Παιδεία ώρα μηδέν

«Η παιδεία ξαναπάει στο διάολο» τιτλοφορούσε  στο πρωτοσέλιδο της, η εφημερίδα «Ελευθεροτυπία»,  στις αρχές του  2009. Αφορμή οι δηλώσεις του τότε  Υπουργού Άρη Σπηλιωτόπουλου, ύστερα από την συνάντηση του με τον Πρωθυπουργό. «Όλα θα ξεκινήσουν από μηδενική βάση» διαμήνυε ο Υπουργός. Έκτοτε η παιδεία ξαναπήγε και ξαναπήγε και ξαναπήγε  στο μηδέν και εκεί έμεινε.

Το κείμενο  που ακολουθεί γράφτηκε τότε για τότε για σήμερα και για πάντα.

Κοιμηθείτε, μόνο στο όνειρο σας μπορεί να εκπληρωθούν οι προσδοκίες. Δωρεάν, δωρεάν παιδεία, όπως λέει και ένας φίλος, η πρώτη για την πρωινή στα σχολεία, η δεύτερη για τα απογευματινά φροντιστήρια, που σημειωτέον, τα περισσότερα γίνονται από τους ίδιους καθηγητές, που κρατούν δυνάμεις το πρωί για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στις απογευματινές υποχρεώσεις.
Στο όνειρα σας λοιπόν ο Άρης θα φέρει την άνοιξη στη παιδεία. Στη παιδεία που, μια κοινωνία χωρίς παιδεία ονειρεύεται το θαύμα.
 

Ήταν άνοιξη θυμάμαι, πλησίαζαν οι εξετάσεις του Ιουνίου. Στα μαθηματικά οι περισσότεροι του κλασσικού επιεικώς τούβλα. Μέσος όρος στα μαθηματικά 10 και ήταν καλός βαθμός για μένα, που ποτέ δε πήγαινα Δευτέρα στο σχολείο, αμφιβάλω αν παρακολούθησα 3 - 4 φορές άλγεβρα όλο το χρόνο. Με ζώνανε τα φίδια. Πως θα καταφέρω να μη μείνω μετεξεταστέος;  Ακόμα και σήμερα που έχουν περάσει πάνω από τριάντα χρόνια, βλέπω εφιάλτες. Οι διπλανοί μου συμμαθητές χειρότεροι από μένα δεν είχαν καμία ανησυχία. Δεν άργησα να μάθω το λόγο. Ένα γκρουπ από μαθητές της τάξης μου, έκανε  μάθημα το απόγευμα στον καθηγητή μας. Γλύτωσα! Όχι δεν πήγα ιδιαίτερο, έπιασα τον καθηγητή και τον εκβίασα ωμά, «αν περάσουν αυτοί, εγώ το βράδυ βγαίνω αφισοκόλληση». Τότε είδα τον αυστηρό καθηγητή να τον πνίγει το παράπονο «Τι θέλεις να κάνω ρε πρόεδρε (ήμουν πρόεδρος εκείνη τη χρονιά στο τμήμα μου ), θέλω και εγώ να πάρω ένα αυτοκίνητο», δεν ξέρω αν ο καθηγητής μου αγόρασε αυτοκίνητο, εμένα πάντως αφού πήγα μόνος μου,  - την κανονική ημέρα των εξετάσεων προφασίστηκα τον άρρωστο - μου έλυσε και τις δυο ασκήσεις.  Όχι μόνο πέρασα αλλά πέρασα και με καλό βαθμό.

Σήμερα βέβαια έχουν αντιστραφεί οι όροι, οι πραγματικές διδακτικές ώρες γίνονται τα απογεύματα, και όπως όλα σε αυτόν τον τόπο, τα θεωρούμε μια φυσική εξέλιξη, έτσι και αυτό το άθλιο καθεστώς που διέπει την παιδεία.

Κοιμηθείτε λοιπόν και ονειρευτείτε ότι αύριο οι καθηγητές θα ξημερώσουν με διπλάσιους μισθούς, ώστε να μην έχουν ανάγκη δεύτερης εργασίας. Τα σημερινά κρυφά σχολεία θα κατεδαφιστούν, στην θέση τους θα κτισθούν σύγχρονα σχολεία που θα ξεχωρίζουν για την αρχιτεκτονική τους αρτιότητα. Το μάθημα θα γίνεται το πρωί, και η διδακτέα ύλη θα δίνει στα παιδιά γνώσεις όχι αυτές τις μπούρδες που διδάσκονται σήμερα. Τους πτυχιούχους θα τους περιμένει δουλειά και όχι ανεργία και οι γονείς θα πάψουν να είναι αιχμάλωτοι των τραπεζών όπως είναι σήμερα, στην προσπάθεια τους να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις των φροντιστηρίων και των ιδιαιτέρων μαθημάτων.
Για να καταλήξουμε. Τίποτα δεν θα γίνει. Η παιδεία πάει στο διάολο, ο δρόμος είναι ένας και είναι ο ίδιος ο δρόμος.