Να αδυνατίσουμε τον κανόνα

Με τις αυριανές εκλογές ανοίγει ουσιαστικά μια μακρά προεκλογική περίοδος. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι η πολιτική θα απουσιάσει. Άλλωστε με αυτό το υλικό που ανακυκλώνεται όλα αυτά τα χρόνια η πολιτική δεν μπορεί να κάνει παρέα.
Δεν έχει άλλο παρακάτω. Η κατρακύλα του πολιτικού βίου, με την διαπλοκή, τα σκάνδαλα τις αλαξοφιλίες, τις ίντριγκες, τα συντροφικά μαχαιρώματα, τις κουμπαριές τα μικρά και μεγάλα συμφέροντα, τις εργολαβίες να μην τις ξεχνάμε, τον εν γένει κιτρινισμό της ενημέρωσης, την παραπληροφόρηση και ότι τέλος πάντων είναι ξένο με την προσφορά στο κοινωνικό σύνολο συνθέτουν την καινούργια πραγματικότητα.
Με τέτοιες συμπεριφορές μου, είναι αδύνατο να πιστέψω ότι ο σκοπός - και στην προκειμένη περίπτωση μιλάμε γι’ αυτόν που εξυπηρετεί το κοινωνικό σύνολο - αγιάζει τα μέσα.
Μου είναι αδύνατο να πιστέψω ότι οι προθέσεις όλων αυτών που πρωταγωνιστούν σήμερα, και συνθέτουν αυτό το αρρωστημένο σκηνικό έχουν στο μυαλό τους να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στο Λαό.
Σας φαίνονται για υπηρέτες μας; Τα έχουν χεσμένα όλα τα ιδανικά που στολίζουν τις ψεύτικες διακηρύξεις τους. Έχουν χεσμένο και τον αφέντη Λαό στον όνομα του οποίου διαπράττουν τα πιο ειδεχθή εγκλήματα.
Ρίξτε μια ματιά στις αγκωνιές που πέφτουν για μια θέση που θα χωράει στο πλαίσιο της φωτογραφίας και στην οθόνη της τηλεόρασης και θα διαπιστώσετε πόσο μετρούν τα ιδεολογικά κίνητρα.
Μου είναι αδιανόητο να πιστέψω ότι όλοι αυτοί οι τύποι το κάνουν για το καλό μου.
Εγώ μια διαπίστωση έκανα. Η δόξα και το χρήμα είναι ο Θεός τους, αυτά και η ιδεολογία τους. Κοιτάχτε το στα μάτια τους, γυαλίζουν. «Μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά» όμως λέει και ένα τραγούδι μια ένδοξης εποχής.
Γιατί δεν ήταν πάντα έτσι, ακόμα ακούονται οι φωνές από το Λαζαρετο.
Φαντάζεστε ένα απ΄ αυτούς τους χαρτογιακάδες να οδηγείτε στο εκτελεστικό απόσπασμα; Και εκεί συμφωνία θα κάνει. Φαντάζεστε ένα απ’ αυτά τα ανθρωπάκια της σύγχρονης πολιτικής δίπλα στον Νίκο Μπελογιάννη; Θα τρέμει, λουσμένο από κρύο ιδρώτα και θα διαπραγματεύεται, όχι την ιδεολογία του που δεν έχει, αλλά τη μάνα του για να γλιτώσει το τομάρι του.
Ξέρετε ποια είναι οι γνώμη τους, γι’ αυτούς που έδωσαν την ζωή τους για τα ιδανικά, όχι αυτή που μνημονεύουν στις επετείους, αλλά αυτή που κρύβεται και έχει κυριεύσει τον εγκέφαλο τους. Ότι όλοι αυτοί ήταν μαλάκες.
…………………………………………………………………………………………..Δεν είναι δυνατοί, επιθετικοί μόνο. Δεν είναι ελεύθεροι, αλλά αδειούχοι. Δεν είναι πονόψυχοι, αλλά ευγενικοί. Ούτε καλοί – απλώς καθωσπρέπει.
…………………………………………………………………………………………..
Βεβαίως υπάρχουν και εξαιρέσεις, αυτές να προτιμήσουμε αύριο, μήπως και αδυνατίσουμε τον κανόνα…

