Γιατί ζηλεύω τα πουλιά;

Αυτά τα εκλογικά περάσματα, τις περισσότερες φορές, αποτελούν θλιβερές παρενθέσεις σε μια σειρά δημοσιευμάτων, αναγκαίες όμως για να μου εντείνουν την αποστροφή. Αυτή η εικόνα ξεπεσμού, που προβάλλεται, αν την διαβάσεις από την ανάποδη, τα συμπέρασμα που προκύπτουν, είναι χρήσιμα προς αποφυγήν. Με πρόσχημα το συλλογικό, το ΕΓΩ αυτή την περίοδο παίρνει τρομακτικές διαστάσεις. Ένα ΕΓΩ και άπειρα ΘΕΛΩ, με το ΜΠΟΡΩ να έχει σκοτώσει το ερωτηματικό. Και ύστερα μου λέτε γιατί ζηλεύω τα πουλιά. Να μπορούσα να πετάξω, να δω από ψηλά τα βουνά των ΕΓΩ και των ΘΕΛΩ τους μικρά, γιατί εδώ κάτω κινδυνεύω να πνιγώ.

Παρακολουθώ κάτι τύπους αυτές τις μέρες, που φλερτάρουν την εξουσία. Υπερεκτίμηση δυνατοτήτων; Άγνοια κινδύνου; Βλακεία, εδώ δεν έχει θέση το ερωτηματικό, μόνο η περικεφαλαία, άλλωστε τρώνε την χυλόπιτα και γλύφουν τα δάκτυλα τους.
Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.
Και όταν το έγραψε ο Καβάφης δεν υπήρχε η τηλεόραση…

ΠΑΣΟΚ: τι λένε οι σοσιαλιστές;

Μπροστά σ’ αυτά τα αδιέξοδα που έχει δημιουργήσει η κρίση της πολιτικής και η έλλειψη ιδεολογικού προσανατολισμού, διαδραματίζονται γεγονότα, που ολοένα ενισχύουν την θέση, ότι η εξουσία μπορεί να συντηρήσει ακόμα και ερείπια. Η πολιτική επιβίωση είναι το ζητούμενο, και όταν χρειαστεί θα επιστρατευτούν ακόμα και οι ξεχασμένες ιδεολογίες και ας μην έχουν πλέον καμία σχέση με την πραγματικότητα.
Κάποτε οι ιδεολογίες, είχαν κάποιο αντίκρισμα. Σήμερα παίζουν ρόλο υποβοηθητικό στην προσπάθεια, να κλείσουμε μαύρες τρύπες. Οι θυσίες για μια ιδέα ανήκουν πλέον στην ιστορία.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι ιδεολογίες, δεν καθορίζουν το πολιτικό γίγνεσθαι, η αναφορά τους επιβάλλεται για να τυλίξει τις πομπές. Θα έλεγα αποτελούν το άλλοθι, για την χαμένη τιμή της πολιτικής.
Οι ιδεολογίες που εφαρμόσθηκαν από τα διάφορα κόμματα τον περασμένο αιώνα είναι βέβαιο ότι καθόρισαν την σημερινή πραγματικότητα, η διαφορά είναι ότι από το γενικό πέρασαν στο ατομικό.
Κάντε μια βόλτα σε ένα κόμμα και θα διαπιστώσετε ότι έχει απ’ όλα τα φρούτα. Και όχι μόνο στην βάση τους, αλλά και στα ανώτατα κλιμάκια

Αν τα κόμματα σήμερα υπολειτουργούν και στην ουσία δεν αντιπροσωπεύουν ούτε τα μέλη τους, αν η πολιτική έχει χάσει την αξιοπιστία της και η διάβρωση έχει εισχωρήσει σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας, είναι γιατί δεν υπάρχει ομοιογένεια. Δεν υπάρχουν θέσεις που να υποστηρίζονται με συνέπεια απ’ αυτούς που κρύβονται πίσω από τις ταμπέλες. Υπάρχει διχόνοια στην ομάδα. Και πώς να μην υπάρχει μ’ αυτή την πανσπερμία τάσεων ρευμάτων και του «τίποτα» μέσα στον ίδιο χώρο;
Τα φαινόμενο του πολιτικού τυχοδιωκτισμό που καθορίζει και τη λειτουργία των περισσότερων κομμάτων, ιδίως αυτών που εναλλάσσονται στην εξουσία, είναι κυρίως αποτέλεσμα έλλειψης πολιτικού προσανατολισμού. Όλα αυτά τα μπερδέματα που παρακολουθούμε αυτές τις μέρες με αφορμή την ανάδειξη υποψήφιων για την τοπική αυτοδιοίκηση, δεν θα υπήρχαν αν από πίσω από τις ταμπέλες υπήρχαν και κόμματα...

Σημάδια προσανατολισμού

Χάος και ακόμα είμαστε στην αρχή. Δεν ευελπιστώ τίποτα, επισημαίνοντας αυτά που θα προκύψουν, ήδη έχουν δρομολογηθεί και για άλλη μια φορά θα γίνουμε μάρτυρες γνωστών φαινομένων. Δυστυχώς οι προ εικοσαετίας ενεστώτες, μεταμορφώθηκαν σε μέλλοντες διαρκείας. Την ξέρουμε την πραγματικότητα αλλά μένουμε βουβοί και άπρακτοι…
Δεν είμαι πολέμιος της τηλεόρασης, πολέμιος της σημερινής της χρήσης είμαι, και απ’ αυτή εδώ την στήλη, όποτε μου δίνεται η ευκαιρία, θα προσθέτω την οργή μου, συστρατευόμενος με την πλειοψηφία των θεατών, που την αμφισβητούν. Δυσαρεστημένοι από την προσφερόμενη ενημέρωση και βαθιά δύσπιστοι για την αξιοπιστία της τηλεόρασης, εμφανίζονται οι Έλληνες πολίτες, κατά συντριπτική πλειοψηφία, Πολιτικοί, ιδιοκτήτες μέσων, δημοσιογράφοι και παραγωγοί συμβάλλουν, συχνά εκουσίως, στη συντήρηση μιας φαύλης κατάστασης, που παραμορφώνει την πραγματικότητα και εγκλωβίζει τις υγιείς κοινωνικές δυνάμεις.
Σε παλαιότερη έρευνα της εφημερίδας «Καθημερινή» - σήμερα τα ποσοστά θα έχουν αυξηθεί - 71% διαπιστώνεται ότι στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων οι δημοσιογράφοι αποσιωπούν σημαντικά γεγονότα. 72% είναι οι δυσαρεστημένοι από την ενημέρωση που προσφέρουν τα ελληνικά τηλεοπτικά κανάλια και μόνο 28% οι ικανοποιημένοι. Ακόμη, στο ερώτημα «πόσο αντικειμενικές είναι γενικά οι ειδήσεις στην τηλεόραση» το 78% απαντά «όχι και τόσο» ή «σχεδόν καθόλου αντικειμενικές».67% πιστεύουν ότι οι τηλεεισαγγελείς δεν σέβονται τα ατομικά δικαιώματα των «θυμάτων» τους.

Σήμερα υποστηρίζει η κ Μαριάνα Τζιαντζή «στα περισσότερα δελτία φαίνεται να κυριαρχεί η πολιτική ή μάλλον το θέατρο της πολιτικής. Η είδηση καθεαυτή καταλαμβάνει ελάχιστο χρόνο, ενώ το μεγαλύτερο τμήμα του δελτίου αφιερώνεται στον πολυφωνικό σχολιασμό της από πολιτικούς και δημοσιογράφους. Αυτό που βαραίνει δεν είναι το τι «συνέβη», αλλά το ποιος τα είπε έξω από τα δόντια, ποιος τάπωσε ποιον. Κάθε βράδυ η Μικρή Τηλεοπτική Βουλή κλέβει την παράσταση ενώ οι παραθυρόβιοι πολιτικοί και οι σχολιαστές γίνονται «οι μικροί ήρωες της καθημερινότητάς μας». Το Κοινοβούλιο παραχώρησε τη θέση του στο Τηλεβούλιο».
Μέσα σ’ αυτό το χάος θα συνεχίσω να βάζω κάποια μικρά σημάδια, προσανατολισμού, ώστε όταν έρθει η ώρα της ιστορικής αναδρομής, για μια εποχή που καλλίτερα να μην είχαμε ζήσει να μπορώ να ανατρέξω στον τόπο και στο χρόνο.

.

.

