Για το χρόνο χθες, για το χρόνο και σήμερα. Ωραία φεύγουν τα χρόνια και σε απελευθερώνουν από το βάρος τους, για να πάρουμε και την αισιόδοξη άποψη. Οι απολογισμοί είναι το πρόβλημα, γιατί όπως και να το κάνουμε δεν πρέπει να κάνουμε ταμείο; Οι χρόνοι είναι κάθετες γραμμές που περικλείουν ότι θυμόμαστε και ότι μας αρέσει, ακόμα και αυτά που μας πληγώνουν αλλά που χρειάζεται που και που να μπαίνουν στα έξοδα για να βγαίνει το υπόλοιπο χωρίς χρέη.
…………………………………………………………………………………………..
Αυτό που μας λερώνει γύρω μας είναι η ζωή και η πραγματικότητα. Ζητήσαμε εμείς τέτοια ένδεια αισθημάτων; Ονειρευτήκαμε εμείς την εξορία της ηθικής; Έτσι έγινε; Οι αγάπες που χάσαμε είναι όλα τα λεφτά; Ή εκείνες που δεν ήρθαν ποτέ; Κουραστήκαμε να μαθαίνουμε αριθμητική με τις απώλειες.
………………………………………………………………………………………….. Ο χρόνος δεν μετράει για όλους το ίδιο, σε μερικούς αρκούν οι ισολογισμοί των λογιστών. Αρκεί το συν των υλικών για να είναι ευτυχισμένοι. Ο λόγος γι’ αυτούς που κρατάνε άρρηκτους τους δεσμούς με την παιδική αθωότητα και με μια σπίθα μπορεί ακόμα να πάρουν φωτιά, όχι για να καούν αλλά για να φωτίσουν.
Οι άλλοι θα καούν, από τριβή μεταξύ τους, θα πέσουν στο λάκκο που άνοιξαν και θα χαθούν στα έγκατα. Αλλά και χωρίς αυτά έτσι και αλλιώς είναι καμένοι και δεν χρειάζεται φωτιά γι’ αυτό.
…………………………………………………………………………………………..
Για μας που κάνουμε όνειρα για το χρόνου, όπως: «του χρόνου θα πάρω ποδήλατο», «θα ξεκινήσω γυμναστική», «θα κόψω το τσιγάρο»,«θα πάω ταξίδι στη Κούβα», «θα διαβάσω ένα βιβλίο το μήνα», «θα πάρω γάτο. Μπορεί και να ερωτευτώ. Για μας που κάνουμε όνειρα για του χρόνου, πώς να σημειώσουμε την ήττα μας σ΄ αυτό το αχανές τοπίο της λησμονιάς;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου