Τα πράγματα παίρνουν επικίνδυνες διαστάσεις. Ο αποκλεισμός
του ΧΥΤΑ έπρεπε να έχει λήξει χθες. Η συνέχιση
του αποκλεισμού από τους κατοίκους της περιοχής,
ύστερα και από τις δεσμεύσεις του Υπουργού Εσωτερικών Παναγιώτη Κουρουμπλή,
που επισκέφτηκε το χώρο, δείχνει στην καλύτερη περίπτωση ερασιτεχνισμό και επιπολαιότητα,
στη χειρότερη σκοπιμότητα. Το νησί έγινε ντροπή μας. Η πόλη παρουσιάζει εικόνα καταστροφής. Κινδυνεύουμε.
Όλοι κινδυνεύουμε.
Σε προηγούμενο κείμενο με τίτλο «Το Τεμπλόνι δεν είναι στις μακρινές
Ινδίες», υπερασπίστηκα το δίκαιο των κατοίκων, που για τριάντα και πλέον χρόνια
ζουν δίπλα σε ένα χώρο που λειτουργεί εις βάρος της υγείας τους, χωρίς να τηρούνται
οι προδιαγραφές λειτουργίας του. Μέχρι εδώ όμως, η συνέχεια ακυρώνει τον αγώνα τους
και θέτει σε κίνδυνο ένα ολόκληρο νησί. Αν δεν το έχουν καταλάβει, κέρδισαν περισσότερα
απ’ αυτά που ζητούσαν. Μετά τις δεσμεύσεις του Δήμου, της Περιφέρειας και πρωτίστως
του αρμόδιου Υπουργού, με αυστηρά χρονοδιαγράμματα, για την αποκατάσταση του χώρου
και τον αποκλεισμό της περιοχής, από την εγκατάσταση του εργοστασίου Ολοκληρωμένης Διαχείρισης, η εμμονή
σ΄αυτήν την αδιάλλακτη στάση, πέρα από την καταστροφή που επιφέρει σε ολόκληρο
το νησί, τους φέρνει αντιμέτωπους με την κατακραυγή της μεγάλης πλειοψηφίας
της κοινωνίας και τους θέτει στο περιθώριο.
Στο ίδιο κείμενο επισημαίνω τις ευθύνες της κοινωνίας και του καθένα μας χωριστά και επίσης τις διαχρονικές
ευθύνες όσων διαχειρίστηκαν με αυτό το τρόπο το ΧΥΤΑ και καταλήγω ότι όταν κλείσει
το Τεμπλόνι, πρέπει να ανοίξει το φάκελο του η δικαιοσύνη.
Θα πρέπει να αντηληφθούν όσοι συμμετέχουν στον αποκλεισμό, ότι σε όλους του ειρηνικούς αγώνες
υπάρχει και κάποια στιγμή που δεν πάει άλλο. Αυτή η στιγμή ήταν χθες.
Η εμπιστοσύνη που σήμερα δεν υπάρχει εξ αιτίας όσων έχουν
προηγηθεί, δεν οικοδομείται με λόγια αλλά με συγκεκριμένες πράξεις, ας κάνουν 2
– 3 μήνες ακόμα υπομονή να δουν και «εδώ
είμαστε».
Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια, ούτε άλλη άμεση λύση. Ο χρόνος τελείωσε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου