Η κίτρινη Κέρκυρα

Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι στις μέρες μας το κίτρινο βασιλεύει … Η πράσινη Κέρκυρα βάφτηκε κίτρινη. Και κατά το παρελθόν είχαμε τέτοια φαινόμενα, σαν τα σημερινά όμως, ποτέ αυτός ο τόπος δεν έχει γνωρίσει. Πρόκειται για φαινόμενα παρεκτροπής του δημοκρατικού πολιτεύματος, με όσους κινδύνους αυτό συνεπάγεται. Από τη στήλη αυτή θα υπερασπιστώ με κάθε τρόπο το δικαίωμα της ελευθεροτυπίας, με το ίδιο τρόπο όμως και τους κανόνες δεοντολογίας που πρέπει να ασκείται η δημοσιογραφία. Το φαινόμενο του κιτρινισμού είναι άμεσα συνδεδεμένο με το βούρκο ολόκληρου του πολιτικού συστήματος και στις περισσότερες των περιπτώσεων καθοδηγείτε ζει και αναπνέει μέσα απ’ αυτό. Πάντα υπήρχε διαπλοκή, πάντα υπήρχαν συγκοινωνούντα δοχεία. Σήμερα όμως πρόκειται για ένα θανάσιμο εναγκαλισμό που οδηγεί ολόκληρη την κοινωνία σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις.
Ο κιτρινισμός εκτρέφεται από την σαπίλα του ίδιου του πολιτικού συστήματος και στηρίζεται στις πλάτες πολιτικών που προσπαθούν να αναδειχτούν και να επιβιώσουν μέσα από την παρεκτροπή των ΜΜΕ και με την προσθήκη του διαδικτύου. Σε πολλές περιπτώσεις, συμμετέχουν και ίδιοι οι πολιτικοί, ξεχνώντας την ιδιότητα τους, παίρνουν μέρους σε ένα άθλιο παιχνίδι.
Πως θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, όταν το κύριο μέρος της αντιπαράθεσης των κομμάτων που εναλλάσσονται στην εξουσία αποτελούν τα σκάνδαλα;
Ο κλέψας του κλέψαντος - όπως ορθά επισημαίνει σε άρθρο στην «ελευθεροτυπία» Ο Φίλιππος Συρίγος - και ο Έλληνας πολίτης, παρακολουθώντας τα λεγόμενα της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μπορεί να μην έχει καμία βεβαιότητα για το αύριο, αλλά για ένα πράγμα είναι απόλυτα σίγουρος: ότι τα παίρνουν και οι μεν και οι δε!
Το επιβεβαιώνουν με την καθημερινή επιχειρηματολογία τους τόσο το ΠΑΣΟΚ, όσο και η Ν.Δ., νομίζοντας ότι όποιος αποδείξει ότι ο αντίπαλός του έκλεψε περισσότερο από τον ίδιο, θα είναι ο τελικός νικητής στα μάτια του αγανακτισμένου ελληνικού Λαού.
«ΚΑΙ τι πρέπει να γίνει;», θα ρωτήσουν, ίσως, κάποιοι ανυποψίαστοι. «Να κουκουλωθούν υπαρκτά και μεγάλα σκάνδαλα για να μη βρωμίσει το πολιτικό σκηνικό;». ΝΑΙ, έτσι είναι, μόνο που όσα φρικτά παρακολουθούμε τον τελευταίο καιρό στοχεύουν ακριβώς στο αντίθετο. Στη δημιουργία εντυπώσεων, στον συμψηφισμό και τελικά στο κουκούλωμα. Γιατί στόχος δεν είναι η κάθαρση στον δημόσιο βίο, αλλά η διά των σκανδάλων κατάκτηση ή υπεράσπιση της εξουσίας.
ΑΠΟΔΕΙΞΗ πως, ό,τι και να λέγεται, κανένας πολιτικός δεν πάει στη... στενή - άρα όλος ο σαματάς γίνεται για το... πάπλωμα. Άλλωστε, από τη στιγμή που τα δύο μεγάλα κόμματα έπαψαν να έχουν ουσιαστικές προγραμματικές και ιδεολογικές διαφορές, για τι άλλο να τσακωθούν; Για την Παιδεία, για το Περιβάλλον, για την Οικονομία; ΑΡΑ, λοιπόν, το μόνο υγιές πεδίο ανταγωνισμού που απομένει είναι τα σκάνδαλα. Και ταυτόχρονα εντελώς ανέξοδο, αφού επί της ουσίας κανείς δεν την πληρώνει.
Μέσα αυτό το περιβάλλον, που προέκταση αποτελούν και όλα αυτά που συμβαίνουν εδώ στην μικρή μας πόλη, είναι φυσικό να εκτρέφονται και τέτοια φαινόμενα. Δυστυχώς οι ρόλοι δεν είναι πλέον διακριτοί, έχουμε γίνει ένα κουβάρι και άντε να δούμε πως θα ξεμπλέξουμε…