Πράσινα άλογα…

Της μόδας τελευταία το περιβάλλον, τόσο που ένας σχηματισμός, και μόνο που φέρει τον διακριτικό τίτλο οικολόγοι πράσινοι, οι τελευταίες δημοσκοπήσεις τους βγάζουν στην τρίτη θέση. Αν κάναμε από ένα κόμμα σε κάθε τομέα, όπως κόμμα για την υγεία, για την οικονομία, για την παιδεία για την θρησκεία, για τον αθλητισμό, για τον πολιτισμό, δεν ξέρω για ποιο λόγο να υπήρχαν τα κόμματα που περιλαμβάνουν όλα. Όμως το περιβάλλον δεν μπορεί να είναι ξεκομμένο από την παιδεία, τον πολιτισμό, την οικονομία, αυτά για να μην ξεχνάμε ότι την Κυριακή ψηφίζουμε και δεν ψηφίζουμε μόνο για το περιβάλλον…
Αύριο 5 Ιουνίου την αφιερώνουμε παγκοσμίως στο περιβάλλον. Σ’ αυτά είμαστε καλοί, αμφιβάλλω αν υπάρχει κάποια μέρα του χρόνου χωρίς να μνημονεύουμε και κάτι. 5 Ιουνίου και «Η βρόχα έπεφτε» που λέει και ο Ζαμπέτας. Αλήθεια μήπως γνωρίζεται που μετακόμισε το ελληνικό καλοκαίρι; Γιατί αυτό που διανύουμε μοιάζει περισσότερο με καλοκαίρι του Καμερούν. Χρόνια τώρα μιλάμε για την αλλαγή του κλίματος και πως να μην αλλάξει, αφού του αλλάξαμε τον αδόξαστο.
Το περιβάλλον έχει την τιμητική του, εκδηλώσεις, ομιλίες, παραινέσεις για ευαισθητοποίηση των πολιτών. Ανέξοδα δάκρυα που επί της ουσίας, τίποτα δεν προσφέρουν.
Ας μην κοροϊδευόμαστε. Το περιβάλλον το κατέστρεψαν οι ισχυροί, και αυτοί συνεχίζουν να το καταστρέφουν. Το περιβάλλον το καταστρέφει αυτή η «ιμπεριαλιστική» οικονομική πολιτική που λειτουργεί δίχως ίχνος αλληλεγγύης και υποστήριξης των επόμενων γενεών. Η πολιτική που υποθηκεύει το μέλλον εις βάρος μιας ανάπτυξης, που δεν έχει να κάνει με την ποιότητα ζωής των λαών.
Η καταστροφή του πλανήτη μπαίνει σε δεύτερη μοίρα, προέχει η εξυπηρέτηση των συμφερόντων των μεγάλων πολυεθνικών. Μην ξεχνάτε το βέτο των ΗΠΑ πριν λίγα χρόνια στην διάσκεψη του Κιότο, που διαφοροποιήθηκε από τους ισχυρούς, σε μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος, που έθιγαν τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα
Μεγάλη κουβέντα ανοίξαμε, και η στήλη είναι μικρή για να την χωρέσει. Η προστασία του περιβάλλοντος δεν γίνεται με ξόρκια. Ας πάμε στη γιορτή και αύριο μπορούμε να απολαύσουμε την δροσιά του καινούργιου μας κλιματιστικού. Είναι αυτό που διαφημίζει η ηλικιωμένη κυρία στην λογική, να ζήσουμε εμείς και οι επόμενες γενιές ας πεθάνουν.
………………………………………………………………………………………….
Το καλοκαίρι σαν θαρθεί πάνω στην άμμο την ξανθή, μαζί μου θες να περπατάς και να μου λες πως μ’ αγαπάς
Όμως αν μου κράταγες πιο σφιχτά το χέρι όμως αν μ’ αγάπαγες όπως εγώ και συ, το καλοκαίρι θα’ ρχοντανε πρόωρα τώρα πιο ξέρει πότε θα ρθεί…»
…………………………………………………………………………………………..
Ποιος ξέρει…
.









.

