Το πνεύμα της αριστεράς

Αυτή η εξέγερση είναι μια δοκιμασία, για ολόκληρη την κοινωνία. Θα δοκιμαστούνε αντοχές, θα δοκιμαστούνε ανοχές θα δοκιμαστούνε πολιτικές. «Στην ερημιά της πόλης ίσως συναντιούνται αυτές τις νύχτες οι σκέψεις των πολιτών. Μακάρι να κυκλοφορεί ακόμη και το πνεύμα της Αριστερές». Ευχή, κλείνοντας το άρθρο του στην «Καθημερινή» ο Αντώνης Καρκαγιάννης.
Η αριστερά συνεχίζει να τρώει τις σάρκες της. Το ΚΚΕ κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ ότι χαϊδεύει τα αυτιά των κουκουλοφόρων. Κινέζικα τ’ ακούνε τα παιδιά όλα αυτά. Ευτυχώς που τα απολιθωμένα μυαλά δεν έχουν απέναντι τους καμένα μυαλά για να τα πιστέψουν.
«ΚΑΤΑΝΟΩ τις πολιτικές σκοπιμότητες όσων εγκαλούν τον ΣΥΡΙΖΑ», υποστηρίζει ο Ανδρέας Ρουμελιώτης, δεν μπορώ να καταλάβω όμως τι μυαλό κουβαλάνε εκείνοι που τα πιστεύουν αυτά που λένε. Ποιος ΣΥΡΙΖΑ;! Κανέναν δεν ακούνε οι πιτσιρικάδες. Ή και ν' ακούνε, μπενάκης - βγαινάκης! Σαν ανέκδοτο ακούνε αυτές τις κατηγορίες. Τα παιδιά έχουν δικό τους μπαϊράκι. Αντιδρούν αυθόρμητα, αυθεντικά, γενναία. Υπάρχει χάσμα γενεών και ρήγμα ανάμεσα στη νέα γενιά και τον πολιτικό κόσμο. Δεν εκπροσωπούνται οι πιτσιρικάδες και δεν αντιπροσωπεύονται απ' τον κόσμο των μεγάλων. Κι είναι πολύ προσβλητικό να λένε ότι κάποιος τους επηρεάζει ή, χειρότερα, τους κατευθύνει.
Αν δεν ακούσουμε αυτά τα παιδιά με υπομονή και χωρίς τις αγκυλώσεις του παρελθόντος δεν θα μπορέσουμε να σταθούμε στη νέα πραγματικότητα που μας κτυπά την πόρτα. Δεν θα μπορέσουμε να δώσουμε απαντήσεις, στα ερώτημα που γενιούνται από τις νέες εξελίξεις.
Δυστυχώς απ’ αυτήν την τακτική για άλλη μια φορά κερδισμένος θα βγει ο δικομματισμός.
Όσο για το πνεύμα της αριστεράς αυτό κυκλοφορεί στα καθαρά μυαλά των παιδιών, και ας μην επικαλούνται τον Στάλιν για να το αποδείξουν…