Ο καυγάς για το πάπλωμα

Είναι 1.45 μ.μ και ακόμα δεν έχει ανακοινωθεί νέος πρωθυπουργός. Η παθογένεια των κομμάτων που συμφώνησαν να εκτεθούν πλέον από κοινού, συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς. Δεν γλιτώνουμε απ’ αυτήν την πάστα των πολιτικών. Δεν γλιτώνει ο λαός, από ξένους προς αυτόν σωτήρες. Δεν γλιτώνουμε από αυτούς που προτάσσουν προσωπικά συμφέροντα και φιλοδοξίες. Πρέπει να κλείσει αυτό το κεφαλαίο το συντομότερο. Πρέπει να απαλλαγούμε απ’ αυτούς που οδήγησαν την πατρίδα μας στην καταστροφή. Ακόμα και τη μεταβατική κυβέρνηση, προσπαθούν να την συγκροτήσουν με ορίζοντα τις επόμενες εκλογές. Ακόμα και σήμερα για την πολιτική τους επιβίωση πασχίζουν .
«Οι δύο μεγάλες παρατάξεις, μέσα από το όψιμο μασκάρεμα τους, όχι μόνο δεν θυμίζουν τις αρχές τους, αλλά πείθουν και τον εκ γενετής ηλίθιο, ότι αποτελούν ένα κόμμα όπου απλώς οι σφετεριστές του θρόνου διαφωνούν για τον θρόνο, όχι για την ακολουθητέα πολιτική. Παρά την εκκωφαντική του κοινοτοπία, το επιχείρημα ισχύει: η πολιτική της χώρας πλέον ασκείται με έξωθεν υπαγόρευση και ο καβγάς των δυο μεγάλων κομμάτων αφορά τη θεσιθηρία και το κυνήγι των θησαυρών που αναμένονται. Τίποτα άλλο. Δεν υπάρχει κάτι που έπραξε η κυβέρνηση - σωστό ή λάθος - και δεν θα το έπραττε η αντιπολίτευση αν κρατούσε τα ηνία της χώρας»
Προ δεκαετίας απόσπασμα από άρθρο του Κωστή Παπαγιώργη. Πόσο μυαλό πια χρειάζεται. Πόσα χρόνια αμνησίας πρέπει να περάσουν.

Αυτήν την περίοδο την προεκλογική, ( έχει ξεκινήσει πριν συγκροτηθεί μεταβατική κυβέρνηση), εκτός από τις σχεδόν πάντοτε ανεκπλήρωτες ελπίδες που μας προσφέρει, με κάποιο μαγικό τρόπο μας αφαιρεί εξ ολοκλήρου και την μνήμη. Αυτή είναι μια κοινή διαπίστωση που ίσχυσε για 37 συναπτά έτη. Αν το εκλογικό σώμα για άλλη μια φορά συνταχθεί στη μεγάλη του πλειοψηφία, με τους ισχυρούς, που οδήγησαν το λαό στην εξαθλίση, εμένα που τελείωσαν οι λέξεις.
Σε λίγο καιρό, θα κριθεί η δική μας αξιοπιστία, θα κριθεί η αντοχή μας για άμυνα μπροστά σ’ αυτήν την ισοπέδωση άξιων, θα κριθεί η συμπεριφορά μας και η αλληλεγγύη απέναντι στις επόμενες γενιές, απέναντι στα παιδιά μας.
Θα κριθεί αν αυτά που καταγγέλλουμε για τα κόμματα εξουσίας τα εννοούμε. Να θυμίσω άλλη μια φορά:ανακατεύοντας το μπλε με το πράσινο χρώμα, μας προκύπτει μαύρο.