Η ολιγάρκεια είναι αρετή

Πριν πέντε χρόνια, ο  τότε πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής,   κάλυπτε τον υπουργό  του κ. Βουλγαράκη με τη ρήση «το νόμιμο είναι και ηθικό».  Αυτή η  δεξιά λογική πήρε τα πράγματα παρακάτω. Η  παρανομία  από την νομιμότητα άλλωστε,   μια ερμηνεία διαφορά απέχουν. Το θυμήθηκα με την υπόθεση Τσοχατζόπουλου. Ήταν τόσες οι μίζες  για τον πρώην Υπουργό Αμύνης, που έχασε το μέτρημα…

Προκλητικοί  απέναντι στον Λαό που στενάζει από την ακρίβεια, τη φτώχεια, την ανεργία. Η ολιγάρκεια είναι αρετή που διδάσκεται από την ανάγκη αλλά και από μια φρόνηση που κανείς δεν ξέρει πως αποκτιέται.  Τα φαινόμενα διαφθοράς που παρατηρούνται στην πολιτική ζωή του τόπου, του παράνομου και του «νόμιμου» πλουτισμού,  εκτρέφονται σε ένα περιβάλλον αποθέωσης του χρήματος,   με το κέρδος να γίνεται αυτοσκοπός.

Το κακό στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι ότι αυτή η στάση περνάει με ευκολία πλέον στην κοινωνία, που μένει απαθής σε τέτοια φαινόμενα και όταν δοθεί η ευκαιρία θέλει να τ’ ακολουθήσει.
«Κάποτε η φτώχεια», υποστηρίζει ο Κωστής Παπαγιώργης «δεν ήταν ντροπή, παρότι ήταν αφόρητη, σήμερα έχει τεθεί εκποδών διότι δεν ταιριάζει με τίποτα.
 

Ο κύβος έχει ριφθεί προ πολλού. Το «δούλεψε να ζεις και κλέψε να ’χεις» ανταποκρίνεται στο φλέγμα, που έχει διαδοθεί. Οι τάξεις εξαρθρώθηκαν, υποχρεώσεις και δικαιώματα υποτιμήθηκαν, οπότε πήρε κεφάλι μια ανεξέλεγκτη ροπή προς τα επάνω όπου ο ένας έχει πλησίον τον κανένα.
Για πρώτη φορά στη μικρή ιστορία της, η Ελλάδα ευεργετήθηκε από την ιστορική συγκυρία και έζησε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς πόλεμο. Άρα το φυσικό επακόλουθο ήταν μια στροφή προς την κατοχή, την άνεση, τη σπατάλη και την πλεονεξία….
Κατά κανόνα η σύγκριση με τον υποδεέστερο δεν έχει νόημα, το βασικό είναι η σύγκριση με τον ανώτερο. Η διάχυτη ροπή, το αόρατο χέρι που υπογράφει κάθε υλική φιλοδοξία είναι ο μαζικός ηδονισμός, που δεν είναι ατομική πατέντα παρά κοινωνικό πιστεύω, άλλωστε τα φροντιστήρια δεν σταματούν ποτέ. Ειδικά η τηλοψία το μόνο που διδάσκει είναι η εύκολη χλιδή, η υλική αφθονία, με τελικό συμπέρασμα το «περνάμε καλά».
Τηρουμένων των αναλογιών, τα νεόκοπα ήθη επιβάλλονται και στις κατώτερες βαθμίδες της κοινωνικής κλίμακας. Έστω και σαν μαράζι. Ένας πολιτικός ανήρ που απέχει από τις αμαρτωλές συνάφειες, θα μπορούσε να αποτελεί παράδειγμα. Το παράδοξο είναι ότι ο τίμιος πολιτικός αποσιωπάται, δεν ενδιαφέρει κανέναν. Απεναντίας, ο «ύποπτος» νεόπλουτος της Βουλής – και της δικαιοσύνης, δυστυχώς – ερεθίζει τα αντανακλαστικά του ψηφοφόρου»
Μην σας προκαλεί εντύπωση η στάση των παραπάνω  πολιτικών, υπερασπίζονται  μια πολιτική, που της λείπει το φρόνημα της ολιγάρκειας. Δεν αρκεί  να αλλάξουμε  τους  πολιτικούς. Την πολιτική πρέπει να αλλάξουμε.