Οι αναμονές μας αρρωσταίνουν

Αφορμή ένα καινούργιοι επαναφέρει το παλιό. Ζέστη και επανάληψη, φονικός συνδυασμός. Και καλά, όλο και κάποιο μέρος δροσερό θα μας φιλοξενήσει, από την επανάληψη ποιος θα μας σώσει;
Οι ιστορίες που επαναλαμβάνονται, τείνουν να γίνουν ανούσια τηλεοπτικά σήριαλ του καλοκαιριού.
«Να λέει σ’ αγαπώ ποιος αντέχει» που λέει και το τραγούδι. Ωραία. Και τώρα δηλαδή τι γίνεται; Ο ένας δεν αντέχει την αγάπη, ο άλλος δεν την ξέρει, τούβλο τούβλο τον κτίσαμε τον πύργο της Βαβέλ.
«Τα καλύτερα μας χρόνια έφυγαν» που λέει ένα άλλο τραγούδι. Εμείς μείναμε νευρικές φιγούρες, στην ταράτσα του θερινού σινεμά. Να μετράμε απώλειες και να προσθέτουμε παρελθόν σε μια προσπάθεια πλειοδοσίας και όσο συνεχίζεται αυτή η πρόσθεση, τόσο το ΕΓΩ ανεβάζει νούμερα γραμματοσειράς, για να μπορούμε να το διακρίνουμε χωρίς τα αγαπημένα μας γυαλιά πρεσβυωπίας.
Η ζέστη και η υγρασία επιβαρύνει την αναζήτηση. Αιτιολογίες για το κενό, δικαιολογίες για το τίποτα. Κουράστηκα. Δεν θέλω να έρθω στην θέση σου. Ο καθένας στην δική του θέση του, μόνο έλα λίγο πιο κοντά και ας κάνει ζεστή…
…………………………………………………………………………………………..
Σήμερα το κοινωνικό έδωσε την θέση του, στο προσωπικό. Ένα έγκλημα πάθους σε ένα νησί ανεκτικό, σε τέτοιου είδους ιστορίες. Ακόμα και η συμβολή μας στην ενίσχυση μεσημεριανών τηλεοπτικών σκουπιδιών, δεν μπορεί να πλήξει την υπεράνω θέση μας.
Οι ενδιάμεσες καταστάσεις είναι αυτές που οδηγούν στα άκρα. Οι αναμονές, που γίνονται αρρώστια, οι ανασφάλειες που δεν ανοίγουν δρόμους για οριστικές εξόδους.
Η κατάληξη μιας αρρωστημένης κατάστασης μπορεί κάποιες φορές να έχει και τραγικό τέλος.
«Γι’ αυτό λοιπόν άμα θες να μείνεις μείνε άμα θες να κάτσεις κάτσε». Όχι «δήθεν», στις σχέσεις τις προσωπικές, που εδώ στην Κέρκυρα έχει γίνει κεντρικό σύνθημα. Ξεκάθαρα πράγματα. Γιατί οι φίλοι πρέπει να είναι φίλοι και φίλες, φίλες. Η ανεκτικότητα πολλές φορές έχει και όρια και όταν αυτά ξεπεραστούν, μπορεί ο καθένας μας να βρεθεί ανάσκελα σε κάποιο βόθρο, περιμένοντας να δώσει εξηγήσεις στον Άγιο Πέτρο.



.

Το απόλυτο θέατρο

Που να συναγωνιστεί το ταπεινό μονόστηλο, τις φαμφάρες που γίνονται πρωτοσέλιδα. Η Εγνατία Οδός είναι πολύ μεγάλο έργο, τόσο που δεν χρειάζεται προεκλογικές εξέδρες.
Οι ομιλίες των πολιτικών αρχηγών της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, αλλά και οι αντιδράσεις των ψηφοφόρων τους, που συνεχίζουν να ανεμίζουν πλαστικά σημαιάκια, επιβεβαιώνουν τον πολιτικό μεσαίωνα που διανύουμε. Χιλιοειπωμένα συνθήματα και επιχειρήματα, βλακώδη διλήμματα και ύφος ψεύτικο και υποκριτικό. Μια άθλια επαναλαμβανόμενη παράσταση.
Οι δύο μεγάλες παρατάξεις, μέσα από το όψιμο μασκάρεμα τους, υποστηρίζει ο Κωστής Παπαγιώργης, όχι μόνον δεν θυμίζουν τις αρχές τους, αλλά πείθουν και τον εκ γενετής ηλίθιο ότι αποτελούν ένα κόμμα όπου απλός οι σφετεριστές του θρόνου διαφωνούν για τον θρόνο, όχι για την ακολουθητέα πολιτική. Παρά την εκκωφαντική του κοινοτοπία, το επιχείρημα ισχύει: η πολιτική της χώρας πλέον ασκείται με έξωθεν υπαγόρευση και ο καβγάς των κομμάτων αφορά τη θεσιθηρία και το κυνήγι των θησαυρών που αναμένονται. Τίποτα άλλο. Δεν υπάρχει κάτι που έπραξε η κυβέρνηση - σωστό η λάθος - και δεν θα το έπραττε η αντιπολίτευση αν κρατούσε τα ηνία της χώρας.
Το απόλυτο θέατρο. Πόσες φορές ακόμα θα συνεχιστεί αυτή η κοροϊδία; Ακόμα δεν ενηλικιώθηκε αυτή η έρημη δημοκρατία; Σε λίγο θα πατήσει τα σαράντα και τρέμουμε μη χάσουμε την σειρά;
Θα συνεχίσουμε αυτές τις μέρες με τα λιανοντούφεκα. Εις γνώσης μας, ότι η τηλεοπτική δημοκρατία θα θριαμβεύσει. Θα συνεχίσουμε για την τιμή των όπλων.