Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2011

Για μια νέα Δημοκρατία

Πριν φτάσει η χώρα μας, ένα βήμα πριν τη χρεοκοπία, είχε αναπτυχθεί ένας έντονος προβληματισμός γύρω από την απαξίωση της πολιτικής. Τα τελευταία χρόνια παρατηρούσαμε μια βαθμιαία υποβάθμιση της ποιότητας του πολιτικού προσωπικού σε όλες τις βαθμίδες της εξουσίας, και την αδυναμία των κομμάτων να παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στο πολιτικό γίγνεσθαι. Περνούσαν τα χρόνια μένοντας στην παρατήρηση της φθίνουσας πορείας και επιχειρηματολογώντας, γιατί οι πολίτες γυρίζουν την πλάτη στη πολιτική.
Δυστυχώς αυτό το σοβαρό πρόβλημα, της εκπροσώπησης, δεν φροντίσαμε να το αντιμετωπίσουμε. Σήμερα μπροστά στη σφοδρή κρίση που πλήττει την πατρίδα μας, οι έλληνες στερούνται ηγεσίας, στερούνται ηγεσίας ικανής να σηκώσει το ιστορικό βάρος, να σκεφτεί εναλλακτικές λύσεις, να συγκρουστεί αν χρειαστεί. Η σημερινή ηγεσία χωρίς ψυχικό σθένος, μας οδηγεί από το Μνημόνιο στο Μεσοπρόθεσμο κι από κει στο Πολυνομοσχέδιο με τρόπο εκβιαστικό με διλήμματα και απειλές. Μια ηγεσία που θα μείνει στην ιστορία, για την ανεπάρκεια της και την πρωτοφανή εχθρότητα, κατά του λαού που υποτίθεται εκπροσωπεί.
Ο τελευταίος χειμώνας της μεταπολίτευσης, που ζούμε, όσο χρόνο άνοιξης και καλοκαιριού να πάρει μαζί του, δεν πρόκειται να δώσει τη θέση του σε σωτήρες του δικομματισμού.

Οι σημερινοί πανικόβλητοι κυβερνήτες, αποτελούν κομμάτι, ενός πολιτικού προσωπικού που κυβέρνησε την χώρα για 37 χρόνια, σε μια μονότονη εναλλαγή εξουσίας, πότε στο ρόλο του καταστροφέα όπως είναι ο σημερινός πρωθυπουργός, πότε στο ρόλο του σωτήρα όπως ευελπιστεί, να γίνει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Μια δικέφαλη εξουσία που οδήγησε την πατρίδα μας στην καταστροφή.
Η κρίση εκτός των δεινών που επιφέρει, επιταχύνει και τις διαδικασίες απομάκρυνσης, σωτήρων και καταστροφέων, αυτών δηλαδή που εκμεταλλεύτηκαν την απαξίωση της πολιτικής από τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού και κάθισαν στο σβέρκο του, έχοντας συμμάχους την αδιαφορία και την απουσία του.
Οι μεγάλες κινητοποιήσεις, γεννούν ελπίδες για μια νέα εποχή με λαϊκή παρουσία και συμμετοχή. Για μια νέα Δημοκρατία απαλλαγμένη από τις ασθένειες της μεταπολίτευσης.

Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2011

Ο τελευταίος χειμώνας της μεταπολίτευσης

Εβδομάδα απεργιακών κινητοποιήσεων. Κάπως έτσι μετράμε το χρόνο τελευταία. Σκληρά, άδικα αναποτελεσματικά μέτρα τη μια, αντίδραση με απεργίες και διαμαρτυρίες την άλλη. Ο σκληρός χειμώνας του 2011, έτοιμος να γράψει ιστορία. Και θα είναι ένας, γιατί δεύτερος δεν θα μας βρει εδώ. Θα το θυμόμαστε, όπως το σκληρό κατοχικό χειμώνα του 1941.

Η εικόνα της χώρας, έρχεται σιγά σιγά, να επιβεβαιώσει πλάνα ταινίας, επιστημονικής φαντασίας. Πωλητήρια - ενοικιαστήρια αγγελτήρια θανάτου, μιας στρεβλής αγοράς, που αργοπεθαίνει. Άνεργοι, απολυμένοι φοβισμένοι, περιμένουν τα χειρότερα. Περιμένουν το χειμώνα, χωρίς καμία προσδοκία. Βιάζονται να έρθει, για να φύγει μαζί του και η περίοδος της μεταπολίτευσης. Η φτώχεια, δεν παίζει πλέον συμβολικό ρόλο στις διεκδικήσεις. τα αόριστα ανθρώπινα δικαιώματα έγιναν συγκεκριμένα. Κανείς δεν ξέρει πως θα αντιδράσει η κοινωνία απέναντι σ’ αυτό το βιασμό κατ’ επανάληψη. Κανείς δεν ξέρει πως θα μας βρει η Παρασκευή, μετά το κύμα των απεργιακών κινητοποιήσεων που έχουν εξαγγελθεί. Εκείνο που ξέρουμε όλοι, είναι ότι το τέλος του σκληρού χειμώνα του 2011, θα έχει σημάνει και το τέλος της μιας μακράς περιόδου, που ξεκίνησε με τις καλλίτερες προϋποθέσεις αλλά στο τέλος μας διέψευσε. Μιας ουτοπικής περιόδου, που αποθέωσε το χρήμα, και του έδωσε αξία πάνω από την αξία του. Μιας περιόδου που μας βρήκε κρεμασμένους σε τεράστια μπαλόνια - φούσκες που μόλις έσκασαν…

Να ένα δημιουργικό παιχνίδι

Με αφορμή την σύλληψη μαθητών και το σχηματισμό δικογραφίας εναντίον τους από την αστυνομία, για τις κινητοποιήσεις τους, κατά των ιδιωτικών...