Ακόμα δεν αρχίσαμε…

Και ενώ ακόμα δεν έχουν ξεκαθαρίσει υποψηφιότητες και συνδυασμοί, η τηλεόραση έπιασε δουλειά. Η μακρά προεκλογική περίοδος, προφέρει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να γεμίσει 2 και 3 φορές τα τραπέζια από επίδοξους μνηστήρες της εξουσίας και για πρώτη φορά ίσως, μέσα στην ίδια προεκλογική περίοδο να δούμε την μεταβολή του σκηνικού, που σε κανονικές συνθήκες έμενε σταθερό τουλάχιστο καθ’ όλη την διάρκεια της προεκλογική περιόδου.
Αυτό το μεταβαλλόμενο τηλεοπτικό τοπίο, ανάλογα, που φυσάει ο άνεμος και το χρήμα, δεν πρέπει να επιβάλλει την επικυριαρχία του στην κοινωνία. Πρόκειται για ένα φαινόμενα που ξεφεύγει από το συνηθισμένο ρόλο της τηλεόρασης, και οδηγεί στην ανυποληψία των πάντων.
Κανένας δεν ωφελείτε, ακόμα και αυτοί που πρόσκαιρα νοιώθουν ικανοποίηση για τα κτυπήματα στους αντιπάλους τους, είναι σίγουρο ότι πολύ σύντομα θα έρθει και η σειρά τους.
Κινούμενη άμμος το τηλεοπτικό τοπίο. Χωρίς πολιτικές αρχές, χωρίς ιδεολογία, χωρίς σταθερές, με απούσα παντελώς την δημοσιογραφική δεοντολογία.
Οι τηλεθεατές πολλές φορές τσιμπιούνται, «χθες δεν τον εξυμνούσαν, σήμερα γιατί τον λοιδορούν;» Από τα πολλά τσιμπήματα αρχίζουν να δίνουν την απάντηση τους και πολλές φορές την εκφράζουν και στην κάλπη, μια απάντηση εντελώς αντίθετη από τις προτροπές των τηλεοπτικών αντρεικέλων.

Το πολιτικό παιγνίδι πρέπει να αλλάξει γήπεδο, δεν μπορεί να παίζεται στις τηλεοπτικές οθόνες, αλλά στο φυσικό χώρο, που δεν είναι άλλος από την κοινωνία.
Την ευθύνη γι’ αυτό την έχουν κατά κύριο λόγο οι πρωταγωνιστές της πολιτικής σκηνής. Οι κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι και οι αιρετοί άρχοντες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, που αποτελούν και τα κατά καιρούς θύματα αυτής της τακτικής, πρέπει να αντιδράσουν συλλογικά, δεν μπορούν με την συμμετοχή τους και την ανοχή τους να αναγορεύουν τιμητές των πάντων, τους «τηλεοπτικούς αστέρες». Να μην ξεχνούν ότι αυτοί έχουν τιμηθεί με την ψήφο του Λαού και αυτό τους καθιστά ισχυρούς και ικανούς να αντιμετωπίσουν και να εξαλείψουν τέτοιες νοσογόνες καταστάσεις. Άλλωστε - και αυτό φαίνεται από τα εκλογικά αποτελέσματα - δεν είναι πάντα ο καλλίτερος σύμμαχος η τηλεόραση για τους πολιτικούς.







.

Για να μπούμε στην ουσία

Στην αρχή των διεργασιών και οι υποψηφιότητες πέφτουν βροχή. Έχει παγιωθεί άλλωστε από όσο θυμάμαι εκλογικές αναμετρήσεις για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, οι υποψήφιοι να προηγούνται των προγραμματικών θέσεων. Στη πορεία καταχωρούν στη λίστα των υποσχέσεων, ότι επηρεάζει θετικά τους ψηφοφόρους. Πρόκειται για μια ανέξοδη διαδικασία, αφού βεβαίως τα περισσότερα δεν πρόκειται να πραγματοποιηθούν.
Μπορεί οι εκλογές του Νοεμβρίου να είναι διαφορετικές από τις προηγούμενες, εξ αιτίας της νέας διοικητικής μεταρρύθμισης, τα πρόσωπα όμως και οι λογικές παραμένουν ίδια. Και πρέπει να τα ξαναγράψουμε και ας γνωρίζουμε ότι δύσκολα θα ξεφύγουμε, από την πεπατημένη.
Τα φαινόμενα «πολιτικού» τυχοδιωκτισμού που παρατηρούνται τα τελευταία χρόνια στην μικρή μας κοινωνία, δεν είναι αποτέλεσμα παρθενογέννησης. Είναι η φυσική συνέπεια, πρόσκαιρων συμμαχιών, εξυπηρέτησης προσωπικών φιλοδοξιών, μεγάλων η μικρών συμφερόντων, που αποτελούν ξένα στοιχεία στην προσπάθεια για μια δημιουργική, προοδευτική κατεύθυνση που έχει ανάγκη ο τόπος. Στοιχεία, ξένα προς την πολιτική πραγματικότητα, που επιθυμεί το σύνολο της κοινωνίας.
Περιμένοντας το φθινόπωρο που δεν αποτελεί μόνο περίοδο προσωπικών διεργασιών αλλά πρωτίστως, κοινωνικής ανασύνταξης και αφετηρία ελπίδας για καλύτερες μέρες, μερικές σκέψεις για να μπαίνουμε σιγά σιγά στο κλίμα.
Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι απαραίτητο συστατικό στη συλλογική πολιτική λειτουργία. Έχω πεισθεί ότι η πολιτική χωρίς το ερωτικό στοιχείο, με όλη την ευρύτητα του όρου, δεν μπορεί να λειτουργήσει εποικοδομητικά. Τα περιστασιακά πολιτικά σχήματα, και οι συμμαχίες εξυπηρέτησης προσωπικών φιλοδοξιών, εκτός από το άδοξο τέλος, ποτέ δεν προσέφερα ουσιαστικό έργο στο Λαό.
Από το αλισβερίσι που παρατηρείτε κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, μέχρι το Βατερλό που ακολουθεί στην μετεκλογική περίοδο αποδεικνύεται ανάγλυφα, πως εννοούν τη φιλία αυτοί που την επικαλούνται αλλά και τι ασημαντότητες καθορίζουν την πολιτική τους στάση.

Δεν είμαι υποστηρικτής της άποψης ότι η πολιτική είναι «πουτάνα» και αυτοί που ανακατεύονται πρέπει να κάνουν «πουτανιές». Η πολιτική είναι στίβος δοκιμασίας, που μέσα εκεί ο καθένας καταθέτει τη ψυχή του για το κοινωνικό σύνολο. Είναι δοκιμασία ανθρωπίνων σχέσεων που ξεχωρίζει η πραγματική φιλία, που ξεχωρίζει η εντιμότητα, η σταθερότητα, το ήθος.
Όλοι αυτοί οι γυρολόγοι δεν έχουν θέση στην πολιτική. Η πολιτική θέλει πρωτοπορίες ορκισμένες σε σκοπούς ιερούς, με σεβασμό μεταξύ των μελών τους και πολύ, πολύ αγάπη.
Η απογοήτευση είναι προτιμότερο να σε οδηγήσει στο σπίτι και στον εαυτό σου, παρά στον αντίπαλο.
Χρειάζεται να καταθέσουμε τη ψυχή μας, σ’ αυτό το νησί, σ’ αυτόν τον έρωτα σ’ αυτά τα παιδιά. Να καταθέσουμε την ψυχή μας, πέρα και έξω από τον εαυτό μας.
Είναι ανάγκη εμείς οι πιο ψύχραιμοι να ξεφύγουμε, από τα συνθήματα, και τα ΘΑ. Να ξεφύγουμε από τα χάρτινα πρόσωπα και τα ιλουστρασιόν προγράμματα. Να δούμε τις ανάγκες αυτής της κοινωνίας και να συνθέσουμε δημιουργικές δυνάμεις σε μια προσπάθεια υπεράσπισης όλων εκείνων των αξιών που συμβάλουν στην καλλίτερη ποιότητας ζωής και λειτουργούν αλληλέγγυα για τις επόμενες γενιές.
Εργατικότητα, μετριοφροσύνη φαντασία και πολύ ψυχή, είναι τα απαραίτητα υλικά σ’ αυτόν τον αγώνα. Ψυχή θέλουν όλα για να είναι αληθινά.
Τα μεγάλα προβλήματα, που δημιούργησε ο σύγχρονος τρόπος ζωής δεν είναι δυνατόν να λυθούν με μαγικά ραβδάκια. Χρειάζεται αέναη προσπάθεια, σε μια κατεύθυνση προοδευτική.