Να αδυνατίσουμε τον κανόνα

Με τις αυριανές εκλογές ανοίγει ουσιαστικά μια μακρά προεκλογική περίοδος. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι η πολιτική θα απουσιάσει. Άλλωστε με αυτό το υλικό που ανακυκλώνεται όλα αυτά τα χρόνια η πολιτική δεν μπορεί να κάνει παρέα.
Δεν έχει άλλο παρακάτω. Η κατρακύλα του πολιτικού βίου, με την διαπλοκή, τα σκάνδαλα τις αλαξοφιλίες, τις ίντριγκες, τα συντροφικά μαχαιρώματα, τις κουμπαριές τα μικρά και μεγάλα συμφέροντα, τις εργολαβίες να μην τις ξεχνάμε, τον εν γένει κιτρινισμό της ενημέρωσης, την παραπληροφόρηση και ότι τέλος πάντων είναι ξένο με την προσφορά στο κοινωνικό σύνολο συνθέτουν την καινούργια πραγματικότητα.
Με τέτοιες συμπεριφορές μου, είναι αδύνατο να πιστέψω ότι ο σκοπός - και στην προκειμένη περίπτωση μιλάμε γι’ αυτόν που εξυπηρετεί το κοινωνικό σύνολο - αγιάζει τα μέσα.
Μου είναι αδύνατο να πιστέψω ότι οι προθέσεις όλων αυτών που πρωταγωνιστούν σήμερα, και συνθέτουν αυτό το αρρωστημένο σκηνικό έχουν στο μυαλό τους να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στο Λαό.
Σας φαίνονται για υπηρέτες μας; Τα έχουν χεσμένα όλα τα ιδανικά που στολίζουν τις ψεύτικες διακηρύξεις τους. Έχουν χεσμένο και τον αφέντη Λαό στον όνομα του οποίου διαπράττουν τα πιο ειδεχθή εγκλήματα.
Ρίξτε μια ματιά στις αγκωνιές που πέφτουν για μια θέση που θα χωράει στο πλαίσιο της φωτογραφίας και στην οθόνη της τηλεόρασης και θα διαπιστώσετε πόσο μετρούν τα ιδεολογικά κίνητρα.
Μου είναι αδιανόητο να πιστέψω ότι όλοι αυτοί οι τύποι το κάνουν για το καλό μου.
Εγώ μια διαπίστωση έκανα. Η δόξα και το χρήμα είναι ο Θεός τους, αυτά και η ιδεολογία τους. Κοιτάχτε το στα μάτια τους, γυαλίζουν. «Μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά» όμως λέει και ένα τραγούδι μια ένδοξης εποχής.
Γιατί δεν ήταν πάντα έτσι, ακόμα ακούονται οι φωνές από το Λαζαρετο.
Φαντάζεστε ένα απ΄ αυτούς τους χαρτογιακάδες να οδηγείτε στο εκτελεστικό απόσπασμα; Και εκεί συμφωνία θα κάνει. Φαντάζεστε ένα απ’ αυτά τα ανθρωπάκια της σύγχρονης πολιτικής δίπλα στον Νίκο Μπελογιάννη; Θα τρέμει, λουσμένο από κρύο ιδρώτα και θα διαπραγματεύεται, όχι την ιδεολογία του που δεν έχει, αλλά τη μάνα του για να γλιτώσει το τομάρι του.
Ξέρετε ποια είναι οι γνώμη τους, γι’ αυτούς που έδωσαν την ζωή τους για τα ιδανικά, όχι αυτή που μνημονεύουν στις επετείους, αλλά αυτή που κρύβεται και έχει κυριεύσει τον εγκέφαλο τους. Ότι όλοι αυτοί ήταν μαλάκες.
…………………………………………………………………………………………..Δεν είναι δυνατοί, επιθετικοί μόνο. Δεν είναι ελεύθεροι, αλλά αδειούχοι. Δεν είναι πονόψυχοι, αλλά ευγενικοί. Ούτε καλοί – απλώς καθωσπρέπει.
…………………………………………………………………………………………..
Βεβαίως υπάρχουν και εξαιρέσεις, αυτές να προτιμήσουμε αύριο, μήπως και αδυνατίσουμε τον κανόνα…