Ο δρόμος των μαγισσών μπορεί μας ξεκολλήσει

Κάποιοι επικαλούνται τη νομιμότητα, άλλοι πάλι αναρωτιούνται τι είναι νόμιμο και τι παράνομο. Κάποιοι περισσότερο υπομονετικοί περιμένουν το σημερινό παράνομο με τη ψήφιση νέου νόμου να κηρυχθεί νόμιμο και το σημερινό νόμιμο … που θα πάει δεν θα αργήσει η ώρα, που θα να περάσει στη παρανομία. Σε μια εποχή χωρίς ιεροδικεία και ιερά εξέταση η λέξη «μεσαίωνας» έρχεται να μας αποδείξει ότι η δημοκρατία έχει αδιέξοδα. Ζούμε ένα μεσαίωνα νέου τύπου στις εργασιακές σχέσεις, στον πολιτισμό στην ενημέρωση.  Κρίση θεσμών και αξιών και έπεται η οικονομική κρίση. Οι ισχυροί σήμερα, μπορεί να μη φορούν ράσα, διαθέτουν όμως όλα εκείνα τα μέσα για να επιβάλλουν την δική τους βούληση. «Ο νόμος του ισχυρού», που λέμε…

Δεν πληρώνεις τα διόδια; Πέρασε αύριο από το κακουργιοδικείο. Το σημερινό πταίσμα μετατρέπεται αύριο σε κακούργημα και συ συνέχισε να κάνεις το μάγκα. Ένα μικρό απόσπασμα από τις «μάγισσες του μεσαίωνα», για να δείτε ότι μόνο ο δρόμος των μαγισσών μπορεί να μας ξεκολλήσει.
«Σ΄ αυτήν την κοιλάδα των δακρύων, όπως ονόμασαν οι θεολόγοι τον κόσμο, ούτε ένα βήμα δεν μπορεί να κάνει προς τα εμπρός η ανθρωπότητα, χωρίς να σκίσει τις σάρκες της επάνω στα αγκάθια του απάτητου ακόμα δρόμου. Ο Μεσαίωνας υπήρξε η εποχή της στασιμότητας και της ανανδρίας, που ο άνθρωπος την πέρασε ξεχνώντας το παρελθόν, υπομένοντας το παρόν και χωρίς να τολμά ούτε βήμα να προχωρήσει για να προϋπαντήσει ένα καλύτερο μέλλον. Μόνη της η Μάγισσα ούτε τη δόξα του παρελθόντος μπορούσε να ξεχάσει, ούτε να περιμένει ακίνητη, αλλά προχωρούσε πάντοτε, στρέφοντας κατά διαλείμματα πίσω το βλέμμα της, ώστε από τις αναμνήσεις της να αντλήσει θάρρος για τη συνέχιση της γλιστερής πορείας. Η Εκκλησία είχε γράψει επάνω στη σημαία της τη λέξη «ακινησία», ενώ η Μάγισσα σήκωσε αντάρτικη σημαία, όπου διαβαζόταν η λέξη «Εμπρός».