Δευτέρα 7 Μαΐου 2018

ΑΕΚ των παιδικών μου χρόνων


Είναι κάποια βράδια μαγικά, τα τελευταία έχουν χρώμα κιτρινόμαυρο. Πρωτάθλημα Ελλάδος στο ποδόσφαιρο ύστερα από 24 χρόνια, κύπελο Ευρώπης στο Μπάσκετ. Πανηγύρια για όλους εμάς τους Αεκτζίδες, που ύστερα από τόσα χρόνια, βλέπουμε την ομάδα μας να θριαμβεύει. Ίσως να μην ταιριάζει στο ύφος της στήλης η αναφορά στο παραπάνω γεγονός, συγχωρείστε με, για λίγες ώρες ακόμα δεν θέλω να ξυπνήσω. Παρακολουθώ ποδόσφαιρο και μπάσκετ με δόση φανατισμού, ζω τον αγώνα με ένταση και πάθος. Πιστεύω πως μόνο με αυτά τα στοιχεία έχει ενδιαφέρον να παρακολουθείς αυτά τα ομαδικά αθλήματα. Τα αποτελέσματα του κάθε αγώνα της ομάδος μου, επηρεάζει άμεσα τη διάθεση μου και αυτό το θεωρώ πολύ σημαντικό. Πίκρες και χαρές εναλλάσσονται σε μια μετάγγιση ζωής .
Το 2018 θα μείνει χαραγμένο στη μνήμη όλων των φιλάθλων της ΑΕΚ. Σήμερα νοιώθω την ανάγκη να ευχαριστήσω αυτά τα παιδιά που μάτωσαν μέσα στα γήπεδα για να μας προσφέρουν εμάς αυτήν τη μεγάλη χαρά. Η εικόνα του Κώστα Νεστορίδη το περασμένο Σαββάτο στο γήπεδο της “Ριζούπολης” που έγινε η απονομή του τίτλου, με ταξίδεψε στο παρελθόν, στην ΑΕΚ των παιδικών μου χρόνων.
Είναι μερικά βράδια που είναι πράγματι μαγικά, σ’ ανοίγουν ρωγμές στον χρόνο. Διαπιστώνεις ότι ακόμα και το παρελθόν είναι χρόνος ρευστός, σου φανερώνει πτυχές που απαιτούσαν ρυτίδες.
Ξεφυλλίζοντας το βιβλίο «Κώστα Νεστορίδης ο μάγος της μπάλας», που υπογράφει ο Δημοσιογράφος Νίκος Κατσαρός, η μνήμη μου κατάφερε να ξεπεράσει τα όρια της. Τον εαυτό μου τότε δεν τον θυμάμαι και μια παλιά φωτογραφία που σώζεται ακόμα, δεν την πιστεύω. Τον Κώστα Νεστορίδη όμως τον θυμάμαι με τον δικέφαλο στο στήθος, έτοιμο να μαγέψει και να παρασύρει τα όνειρα μας. Ακριβώς την ίδια φωτογραφία του εξωφύλλου, την έχω από τις «τύχες» που πουλούσαν τότε τα περίπτερα για να μας ξεγελούν. Όμως ο Νεστορίδης δεν μας γέλασε ποτέ, ήταν πάντα συνεπής σ΄ αυτό που τόσο καλά έκανε, και το έκανε για μας.
Σάββατο βράδυ , ξαναζώντας κάτι ξεχασμένο, ξεπερασμένο ίσως αλλά απολύτως μαγικό, κατάλαβα γιατί είναι ακόμα και σήμερα βαθιά μέσα μου ριζωμένη η ΑΕΚ, σαν τις χαμένες πατρίδες γι’ εκείνους που τις έχασαν… Με «τον μάγο της μπάλας» να κλαίει και να θυμάται κάτι γι’ αυτόν «απόλυτα φυσικό», «ο Νεστορίδης υπήρξε φαινόμενο» όπως η αστραπή και η πλημμύρα.
Ο Νίκος Κατσαρός, παραδέχεται ότι τα βρήκε δύσκολα, «ο άνθρωπος που γέννησε την μπάλα» ούτε κατάλαβε ότι όλο αυτό που έκανε ήταν κάτι το εξαιρετικό. Αλλ’ όλα συνηγορούσαν σε αυτό το «εκτός χρόνου» μαγικό βράδυ.
«Τα δάκρυα του κυρίου Κώστα» γύρισαν την ανέμη: «Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα μικρό παιδάκι που αγαπούσε πολύ μια ποδοσφαιρική ομάδα, φορούσε κίτρινες φανέλες με τον δικέφαλο στο στήθος, μετρούσε τον χρόνο με βάση τα επιτεύγματα και τις αποτυχίες της»… Είδε τους ήρωες των παιδικών του χρόνων, λοιπόν, να διατηρούν αναλλοίωτο το υπερφυσικό τους μέγεθος και να του ξετυλίγουν το κουβάρι του παραμυθιού που τον μεγάλωσε, διαπιστώνοντας πως μόνο αυτό θέλει να είναι τελικά: ΑΕΚ των παιδικών του χρόνων!

Κυριακή 6 Μαΐου 2018

Τα θέλουμε τα σκουπίδια... για να κρυφτούμε…

“Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς σκουπίδια. Το πρόβλημα αυτό ήταν μια κάποια λύσις.”
Ας μεταφερθούμε  στο τέλος  του παραμυθιού, εκεί που  η καλή νεράιδα, με το μαγικό ραβδάκι της, εξαφανίζει όλα αυτά   τα  αχρείαστα, “που δίνουν νόημα στη ζωή μας” και ας προβληματισθούμε με την παραπάνω παράφραση των αποφθεγματικών στίχων του Καβάφη.  Βεβαίως ο ποιητής στο κλείσιμο του ποιήματος “Περιμένοντας τους βαρβάρους”, εκφράζει επιγραμματικά την απογοήτευση των πολιτών για την ανυπαρξία των βαρβάρων και για τη διάψευση της προσδοκίας τους, ότι θα μπορούσαν να ξεφύγουν από την κατάσταση πλήξης και παρακμής που είχαν περιέλθει. 
Ας έρθουμε στα δικά μας. Ολόκληρη η τοπική κοινωνία κινείται  στον αστερισμών των σκουπιδιών. Φανταστείτε το παραμύθι να ήταν αληθινό και ως δια μαγείας τα σκουπίδια να είχαν εξαφανιστεί. Τότε θα βρισκόμαστε και μείς χωρίς «βαρβάρους»  με την απογοήτευση παρούσα  και την πλήξη  να κυριαρχεί απ’ άκρη σ’ άκρη στο όμορφο νησί μας.  Ευτυχώς αυτό  δεν θα συμβεί, γιατί η καλή νεράιδα είναι καλή και  θα μας αφήσει με τα σκουπίδια μας, για να μην περιέλθουμε σε πλήξη, για να μπορεί  η ζωή μας να έχει κάποιο νόημα.
Τα σκουπίδια, είναι δικά μας, δεν μας τα  έστειλε κανένας θεός και ούτε προήρθαν από λοιμούς, σεισμούς καταποντισμούς. Είναι ότι περίσσευσε στο τραπέζι μας, προστάτευσαν  και μετέφεραν με ασφάλεια τα αναγκαία αγαθά που μπήκαν σπίτι μας.  Πριν γίνουν άχρηστα ήταν χρήσιμα.  Την ίδια προσοχή, φροντίδα και σεβασμό, που απολάμβαναν πριν  γίνουν σκουπίδια,   θα πρέπει να έχουν και μετά, που περνούν στην αχρηστία.
Δυστυχώς δεν το κάναμε  και τώρα  παίρνουν την εκδίκηση τους.
Πίσω από το πρόβλημα  κρύβονται πολλά. Κρύβεται η άρνηση μιας κοινωνίας, να το κοιτάξει στα μάτια.  Η στάση της να ακολουθήσει τους φυσικούς κανόνες και να συμβάλει στην αλληλεγγύη των γενεών.
Κρύβεται η άρνηση των παρατάξεων της τοπικής αυτοδιοίκησης  να συνεργαστούν άδολα και ουσιαστικά,   ότι έχει γίνει μέχρι σήμερα είναι προσχηματικό, αφού το πολιτικό κόστος υπερβαίνει τις όποιες καλές προθέσεις.
Το πολιτικό  όφελος, μπορεί να είναι ανομολόγητο, αποτελεί όμως  σταθερή επιδίωξη και μέρος της κάθε στρατηγικής.
Κρύβεται η άρνηση των φορέων του νησιού να ασχοληθούν ενεργά με το πρόβλημα.  Κρύβεται η κεντρική εξουσία που μπροστά στο πρόβλημα νίπτει τα χείρας  της. Κρύβονται οι αρμόδιοι φορείς, που επιβάλλουν τους νόμους.  Κρύβονται επίσης φασιστικές   ομάδες, που  μέσα στα σκουπίδια βρίσκουν πρόσφορο έδαφος για να δράσουν. Κρύβονται   τοπικιστικές ηλίθιες λογικές, που δράττονται της ευκαιρίας για «επαναστατική γυμναστική». Κρύβονται   μικροσυμφέροντα αλλά και μεγάλα, άλλωστε μπορεί τα σκουπίδια για όλους εμάς να είναι άχρηστα, για κάποιους   και αυτό σε μεγαλύτερη κλίμακα, είναι χρυσός. 
Τα θέλουμε τα σκουπίδια για να κρυφτούμε… Τα θέλουμε όπως οι πολίτες  τους βαρβάρους, εκείνης της φανταστικής πολιτείας του Καβάφη.   
Είμαστε όλοι υπεύθυνοι. Η μικροπολιτική και η αντιπαράθεση, που εκδηλώνεται, κάθε που οξύνεται το πρόβλημα, μόνο δεινά επιφέρουν.
“Για τα σκουπίδια μόνο πληθυντικό μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε, σε διαφορετική περίπτωση, θα γίνουμε ένα με αυτά” έγραφα σε ένα παλαιότερο κείμενο.
Τα σκουπίδια, μας γυρίζουν πίσω, ακυρώνουν την εκρηκτική πρόοδο της επιστήμης, που τρέχει με χίλια, επισκιάζουν τον πολιτισμό και υποθάλπουν την όποια προσπάθεια αλληλεγγύης για τις γενιές που έρχονται Αν δε μπορούμε να διαχειριστούμε τα απορρίμματά μας, δε μπορούμε να διαχειριστούμε τίποτα. Η ήττα δεν είναι μόνο της Αυτοδιοίκησης, η ήττα είναι ολόκληρης της κοινωνίας…





Να ένα δημιουργικό παιχνίδι

Με αφορμή την σύλληψη μαθητών και το σχηματισμό δικογραφίας εναντίον τους από την αστυνομία, για τις κινητοποιήσεις τους, κατά των ιδιωτικών...