Τετάρτη 30 Ιουλίου 2008

Πέτρινα καραβιά




Μπορεί να μην απαντώ στο χώρο που επιβάλλει η ηλεκτρονική δεοντολογία, τα σχόλια σας όμως πολύτιμα για την καθημερινή μου στήλη στην εφημερίδα, πάσες για έτοιμα γκολ στο ποδόσφαιρο, ή αλλιώς ασίστ για το καλάθι.
Επιστρέφω πάντα και ας μην έχουν οι δρόμοι γυρισμούς, που λέει και το τραγούδι. Τώρα πια δεν ψάχνω, βρίσκω. Όσα με ευκολία απέρριψα, όσα εκείνα τα χρόνια της λαιμαργίας δε μπόρεσα, να απορροφήσω, όσα τα δόγματα μου στέρησαν να γνωρίσω, όσα τα μάτια μου δεν είδαν, γιατί κοίταζαν ψηλά, πολύ ψηλά στα αστέρια, στο άπειρο, στο τίποτα.Τώρα βρίσκω, γιατί όπου και να κοιτάξω μια ηλικία με προσγειώνει, μια υπομονή με φρενάρει, γιατί μπορεί να λιγοστεύει ο χρόνος, είναι όμως αρκετός όσος και αν μένει.………………………………………………………………………………………….Αύγουστος, φίλες και φίλοι ανταλλάσσουν ηλεκτρονικές ταξιδιωτικές οδηγίες και ευχές, εγώ εδώ στην επαρχία και ας λέγεται Κέρκυρα. Ας παρηγορηθώ με λόγια, που μου ανατρέπουν την ασφάλεια, κάνοντας ταξίδια επιτόπου.
«Πoια πλάνη θα διαλέξουμε αυτό το καλοκαίρι, όταν θα έρθει η μέρα να διακόψουμε τη ζωή μας σε πριν και μετά το χαλαρό διάστημα, που μας οφείλει ο εργασιακός μας χρόνος; Ημερολόγιο ανησύχων σωμάτων που κατευθύνουν το μυαλό στα λιμάνια με τη λιγότερη δυνατή ασφάλεια. Το ρίσκο είναι η πυξίδα, τα ταξίδια το πρόσχημα, ο προορισμός το ψέμα. Με ποιο λάθος θα κοιμηθούμε κατά τη μεγάλη πανσέληνο του Αυγούστου για να ξυπνήσουμε στο οικείο χωροχρόνο της προδοσίας;» αναγκαία ερωτηματικά από μια ομοιοπαθούσα.Το ζεστό μήνα Αύγουστο, από μια ταινία ακατάλληλη των 13, που ακόμα μου έχει μείνει απωθημένο όταν ήμουνα 8, μέχρι σήμερα που είμαι 49, ανακαλύπτω. Και είναι οι στιγμές οι ανεπεξέργαστες, σαν τις φωτογραφίες που έχουμε δει και ξαναβλέπουμε μετά από χρόνια. Δεν είναι ίδιες και δεν φταίει που κιτρίνισαν από την πολυκαιρία. Είναι οι στιγμές που μάζεψα βιαστικά όλα τα χρόνια της συγκομιδής.…………………………………………………………………………………………..Επιστρέφω πάντα, τώρα πια δεν ψάχνω, βρίσκω, ανασύρω από τις γεμάτες αποθήκες, του εγκέφαλου μου με την πρέπουσα προσοχή και ανακαλύπτω, τους φίλους μου, την πόλη μου, την θάλασσα το ζεστό μήνα Αύγουστο. Για την γυναίκα συνεχίζω την προσπάθεια, έχω όμως χρόνο.………………………………………………………………………………………….. Γι’ αυτούς που ακόμα παρακολουθούν την ταινία ακατάλληλη των 13 και έχουν μείνει στο 8, το παρακάτω απόσπασμα από ραδιοφωνική εκπομπή, κάπως πειραγμένο και περαστικά.«Ευτυχώς ακόμα εξακολουθούν να γεννιούνται άγγελοι. Τους συναντάτε τις δεύτερες πρωινές ώρες, εκεί που ξέρετε. Με την πανοπλία του αλκοόλ, το χαμόγελο τους, ζωντανεύει το παραμύθι και ξαναδίνει χρώμα στα μαγούλα σας, ισιώνει κάπως το χάρτη του προσώπου σας αφαιρώντας τα βουνά, αφήνοντας μόνο τις θάλασσες. Παίρνετε θάρρος, ξεχνιόσαστε και ετοιμάζεστε για μπάρκα, οι άγγελοι εξ ανατολών το ξέρουν μα δεν το λένε για να σας βλέπουν χαρούμενους και με την ψευδαίσθηση μιας δεύτερης νεότητας κοντά τους. Τι ξέρουν; Ότι τα καράβια που θα πάρετε αυτή τη φορά θα είναι πέτρινα» .

Τρίτη 29 Ιουλίου 2008

Για πλειοψηφία ανησυχώ




«Άντε πάει και ο Ιούλιος, ό Αύγουστος θα είναι πιο σπλαχνικός», με παρηγορεί η φίλη μου, διαφωνεί η κ. Ριτσα Μασούρα για τον Αύγουστο, συμφωνεί όμως με το χθεσινό μου κείμενο για την τηλεόραση. Τι ωραία που είναι η ανταλλαγή ηλεκτρονικών μηνυμάτων, σου υπόσχομαι Ελένη ότι θα βρω χρόνο. Δημοσιεύω παρακάτω τα δυο σχόλια της νέας επισκέπτριας και συνεχίζω με την τηλεόραση
«O Αυγουστος καλή μου δεν υπήρξε ποτέ σπλαχνικός για τον τόπο. Δεν ξέρω για τον άνθρωπο,ίσως, μπορεί, ενδεχομένως. Μόνο και μόνο το γεγονός ότι προαναγγέλλει τον επερχόμενο χρόνο δημιουργεί αυτόματα αναστολές. Κάποιοι επιλέγουν για ολιγοήμερες διακοπές τον Ιούνιο ή τον Σεπτέμβριο, ως ένα είδος ψευδαίσθησης , αποφυγής του χειμερινού καταναγκασμού. Αν και για μένα ο χειμώνας δεν ειναι καταναγκασμός, απλώς κουβαλάει πια τη δική του κόπωση, η οποία είναι μεταδοτική».
«Μα και βέβαια θα κρατηθούμε και ως μειοψηφία θα συντελέσουμε στη δημιουργία της επόμενης μειοψηφίας. Ναι, τόσο απλά και σταράτα. Αυτοί οι φόβοι με κυνηγούν κάτι χρόνια μεταπολιτευτικά και αναρωτιέμαι ποιός ευφάνταστος νους σκαρφίστηκε αυτού του είδους την ηλίθια ενημέρωση. Από κάποια στιγμή και πέρα όμως έβαλα τελεία και επιλέγω με προσοχή τί θα δω και πώς θα ερμηνεύσω αυτό που θα δω. Γι αυτό σας λεω αγαπητέ μου θα προχωρήσουμε με τον τρόπο μας”
Δεν έχω καμιά αμφιβολία, για την μειοψηφία, για την πλειοψηφία ανησυχώ.
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την παντοδυναμία τηλεόρασης. Είναι το μέσο των δυνατών που, χρησιμοποιείτε για να επιβάλλουν την κυριαρχία τους. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, καλές προθέσεις δεν υπάρχουν, όλα είναι ενταγμένα σε ένα σχέδιο κυριαρχίας. Και το κοινωνικό πρόσωπο επιστρατεύεται στα πλαίσια της προπαγάνδας.
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την υπεροχή της τηλεόρασης έναντι των άλλων ΜΜΕ, μια υπεροχή όμως που αντί να συμβάλλει στην εξυπηρέτηση των λαϊκών συμφερόντων, χρησιμοποιείτε εναντίον τους και μάλιστα με τέτοιο τρόπο που μέσος τηλεθεατής είναι αδύνατον να αντιληφθεί.
Στην Ολλανδία μια καρκινοπαθής στο τελευταίο στάδιο, παίζει σε ριάλιτι τα νεφρά της. Για να δούμε ποιος τυχερός νεφροπαθής θα κερδίσει; Ο κανιβαλισμός στο μεγαλείο του.
Η τηλεόραση διαφημίζει την προσφορά κατά τέτοιο τρόπο που αν γνώριζε ο φαρισαίος σήμερα, θα φορούσε και περικεφαλαία.
Η προσφορά της τηλεόρασης έχει ανταποδοτικό τέλος και μάλιστα πολλαπλάσιο.
Το κοινωνικό πρόσωπο που προβάλλει αποτελεί περιτύλιγμα και άλλοθι, προκείμενου να εξυπηρετήσει τα σκοτεινά σχέδια της, βάζοντας στη θέση των άξιων εύπεπτα σκουπίδια.
Η πρόσφορα που πηγάζει από την ψυχή για να ανακουφιστεί ο ανθρώπινος πόνος ακολουθεί άλλες διαδρομές.
.

