Σε λίγο ο πρωθυπουργός θα δώσει συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στην ΕΡΤ. Για τα παρακάτω δεν χρειάζεται ν' ακούσω τι θα πει για να τα γράψω. Το παίζω στάνταρ.
Αυτή η κυβέρνηση που μας «κυβερνάει», εντός εισαγωγικών, είναι αχαρακτήριστη . Τα έχει όλα, από εμπάθεια μέχρι βλακεία. Και μόνο η εικόνα του Πρωθυπουργού, στην συνέντευξη που ακολουθεί τα υπογράφει όλα. Η υποτέλεια, στο μεγαλείο της.
Ούτε ποδήλατο με τρεις ρόδες δεν μπορούν να οδηγήσουν, όχι να βγάλουν τη χώρα από τη στενωπό.
Πρόκειται για ένα επικίνδυνο κράμα, αποτελούμενο από όλα τα κακά που χαρακτήριζαν τις κυβερνήσεις που μας κυβέρνησαν για δεκαετίες. Ψέμα, υποκρισία, μίσος, βλακεία, σκοπιμότητα, συμβιβασμοί, μπαμπεσιές και ότι φανταστεί ο νους σας, που ξεφτιλίζει την ανθρώπινη υπόσταση. Δεν είναι άνθρωποι αυτοί.
Εμείς οι άνθρωποι, αγαπάμε και μισούμε, τσακωνόμαστε και σε κάποιες περιπτώσεις ανεξέλεγκτες τραβάμε και μαχαίρι. Πεθαίνουμε αμίλητοι με αδέλφια συγγενείς και φίλους για μια παρεξήγηση πολλές φορές.
Εμείς οι άνθρωποι χρησιμοποιούμε τις λέξεις για να ορίσουμε αυτό που αισθανόμαστε και βοηθάμε, όσο μπορούμε να βοηθήσουμε, γιατί το έχουμε ανάγκη, χωρίς ανταπόδοση.
Εμείς οι άνθρωποι γελάμε και κλαίμε, ομολογούμε τις αδυναμίες μας, τσαλακώνουμε τον εγωισμό μας, πράττουμε σωστά η λάθος, λύνουμε την γραβάτα και την πετάμε όταν μας σφίγγει. Βάζουμε χρώματα στη ζωή μας. Ζούμε.
Αυτοί δεν έχουν ανθρώπινη συμπεριφορά. Μόνιμο χαμόγελο βρέξει χιονίσει. Φωνάζουν χωρίς να νευριάζουν, ατσαλάκωτοι, δεν τσακώνονται και αυτό αν συμβεί, το έχει επιλέξει ο σκηνοθέτης. Δεν αγαπάνε δεν μισούνε. Οι λέξεις που βγαίνουν από το στόμα τους, δεν βγάζουν συναίσθημα, αλλά σκοπό. Υπηρετούν ένα μεγάλο ψέμα και το κάνουν συνειδητά. Ένα βαθύ γκρι τους σκεπάζει και τα χρώματα δεν τους πλησιάζουν.
«Εκείνο για το οποίο η δική μας γενιά θα μετανιώσει μια μέρα πικρά δεν θα είναι τόσο η σκληρότητα και οι αδικίες των κακών ανθρώπων, όσο η απαράδεκτη σιωπή των καλών…» Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ
Πόσο πια να φύγεις, για να αντέξεις; Τόσο, μέχρι εκείνη τη λεπτή γραμμή, που αν την περάσεις αρνείσαι πλέον να γυρίσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου