Η μισή αλήθεια

Που κρύβεται η αλήθεια; Και είναι καλά κρυμμένη. Οι άνθρωποι έχουν ανάγκη το παραμύθι και αυτή την αδήριτη ανάγκη έρχεται να καλύψει με τον καλύτερο τρόπο, ο βομβαρδισμός πληροφοριών και αποκαλύψεων της μισής πάντοτε αλήθειας, που εκπορεύεται μέσα από μια διαδικασία των ισχυρών, συνεπικουρούμενη από τα ΜΜΕ.
Είναι τόσος όγκος των πληροφοριών που οι αληθινές φωνές χάνονται μέσα στο βουητό, μπερδεύονται στο πλήθος
Οι πολίτες δεν έχουν ανάγκη όλη την αλήθεια, για να ζήσουν, υποστηρίζει ο ρεαλισμός της «πολιτικής|», αντίθετα η μασκαρεμένη αλήθεια, η κατακερματισμένη πληροφόρηση, η φαλκιδευμένη ανακοίνωση, τους είναι πιο απαραίτητες.
Η ιστορία μας έχει δείξει ότι γεγονότα, που διαδραματίστηκαν κατά τον παρελθόν χρειάστηκαν να περάσουν δεκαετίες για να μπορέσουμε να τα προσεγγίσουμε. Χρόνος ικανός για να σβήσει το πόνο και να αποτρέψει τον λαό να ταυτισθεί μαζί τους.

Έτσι, όπως υποστηρίζει ο Κωστής Παπαγιώργης, «ποτέ ο αμερικανός πολίτης δεν ταυτίσθηκε με τις αγριότητες του Βιετνάμ, οι Γερμανοί με τα κρεματόρια, οι Γάλλοι με τις σφαγές στην Αλγερία, οι έλληνες με τις ωμότητες του ’22. Αυτό σημαίνει ότι η κοινωνία σαν τερατώδης οργανισμός, ο,τι και αν καταπιεί, έχει ανάγκη να κρατάει πάντα το σάλιο της καθαρό. Γνωρίζει τις πληροφορίες για τα σάπια κρέατα, αλλά η μπουκιά της παραμένει μυστηριωδώς αγνή».
Σήμερα ενώ αλλεπάλληλα ρεπορτάζ ξεσκονίζουν το γεγονός, συνταρακτικές αποκαλύψεις μας δημιουργούν την ψευδαίσθηση ότι μαθαίνουμε την αλήθεια, τα «όλα στο φως» τα σκεπάζει, βαθύ σκοτάδι και θα πάρει χρόνο για να ξημερώσει. Στην πραγματικότητα τελείτε ένας ευφυής καταμερισμός αποκαλύψεων με τελικό αξίωμα ότι ο άνθρωπο έχει ανάγκη το παραμύθι. Δυστυχώς στις μέρες μας το εμπόριο της αλήθεια δεν το αγγίζει καμία κρίση.

Προφητικό

Σήμερα 16 Σεπτεμβρίου, επαναδημοσιεύω ένα κείμενο, που είχε γραφτεί το κάποιο καλοκαίρι, με προοπτική τον χειμώνα. Για φθινόπωρο δεν είχε γίνει καμία αναφορά.
Είχα κάτι στο μυαλό μου, αλλά θα περιμένω. Οι φήμη δεν σου παρέχει την ασφάλεια για εξαγωγή συμπερασμάτων. Όπως σας έχω ξαναγράψει το ΠΑΣΟΚ αποτελεί σήμερα τον πιο ενδιαφέροντα πολιτικό χώρο για διερεύνηση. Εκεί λοιπόν στο μακρινό Πασοκ όμως θα λέγαμε στο μακρινό Κονγκό, έχουν μπλέξει τα σώβρακα με τη γραβάτα, δεν ξέρεις από που να φυλαχτείς γίνονται φίλοι για μέρα και την άλλη είναι εχθροί. Το χειρότερο δεν σέβονται την ιστορία τους, δεν σέβονται τους ανθρώπους τους. Στην προσπάθεια τους να αλλάξουν κάποια πράγματα τα καίνε όλα, πλήρης ισοπέδωση, χωρίς ωστόσο όλο αυτό το διάστημα να έχουν τιμωρήσει όλους αυτούς, που έβλαψαν την ελληνική κοινωνία στα χρόνια της διακυβέρνησης.
Οι κύριοι ζουν και βασιλεύουν και περιμένουν, γιατί αυτοί ποτέ δεν κυνήγησαν το ήλιο, καθισμένους τους βρήκε. Ξέρουν αυτοί, αλλάζουν δέρμα σαν τα φίδια σιγά μην τους πειράξουν οι ταμπέλες και ο Γιωργάκης Αρχηγός.

«Αναμένονται κι άλλες πρωτοβουλίες Γιωργάκη;»
Από τον Στάθη στον «Ναυτίλο»
………………………………………………………
«Δια βοής εξέλεξεν εαυτόν ο άνθρωπος, ας λούζονται τώρα την αντάρα οι άνθρωποι του. (δεν έχουμε δει τίποτα ακόμη και ως την ημέρα που θα αποδώσει μια φράση από στήθους σωστά στα ελληνικά ο γιος της αρχηγομήτορος, έχουμε να δούμε πολλά ακόμα…) Προφητικό!
………………………………………………………………………………………
Το Μάη λένε πως βρέξει. Εμείς στάσιμοι, καρφωμένοι στο σημείο που το μυαλό άφησε να το παρασύρουν όλοι οι δυνατοί άνεμοι για να έχει να λέει για τα ταξίδια. Ακίνητοι και φευγάτοι.
…………………………………………………………………………………………..
«Τι λογαριασμό να δώσει κανείς; Πόσο πέρασε από τα χέρια μας η Ιστορία; Χειραψία δεν ανταλλάξαμε, μόνο νεύματα αποχαιρετισμού θυμάμαι. Ανατραφήκαμε με όνειρα, με ιδανικά, με μύθους, που όσο τεράστιοι ήταν με τόσο τεράστιο θόρυβο έσπασαν μπροστά στα μάτια μας…»

Αυτά είναι για γέλια

Δεν είναι για γέλια αυτά που έγραφα στα προηγούμενα κείμενα, για γέλια είναι αυτά που συμβαίνουν στην κατ’ επίφαση πολιτική ζωή του τόπου. Δεν περνάει κρίση η πολική, δεν υπάρχει πολιτική! Φιλοδοξίες και συμφέροντα, που ακυρώνουν τα πάντα είναι το σκηνικό που κυριαρχεί. Κάποτε οι ιδεολογίες, είχαν κάποιο αντίκρισμα.
Σήμερα παίζουν ρόλο υποβοηθητικό στην προσπάθεια, να κλείσουμε μαύρες τρύπες. Οι θυσίες για μια ιδέα ανήκουν πλέον στην ιστορία.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι ιδεολογίες, δεν καθορίζουν το πολιτικό γίγνεσθαι, η αναφορά τους επιβάλλεται για να τυλίξει τις πομπές. Θα έλεγα αποτελούν το άλλοθι για την χαμένη τιμή της πολιτικής.
Οι ιδεολογίες που εφαρμόσθηκαν από τα διάφορα κόμματα τον περασμένο αιώνα είναι βέβαιο ότι καθόρισαν την σημερινή πραγματικότητα, η διαφορά είναι ότι από το γενικό πέρασαν στο ατομικό.
Συνήθως δεν φλυαρώ στη στήλη, αναγκάστηκα, σήμερα για να καταλήξω, ότι οι κομμουνιστές, οι σοσιαλιστές, οι εθνικοσοσιαλιστές, οι σοσιαλδημοκράτες οι φασίστες οι φιλελεύθεροι, αποτελούν πλέον ελάχιστες μονάδες και όχι κόμματα.
Κάντε μια βόλτα σε ένα κόμμα και θα διαπιστώσετε ότι έχει απ’ όλα τα φρούτα. Και όχι μόνο στην βάση τους, αλλά και στα ανώτατα κλιμάκια. Το στοιχείο δε που κυριαρχεί, είναι το τίποτα, αυτό που στην ουσία δεν έχει πολιτική ταυτότητα και ας κρύβετε π.χ πίσω από το «ΣΟ» του ΠΑΣΟΚ

Αν τα κόμματα σήμερα υπολειτουργούν και στην ουσία δεν αντιπροσωπεύουν ούτε τα μέλη τους, αν η πολιτική έχει χάσει την αξιοπιστία της και η διάβρωση έχει εισχωρήσει σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας, είναι γιατί δεν υπάρχει ομοιογένεια. Δεν υπάρχουν θέσεις που να υποστηρίζονται με συνέπεια απ’ αυτούς που κρύβονται πίσω από τις ταμπέλες. Υπάρχει διχόνοια στην ομάδα. Και πώς να μην υπάρχει μ’ αυτή την πανσπερμία τάσεων ρευμάτων και του «τίποτα» μέσα στον ίδιο χώρο;
Το πρόβλημα σήμερα δεν είναι ότι πέθαναν οι ιδεολογίες, είναι ότι όσοι κατάφερα να τις κουβαλήσουν, ο καθένας μόνος του, δεν μπορεί να βρεθεί με του ομοϊδεάτες του, ώστε να σχηματισθεί μια καθαρή πρωτοπορία.
Και επειδή όλα τα παραπάνω είναι στη σφαίρα του ιδεατού, καλό είναι να στραφούμε στις μονάδες.

Καλώς τα παιδιά (Β)

Μεταφέρω τρία σχόλια, που αναρτήθηκαν στην σελίδα μου, σχετικά με τα «καλώς τα παιδιά». Οι άγνωστοι και γνωστοί αναγνώστες, λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο. Το πρώτο και το τρίτο από αναγνώστρια, που δεν βάζει φρένο στην περιέργεια της. Επειδή οι γυναίκες για αυτά τα ρεμάλια, έχουν μια ξεχωριστή θέση, στην καλύτερη περίπτωση στο κρεβάτι, και στη χειρότερη, κάτω από το «χριστουγεννιάτικο δένδρο», θα την συμβούλευα ότι δεν είναι και η καλύτερη ιδέα να τους γνωρίσει. Η αλήθεια είναι ότι δεν πρόκειται να πλήξει, δεν πρόκειται όμως και να μείνει για πολύ, όσες προσπάθησαν σήμερα ιδιωτεύουν...
Το μεσαίο, που υπογράφει «ανώνυμος» είναι επώνυμος και μάλιστα στην πρώτη γραμμή κρούσης της ομάδας. Επιδιώκει προκαλώντας με, να ανοίξω περισσότερο το παιγνίδι, εις βάρος φυσικά των συντρόφων του. Να σημειώσω ότι οι πυρήνες της οργάνωσης, παρά της πρόσκαιρες συμμαχίες αποτελούνται αυστηρά από ένα άτομο. Επειδή λοιπόν φίλε, αυτά που κάνεις στα έχω δώσει γραμμένα, ξέρω πολύ καλά τη στάση ζωής που υπερασπίζεστε. Κοροϊδεύετε τον κόσμο. Να σου θυμίσω ότι αυτές τις μέρες, έχεις δώσει το λόγο σου σε τέσσερις εκλογικούς συνδυασμούς για την συμμετοχή σου στα ψηφοδέλτιο. «Ψωνίσανε από σβέρκο…)

Στο προηγούμενο κείμενο, έκανα μια αναφορά στα πρώτα χρόνια της παρέας, που δημιουργήθηκε κάτω από συνθήκες, σχεδόν ίδιες με τις σημερινές. Αυτές τις μέρες έχει βγει στο γήπεδο για προθέρμανση, όταν θα αρχίσει το πραγματικό παιγνίδι, θα τα ξαναπούμε.
Α)«Πολύ συναρπαστικό! Μπορώ να τους γνωρίσω; Δεν το πιστεύω όμως ότι υπάρχει τέτοιο σχέδιο.. Κι ίσως, ΑΝ τελικά πράγματι υπάρχει, η πλάκα να είναι και η καλύτερη που θα ζήσουμε. Μήπως όμως από αγάπη τους δικαιολογείς προκαταβολικά γιατί ξέρεις πως θα εκτεθούν όταν θα έρθει η ώρα (τους); Μήπως την πλάκα την σκαρώνεις εσύ από την στήλη σου ασκώντας ταυτόχρονα και κριτική με ήπιες προειδοποιήσεις;»
Β)«Ποιος αλήθεια δεν θα ζήλευε την ευδαιμονία των εντιμότατων φίλων σου; Κι ας είσαι σκληρός μαζί τους, είμαι σίγουρος, ότι από τη στιγμή που έχεις μοιραστεί μαζί τους αρκετό υλικό έμπνευσης και ψυχαγωγίας, τελικά τους αποδέχεσαι. Το θέμα όμως δεν είναι να τους συμπεριφέρεσαι με συμπάθεια, αλλά να μπορέσεις να τους αντιμετωπίσεις σαν (και όχι ως) ίσος προς ίσο. Αυτό δεν νομίζω, ότι μπορείς να το καταφέρεις, αφενός γιατί έχεις τα προσόντα του παρατηρητή και αφετέρου γιατί δεν έχεις «πιάσει» το νόημα της στάσης ζωής τους. Για το τελευταίο δεν έχεις κανένα άλλοθι.»
Γ) «Με συγχωρείτε που επεμβαίνω, εντιμότατε φίλε του εντιμότατου φίλου μου Μάκη, όμως το άλλοθί του ίσως και να βρίσκεται ανάμεσά σας / μας. Αναφορικά, πάντως, με τον ρόλο του παρατηρητή - ΚΑΙ αφηγητή - δεν έχετε δίκιο. Από καλλιτεχνική άποψη και μιλώντας εκ πείρας, πρέπει να σας ενημερώσω ότι ο συγκεκριμένος ρόλος είναι ο πιο απολαυστικός!!! Θα περιμένω με αγωνία τη συνέχεια..»
Στα επόμενα σχόλια για όσους γνωρίζουν, να μην ξεχνούν, ότι η «παρέα» είναι κατ’ ευφημισμόν παρέα και εγώ υπ΄ αυτήν την έννοια είμαι μέλος της.
Ο καθένας χωριστά και όλοι εναντίον όλων.