Να τελειώνουμε με την Ν.Δ και το ΠΑΣΟΚ

Να μιλήσουμε σοβαρά, χωρίς την παραμικρή προκατάληψη, σαν απλοί παρατηρητές, από απόσταση ασφαλείας. Να τελειώνουμε με τη Ν.Δ και το ΠΑΣΟΚ!!! Να τελειώνουμε επιτελούς με αυτές τις λογικές. Δεν ταιριάζει στην αισθητική ενός Λαού αυτό θέαμα. Τόσα χρόνια ψέματα. Αρκετά. Στην περίπτωση τους, ο πιο ασφαλής σύμμαχος είναι η σιωπή και μια συγνώμη, που οδήγησαν τη χώρα στην τραγωδία, αλλά και για τις επιμέρους τραγωδίες, που φτάνουν μέχρι τις αυτοκτονίες.
Αν είχαμε κατέβει από τον Άρη και ακούγαμε τους τραγικούς εκπροσώπους του πάλαι ποτέ δικομματισμού να ομιλούν, δεν θα υπήρχε καμία αμφιβολία ότι για όλα τα δεινά της χώρας υπεύθυνος είναι ΣΥΡΙΖΑ, που προφανώς κυβερνούσε τα προηγούμενα χρόνια την Ελλάδα. Ποτέ η πολιτική δεν είχε φτάσει σε τέτοια επίπεδα παράνοιας. Ένα κόμμα που πριν λίγους μήνες είχε 4,5% και κανένας δεν ασχολούνταν μαζί του, σήμερα δέχεται επιθέσεις κατά ριπάς, όχι για ό,τι έκανε, αλλά γιατί ένα μεγάλο κομμάτι του εκλογικού σώματος, το επέλεξε στις εκλογές τις 6η Μαΐου. Αυτό είναι το μεγάλο του αμάρτημα. Μπροστά στο κίνδυνο, στις επικείμενες εκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει Κυβέρνηση, μετέρχονται απίθανα επιχειρήματα, τόνους λάσπης, εκβιασμού, εκφοβισμού και κινδυνολογίας.

Σας γράφω από την θέση ενός απλού ψηφοφόρου, της αριστεράς, που έχει ψηφίσει και τα τρία κόμματα που την εκπροσωπούν στη Βουλή. Το ένστικτο μου, λέει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δε θα ξεγελάσει το Λαό, μπορεί και να πέφτω έξω, μπορεί να θέλει και να μην τα καταφέρει, μπορεί να μην έχει υπολογίσει το μέγεθος των εξωτερικών πιέσεων. Μπορεί ΝΑΙ μπορεί και ΟΧΙ, ο μέλλοντας χρόνος όμως, μας δίνει δικαίωμα στην ελπίδα, μας δίνει δικαίωμα στο Όνειρο. Πρέπει να τελειώνουμε με το παρελθόν, που δεν δίνει καμία προοπτική, καμία ελπίδα, που μας στέρησε κάθε δικαίωμα να ονειρευόμαστε.
Και μια και μιλάμε για την ελπίδα, να ξαναθυμηθούνε τον Οκτάβιο Πας, αυτές της μέρες της δυσκολίας, γιατί οι ευκολίες που μας μπαστάρδεψαν, και μας έβγαλαν από τον δύσκολο δρόμο των κατακτήσεων, ανήκουν στον παρελθόν. Να προσπαθήσουμε πάλι στηριζόμενοι σε όσες δυνάμεις μας έχουν απομείνει, υπάρχει ελπίδα αρκεί: «να βγάλουμε την ψυχή μας από το μπαούλο. Μόνο έτσι θα μπει φρένο στο τρεχαλητό του μυαλού μας. Το μυαλό είναι ένα σκυλί που αν δεν το δέσεις από την ψυχή ικανοποιεί τις επιθυμίες του όπως τα ζώα. Άρα οδηγεί τον άνθρωπο με ιλιγγιώδη ταχύτητα στον θαυμαστό κόσμο των ζώων. Υπάρχει ελπίδα, αρκεί να πονέσουμε ξανά».
Και μια και μιλάμε για το μέλλον, οι εκλογές της 17ης Ιουνίου, συμπίπτουν με το θρίαμβο, τη δόξα, και η δύναμη του Φωτός. Με τις μεγαλύτερε μέρες του χρόνου, με φως, πολύ φως…



.