Μια δεύτερη ανάγνωση

Το 1991 είχα διαβάσει ένα βιβλίο υπό τον τίτλο «Ο δήμιος του ερωτά». Το αγόρασα, τότε για το σεξουαλικό του περιεχόμενο, με ενθουσίασε και ακόμα το μνημονεύω.
Έχουν περάσει πολλά χρόνια. «Το τείχος έπεσε, η Σοβιετική Ένωση έγινε κομμάτια, η λωρίδα της Γάζας και το Κυπριακό δεσμός γόρδιος, η Αίγυπτος οσονούπω αλλάζει σελίδα, οι μεγάλοι έρωτες πια ντεμοντέ, οι ιδεολογίες «φούσκα» στο χρηματιστήριο, ο Θεός ανέβηκε ακόμα πιο ψηλά, κι εγώ δεν αισθάνομαι καθόλου καλά τώρα τελευταία. Να είναι «τα δεδομένα της ύπαρξης», που ούτως ή άλλως όλοι κάποια στιγμή αντιμετωπίζουμε; Να ’ναι η παράδοξη και σχιζοφρενής εποχή που μεγαλώνει τις ρωγμές εντός μας; Το αναπόφευκτο του θανάτου; Η φτηνή ανθρώπινη ζωή; Ο φόβος μπροστά στην ελευθερία; Η έλλειψη νοήματος; Ζούμε σε καταθλιπτική εποχή. Όλοι το αναγνωρίζουν. Και ο Αλμπέρτ Καμύ όταν έγραφε τον «Μύθο του Σίσυφου», πρώτος, το είχε διαγνώσει: Ο εικοστός αιώνας είναι ο αιώνας του άγχους. Κι ο εικοστός πρώτος, θα είναι ο αιώνας της κατάθλιψης. Όλα μάταια. Τα πάντα ματαιότης, που λέει και ο Ευαγγελιστής. Κατά συνέπεια, δεν είναι καθόλου κανείς να απορεί για το πως εισέβαλε στη ζωή μας ο Ιρβιν Γιάλομ.

Πλάτη με πλάτη με τις συνωμοσιολογίες του Νταν Μπράουν, στα ίδια ράφια με τον ανακουφιστικό Κοέλο, στις ίδιες ευπώλητες προθήκες με τον Ιούδα που φιλά καλά, τις Μάγισσες που μας βοηθούν να κάνουμε την τύχη μας, στην ίδια συλλογιστική του «με ένα βιβλίο ξεχνιέμαι». Πρόκειται εξάλλου περί ιδιοφυούς ατόμου. Αλληγορικός σαν Χριστός, ειλικρινής και αποκαλυπτικός σαν άνθρωπος γενναίος, παντογνώστης και ελεήμων σαν Θεός, παρηγορητικός σαν τη μάνα μας , καλός δάσκαλος, με αυτές τις ιστορίες διδάσκει τους φοιτητές του, και ακόμα καλύτερος συγγραφέας. Κατορθώνοντας να μετατρέψει σε γρίφο και θρίλερ την άβυσσο της ψυχής μας. Και το σημαντικότερο; Όλα δείχνουν ότι γνωρίζει καλά ο ίδιος τον μίτο. Του λαβυρίνθου που όλοι μας θα διαβούμε, το θελήσουμε ή δεν το θελήσουμε, κάποια στιγμή»
Χρειάστηκε να περάσουν 19 χρόνια για, να συνδέσω τον γνωστό πλέον Γιάλομ, από το «Όταν έκλαψε ο Νίτσε» και «Στο ντιβάνι», με τον «Δήμιο του έρωτα», υπεύθυνη η βιβλιοκριτικός φίλη που φροντίζει κάθε τόσο να με ενημερώνει.
Το εν λόγω, βιβλίο έχει χαθεί από την βιβλιοθήκη, θα πάω αύριο να το αγοράσω και να το ξαναδιαβάσω, όχι πλέον για το σεξουαλικό του περιεχόμενο, από περιέργεια για το τι είναι αυτό που οδηγεί τον κόσμο στο ντιβάνι. «ο δήμιος του έρωτα» και μακάρι να αισθανθείτε όπως εγώ πριν 19 χρόνια.