Είμαστε μέσα στη τηλεόραση

Τον χρόνο τον μετράμε με γεγονότα, μόνο, που σήμερα, είναι τηλεοπτικά. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Όταν η υπόθεση Ζαχόπουλου αρχίζει να ξεθυμαίνει και ως εκ τούτου να μην προκαλεί το ανάλογο τηλεοπτικό ενδιαφέρον, θα αντικατασταθεί πάραυτα. Βεβαίως και τα γεγονότα είναι πραγματικά, μόνο που αποτελούν αφορμή για το σενάριο, που θα ικανοποιήσει την αδηφαγία των τηλεθεατών
Υπόθεση Αλεξ, Ζωνιανά, Ομόλογα Πυρκαγιές, βουλευτικές εκλογές, εκλογές στο ΠΑΣΟΚ. Κάποια από τα γεγονότα που μας κράτησαν συντροφιά το χρόνο που πέρασε, δεν χρειάζεται βέβαια να θυμίσουμε ότι το επόμενο έριχνε στην λήθη το προηγούμενο. Και αν το επόμενο έχει πλοκή, όπως η υπόθεση Ζαχόπουλου που παρακολουθούμε αυτές τις μέρες με απανωτές αυτοκτονίες ροζ περιτύλιγμα και πολιτικό σασπένς, ποιος χέζει τους πυρόπληκτους της Ηλίας.
«Είμαστε μέσα στη τηλεόραση και όχι απέναντι της…» υποστηρίζει ο Παντελης Μπουκαλας, το τηλεχειριστήριο δεν το κρατάμε εμείς, δεν το ελέγχουν τα χέρια και το μυαλό μας... το κρατάει το ίδιο το καθηλωτικό κουτί, ο μέγας πολτοποιός, δηλαδή το σύστημα παραγωγής και διακίνησης εικόνων, κοσμοειδώλων, απόψεων, αισθημάτων. Κατά συνέπεια, είναι τουλάχιστον αφελές να διακηρύσσεται πως η λύση του προβλήματος είναι απλούστατα, ισοδύναμη με το πάτημα ενός κουμπιού.
………………………………………………………………………………………….
Πως, τα πραγματικά, κατά τα άλλα γεγονότα, παρουσιάζονται στο γυαλί για να ικανοποιήσουν τους μπανιστιρτζήδες, ιδού: «Δύο βδομάδες τώρα, μέσα στο παιχνίδι των μελετημένων διαρροών και αποκαλύψεων, που οι μισές έχουν σαφή τον χαρακτήρα της κατασκευής και σαφέστερη την πρόθεση της παραπληροφόρησης, καταλύθηκαν τα όρια ανάμεσα στο ιδιωτικό και το δημόσιο, ανάμεσα στο δημοσιεύσιμο και το μη ανακοινώσιμο. Αρχές, μηχανισμοί και ποικίλα «κέντρα» τροφοδοτούν αδιαλείπτως με «συγκλονιστικές αποκλειστικότητες», σκαμπρόζικες ή μη, ένα κοινό που από την αχορταγιά του τείνει να μεταμορφωθεί σε γιγάντιο οφθαλμό. Κι ενώ το ιατρικό και το δικαστικό απόρρητο (και το αστυνομικό, αν υπάρχει) περιφρονούνται για να εξυπηρετηθούν άδηλοι σχεδιασμοί, βρέθηκε άνθρωπος, ο διευθυντής Τύπου του πρωθυπουργού, Γιάννης Ανδριανός, να επικαλεστεί μες στην ταραχή του το «δημοσιογραφικό απόρρητο» για να μπαλώσει τα αμπάλωτα. Δεν έχουμε παρά να ακούσουμε κάποια στιγμή τον κ. Ρουσόπουλο να επικαλείται επίσης το δημοσιογραφικό απόρρητο, ως πρώην δημοσιογράφος, ώστε να «εξηγήσει» γιατί ενίοτε ενημερώνει μη ενημερώνοντας».