Ακολουθώντας την αισθητική της αφαίρεσης

Παρακολουθώ με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, τους υποψηφίους, όχι για να μάθω κάτι καινούργιο, όχι για να ακούσω υποσχέσεις. Εδώ που φτάσαμε τα λόγια περισσεύουν. Το τι θα κάνουμε, είναι ντροπή να δημοσιοποιείται. Το τι θα κάνουμε δεν λέγεται, γίνεται σιωπηλά και χωρίς διθυράμβους και αναφορές.
Παρακολουθώ την εκτέλεση του ρόλου, μιας και το έθιμο επιβάλλει, απαγγελία ποιημάτων, περιοδειών καθ’ άπασα την επικράτεια, εθιμοτυπικών επισκέψεων στους αρμόδιους φορείς, παρουσίαση των νέων μεταγραφικών αποκτημάτων, με φωτογραφία κάτω από το έμβλημα της παράταξης, καθώς και ποικίλο μουσικό πρόγραμμα για τόνωση του φρονήματος των αγωνιζομένων.
Βεβαίως και κάποιοι ξεχωρίζουν. Αυτοί που κάνουν τα λιγότερα. Αυτοί που ακολουθώντας την αισθητική της αφαίρεσης και υπό το βάρος των ενοχών για την πολική κατάντια - και ας μην είναι κατ’ ανάγκη αυτοί οι ένοχοι- απολογούνται.
Απολογούνται, χωρίς να ψάχνουν τις κατάλληλες λέξεις που θα δικαιολογήσουν, και σβήνουν εντελώς από κάθε φράση το «αλλά» δεν υπάρχει «αλλά», υπάρχουν ευθύνες, που φτάσαμε μέχρι εδώ, τις παίρνουμε στην πλάτη μας και προχωράμε.
Με κριτήριο την αισθητική πορεύομαι, την καλή πρόθεση που δεν χρειάζεται λόγια, αλλά μάτια, μάτια που ομολογούν ενοχές. Προτιμάω αυτούς τους ενόχους, από τους άλλους τους πραγματικούς που εναποθέτουν τις ευθύνες.
Είναι αλήθεια, που σ’ αυτό το επιβαρυμένο περιβάλλον, η αισθητική είναι ανακόλουθη από την πραγματικότητα, με λίγη προσπάθεια όμως και καλή πίστη από μέρους μας, μπορούμε να αξιολογήσουμε, να ξεχωρίσουμε και να ακολουθήσουμε.
Κοιτάξτε τους στα μάτια, όσο και αν έχουν εκπαιδευτεί, ποτέ δεν θα μπορέσουν να κρύψουν την αλήθεια.
Το προσκήνιο αυτής της περιόδου με αφήνει παντελώς αδιάφορα, ότι φαίνεται και κάνει φασαρία είναι ανάξιο σχολιασμού, στο περιθώριο όμως αυτού του πανηγυριού υπάρχουν κρυμμένοι θησαυροί, στο χέρι μας είναι, να τους ανακαλύψουμε…