Δευτέρα 28 Ιουλίου 2008

Για καλύτερη τηλεοραση







Δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι η σημερινή εποχή ανήκει ολοκληρωτικά στην τηλεόραση, παρότι πολλές φορές απ’ αυτήν εδώ την στήλη, προσπαθώ να διασκεδάσω τις εντυπώσεις, υπερασπιζόμενος τις εναλλακτικές μορφές ενημέρωσης. Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, η εποχή προχωράει και εμείς του κλασικού ρεπερτορίου αποτελούμε μια ισχνή μειοψηφία, χρήσιμη όμως στην προσπάθεια για καλύτερη τηλεόραση.
Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Για να μην μας πνίξει ο λόγος.
«Επενδύοντας στην ταχύτητα και στην εικόνα» υποστηρίζει ο Παντελής μπουκάλας σε άρθρο του στην «Καθημερινή της Κυριακής» «οι έμποροι φοβιών και οι διακινητές ψυχώσεων……καμαρώνουν ότι μας φέρνουν μες στο σπίτι την πραγματικότητα. Αλλά πρόκειται για μια πραγματικότητα εν πολλοίς εικονική, διογκωμένη παραχαραγμένη, μια πραγματικότητα κομμένη σε φέτες: η πρωινή είναι «ανθρώπινη» κατακλυσμένη από ανθρώπινα δράματα και από καλοκάγαθους τηλεπαρουσιαστές - σωτήρες ανθρώπων, η μεσημεριανή χαζοχαρούμενη, η βραδινή τρομαγμένη αφού οι μισές ειδήσεις παίζουν με το «σοκ» και τον «πανικό» και η νυχτερινή χαλαρή, ενίοτε δε και «ημιπορνογραφική»
………………………………………………………………………………………..
«Η Ελλάδα ταξιδεύει» λέει ένα τραγούδι. Και που πάει; Γιατί εμείς μείναμε εδώ να παρακολουθούμε τηλεόραση;
……………………………………………………………………………………..
Πόσο μπορείς να κερδίσεις από ένα ραδιοφωνικό σχολιασμό, προέκταση θα έλεγα του τραγουδιού που ακούστηκε και αυτού που ακολουθεί. Χωρίς εικόνα με μια φωνή ζεστή που ανατρέπει τη κινέζικη ρήση. «Μια εικόνα χίλιες λέξεις» Μια φωνή χίλιες εικόνες.«Τα ανεμολόγια έχουν τρελαθεί, δεν υπάρχει σημείο στον ορίζοντα να σταθούν, όλα τα σημεία έγινα ένα, ο ορίζοντας δε φαίνεται, είναι καλυμμένος από καταναλωτικά δάνεια και διορισμούς στο δημόσιο. Από χιονιά που ντροπιάζουν και τους κρατούντες και εμάς τους ίδιους που φερόμαστε πολλάκις ανοήτως. Από γκάλοπ, σλάλομ. Ο ορίζοντας είναι το ταβάνι. Ο ορίζοντας είναι η οθόνη του κομπιούτερ, της τηλεόρασης. Ο ορίζοντας είναι σκούρος σαν τους λαθρομετανάστες που πνίγονται στις ελληνικές θάλασσες. Ο ορίζοντας είναι η παλάμη μας που μας σκεπάζει τα μάτια μας. Καταρρέουμε". Οι αντιδράσεις δεν είναι για την τιμή των όπλων, είναι για να καταφέρουμε να κρατηθούμε.

Να ένα δημιουργικό παιχνίδι

Με αφορμή την σύλληψη μαθητών και το σχηματισμό δικογραφίας εναντίον τους από την αστυνομία, για τις κινητοποιήσεις τους, κατά των ιδιωτικών...