Οι εντιμότατοι φίλοι 3

Όπως έχετε αντιληφθεί έχει ξεκινήσει ένα χοντρό παιγνίδι, χωρίς κανόνες και χωρίς ομάδες, χωρίς νικητές και ηττημένους. Ο κάθε παίκτης παίζει ανεξάρτητα με δικαίωμα να συμμαχεί με όποιον θέλει. Ο πρώτος πυρήνας της «συμμορίας», μετά το δεύτερο δημοσίευμα έσπασε. Με βρήκε σήμερα ένα από τα ιδρυτικά μέλη και μου πρότεινε συνεργασία, προκειμένου να εκθέσει, τους άλλους δύο εντιμότατους φίλους του»
Είχαν μάθει μέχρι σήμερα να λειτουργούν στην «παρανομία», μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, έτσι η αντίδραση της πρώτης γενιάς φαρσοτρομοκρατών, εμπεριέχει όλα τα στοιχεία του πανικού. Έχοντας χάσει εντελώς την ψυχραιμία τους διαδίδουν εναντίον μου αστείες φήμες, που στερούνται φαντασίας. Τις τελευταίες μέρες έχουν καλέσει σε βοήθεια ένα αποστασιοποιημένο μέλος από την βόρεια Κέρκυρα, ο οποίος διέκοψε εσπευσμένα τις διακοπές του, προκειμένου τους κάνει φροντιστήριο.
…………………………………………………………………………………………..
Από σήμερα θα τους αναρτήσω στο διαδίκτυο γιατί είναι κρίμα, να μη μάθει και να διδαχτεί, ο κόσμος έξω από τα στενά χωρικά ύδατα, από τα κατορθώματα τους.
…………………………………………………………………………………………..
Αγαπητοί αναγνώστες, με την εξέλιξη της υπόθεσης θα διαπιστώσετε ότι όλα τα παραπάνω αποκτούν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την μικρή μας κοινωνία και όχι μόνο. Η ανάπτυξη τέτοιων τοπικών κινημάτων, αποτελεί μια αδήριτη ανάγκη της σύγχρονης κοινωνίας, που κουράστηκε, από τους προσκόπους, τους ναυτοπροσκόπους, τους Ροταριανούς τους Λαιονς τους Μασόνους τους « Α.Ο Κέρκυρα», τους Βόρειους, του Νότιους, τους Γαριτσιώτες, τους Μαντουκιώτες, τους νιοράντιδες και όλες τις γνωστές ομάδες.
Ομάδα με έμφαση στο χιούμορ, αλλά και με ευαισθησίες. Ανατρεπτική προς κάθε κατεύθυνση, και έτοιμη για όλα
…………………………………………………………………………………………..
Θα με ρωτήσετε γιατί τους κατηγορώ παραπάνω; Μα αυτό είναι το βασικό στοιχείο λειτουργίας του κινήματος, το οξυγόνο για την ύπαρξη του.
…………………………………………………………………………………………..

Φωτογραφίες σε επόμενα…

Οι εντιμότατοι φίλοι μου (2)

Το είχα καταλάβει από την πρώτη στιγμή. Οι εντιμότατοι φίλοι μου, το μόνο πράγμα που έκαναν σοβαρά στη ζωή τους ήταν η φάρσα. Η δραστηριότητα τους στον πολιτικό, κοινωνικό, συνδικαλιστικό χώρο βοηθούσε, να θεωρούνται υπεράνω υποψίας και διευκόλυνε, τα σχέδια τους.
Έπαιρναν μέρος σε βαθυστόχαστες πολιτικές αναλύσεις, δημιουργώντας ακλόνητα άλλοθι, για την συνέχεια της βραδιάς. Ακολουθώντας μια πολιτική διάβρωσης μέσα στους συντηρητικούς χώρους, που δραστηριοποιούνται, επιδιώκουν ουσιαστικά να εισάγουν καινούργια πολιτικά ήθη. Σ΄ αυτό συνέβαλλε καθοριστικά και η επαφή τους με οικονομικούς μετανάστες των πρώην χωρών του υπαρκτού σοσιαλισμού και μη πάει ο νους σας σε οικοδόμους, την ώρα που αυτοί αλωνίζουν οι εργαζόμενοι ετοιμάζονται να πάνε στη δουλειά τους
Κάνοντας μια πρώτη προσέγγιση αυτού του φαινομένου, θα έλεγα, ότι εκφράζουν μια νέα τάση, γέννημα της ανάγκης που δημιουργεί η απαξίωση της πολιτικής ζωής του τόπου. Τεκνά λοιπόν της ανάγκης και ώριμα τέκνα της οργής. Γιατί μπορεί η πολιτική ζωή να είναι μπουρδέλο, κανείς όμως από τους σοβαροφανείς πολιτικούς δεν την υποστηρίζει για αυτό που είναι. Οι εντιμότατοι φίλοι μου καθορίζουν την πολιτική τους στάση με το παραπάνω δεδομένο και λειτουργούν στον οίκο ανοχής με τις αντοχές και τις ανοχές που επιβάλλονται.
Μπορεί όλα αυτά που περιγράφω να μην γίνονται κατανοητά σήμερα και πώς να γίνουν, πρόκειται για ένα καινούργιο εγχείρημα με λιγότερο από 3 χρόνια ζωή, όταν χαλάρωση το οργανωτικό σχήμα, μαζικοποιηθεί και δημοσιοποιήσει τις θέσεις τους θα καταλάβετε.
…………………………………………………………………………………………..
Το είχα καταλάβει από την πρώτη στιγμή. Σιγά που αυτά τα ρεμάλια ενδιαφέρονται για την πολιτική. Αφού οι πολιτικοί είναι της πλάκας, αφού η πολιτική είναι μια πλάκα. Ας κάνουμε πλάκα…κερδίζοντας συγχρόνως και οπαδούς
…………………………………………………………………………………………..
Στη πρώτη ευκαιρία θα συνεχίσουμε

Οι εντιμότατοι φίλοι μου

Ευτυχώς που υπάρχουν και οι «εντιμότατοι φίλοι μου». Συνεχίζουν απτόητοι τη πλάκα. Τα τελευταία επεισόδια διαδραματίζονται στην πισίνα, όπως παλιότερα στο «πριβέ». Η διεύθυνση άγνωστη. Στους νέους της παρέας, τους κλείνουν τα μάτια και τους αποπροσανατολίζουν κατά την διάρκεια της διαδρομής. Αλήθειες και ψέματα εναλλάσσονται σε μια προσπάθεια να διασκεδαστούν οι εντυπώσεις. Στο παιγνίδι δεν υπάρχουν κανόνες, δεν υπάρχουν σταθερές συμμαχίες, όλοι φίλοι και όλοι «εχθροί».
Αντιλαμβάνομαι αγαπητοί ανυποψίαστοι αναγνώστες, ότι δεν σας αφορούν τα παραπάνω. Έτσι νόμιζα και εγώ, μέχρι που ήρθε η σειρά μου, εκμεταλλευόμενοι τη πίεση του χρόνου μου, χτυπούν εκ του ασφαλούς εν ώρα υπηρεσίας, που γνωρίζουν ότι δεν πρόκειται να τους ανταποδώσω τα κτυπήματα.
Γι’ αυτό αποφάσισα να περάσουμε τον Αύγουστο σε συνέχειες χαλάρωσης και πλάκας, αποκαλύπτοντας σιγά σιγά όλο το σατανικό σχέδιο καθώς και τους πρωταγωνιστές αυτής της τρελής συμμορίας.
Μαθητές του Νάνι Λοι, δεν διστάσουν να δημιουργήσουν σοβαρές καταστάσεις εκ του μηδενός. Σταματούν μόνο όταν ξεκινούν μια καινούργια πλάκα. Δεν έχουν τον θεό τους. Προχθές ένα εντιμότατο μέλος της παρέας, έστειλε μια ουκρανέζα δύμετρη στο σπίτι του φίλου του, να τον ζητήσει από την γυναίκα του.
Όταν θα βαρεθούν μεταξύ τους, θα αρχίσουν να κτυπούν ανυποψίαστους πολίτες. Όπως εκείνη η ιταλική τρελοπαρέα, που πήγαινε στους σταθμούς των τρένων και όταν ξεκινούσαν τα τρένα χαστούκιζε τους επιβάτες, που χαιρετούσαν τους δικούς τους. Η χτυπούσε ανυποψίαστους χήρους στα νεκροταφεία που θρηνούσαν την αγαπημένη τους γυναίκα. Παρίσταναν τους γκόμενους της συχωρεμένης και μετέτρεπαν το δράμα σε οργή. Φτυσιές, βρισιές, κλοτσιές στα καντήλια και τα συναφή από τον κερατά.
Θα αρκεστώ σ’ αυτήν την εισαγωγή σήμερα και στα διαλείμματα αυτής της στήλης όπως το σημερινό θα συνεχίσω γύρω από τις δραστηριότητες της τρελής συμμορίας.

Το άγιο των αγίων

Έχουμε γράψει κατ’ επανάληψη, ότι η ανάπτυξης της πόλης και η ανάδειξη του μνημειακού χαρακτήρα της αντανακλά σε ολόκληρη την Κέρκυρα. Για να είμαστε δίκαιοι όμως θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι η σχέση της πόλης με την ύπαιθρο στην ουσία είναι ισότιμη. Η προκοπή του χωριού είναι και προκοπή της πόλης. Ιδού τι έλεγε σε προεκλογική του ομιλία ο Ιάκωβος Πολυλάς.
«…Τότε ο Πολυλάς έπιασε στο χέρι του ένα μεγάλο κλωνάρι ελιάς, που το είχε ακουμπισμένο δίπλα του. Το σήκωσε ψηλά και δείχνοντας το συνέχισε:
Ιδού το άγιο των αγίων της Κέρκυρας και των Κερκυραίων. Ιδού το σύμβολο που θα συγκεντρώσει και έπρεπε να έχει ήδη συγκεντρώσει την προσοχή, την στοργή και το ενδιαφέρον κάθε πολιτευτού τιμίου, που ενδιαφέρεται πραγματικά για τον τόπο και την προκοπή του. Θ’ αγωνιστούμε εμείς γι’ αυτό. Πρώτος και κύριος αγώνας μας, πρώτη και κύρια μας επιδίωξις η προκοπή του χωριού. Γιατί η προκοπή του χωριού είναι και της χώρας προκοπή. Όχι απατεωνίες. Όχι δημοκοπίες, Όχι υποσχέσεις που μένουν απραγματοποίητες. Όχι ψέματα για να ξεγελάμε τους χωρικούς και να τους παίρνουμε την ψήφο. Δεν θα κάνουμε αυτό εμείς. Ποτέ! Στο πρόγραμμα μας είναι πρώτ’ απ’ όλα αυτός ο αγώνας. Τόσο μάλιστα, που και όλη μας η πολιτεία αυτός ο αγώνας θα την καθοδηγεί. Αυτός θα προπορεύεται και γι’ αυτό, να, αυτό το κλαρί της ελιάς, το κάνω σύμβολο του αγώνα μας, σύμβολο του κόμματος μας, σύμβολο δικό μου και δικό σας και σύμβολο του κάθε Κερκυραίου που πονάει την Κέρκυρα και θέλει στ’ αλήθεια να δουλέψει γι’ αυτήν».
Δυστυχώς αυτή η αμφίδρομη σχέση έχει πάψει προ πολλού να υφίσταται. Πέσαμε με τα μούτρα στην τουριστική ενασχόληση εγκαταλείποντας το «άγιο των αγίων της Κέρκυρας». Τώρα που οι επισκέπτες μας έχουν γυρίσει την πλάτη, εμείς περιμένουμε το μάννα εξ ουρανού.
Τότε η Κέρκυρα είχε πολιτικούς που την πονούσαν. Σήμερα; Μια φωτογραφία του κτηρίου της Ένωσης Συνεταιρισμών στην «Παλλάδα» θα σας απαντήσει.

Ένα βιβλίο αρκεί

Ζέστη και υγρασία μας λειώνουν. Σε ευχαριστώ Γιώργο Χρονά για τα βιβλία που μου έστειλες. Αυτές τις ώρες για να αντέξουμε πρέπει να τραγουδάμε το χειμώνα.
«Φωτιά κατεβαίνει από τον ουρανό. Τα ραδιόφωνα μιλούν για καύσωνα, η κίνηση στους δρόμους ελάχιστη. Οι φετινές εκπτώσεις χάθηκαν στους 45 βαθμούς Κελσίου. Πέρασε ένα ασθενοφόρο σφυρίζοντας. Να κι άλλο ένα, κάνει το ίδιο. Καλοκαίρι στην πόλη χωρίς σιντριβάνια. Χωρίς δένδρα που φέρνουν τον αέρα. Ένα σύννεφο στον ουρανό, θα ‘ναι από το εργοστάσιο αμμωνίας. Κι αυτό, απ’ τα διυλιστήρια. Δυο σύννεφα εργοστασίων. Όμως εγώ σκέφτομαι το χειμώνα και τον αέρα. Το βοριά που τα αρνάκια κρυώνει. Τη βροχή και το χιόνι που πέφτει αποβραδίς. Τα σκεπάσματα σε διπλά ντιβάνια, το ζεστό τσάι από ένα αγαπημένο χέρι. Τη ζάχαρη σε κύβους. Τις χαμηλές μουσικές σε σβηστά Φώτα». Να είσαι καλά Γιώργο, τα κείμενα σου, τα όνειρα σου, ανάσα δροσιάς.
…………………………………………………………………………………………..
Κάθε Δευτέρα γράφω για τα προβλήματα που απασχολούν την επικαιρότητα. Σήμερα δεν θα γράψω, μπορείτε να τα πληροφορηθείτε από το κείμενο της περασμένης εβδομάδας. Τα ίδια είναι.
…………………………………………………………………………………………..
Νοιώθω σαν βράζω στο ζουμί μου επαναλαμβάνοντας τα ίδια.
Ζέστη και υγρασία. Λειώνουμε. Καιρός για ταξίδια και αν οι συνθήκες είναι απαγορεύτηκες, ταξίδια επιτόπου. Ένα βιβλίο αρκεί.


.