Είναι ο χρόνος που οδηγεί στους απολογισμούς, κάτι σαν χαιρετισμός αυτού που φεύγει σ’ αυτόν που έρχεται. Το δράμα είναι ότι θα συνεχίσουμε το κυνήγι μαγισσών, αγνοώντας επιδεικτικά τις αποτυχίες του παρελθόντος, και χωρίς κανένα σημείο βεβαιότητας για το αποτέλεσμα.
Εκείνη την ελευθέρια που αναζητούσα, ακόμα δεν κατάφερα να την συναντήσω. Ακόμα μια βουτιά στα μαρξιστικά μου ιδεώδη, μήπως και βρω μια εξήγηση. Οι πράξεις των πρώην συντρόφων μου με απογοήτευσαν. Παρ’ όλα αυτά επιμένω στη θεωρία, ας είναι μακριά από την πράξη, ίσως μου δώσει μια εξήγηση, κάποια αμυδρά ελπίδα, ότι μπορεί με άλλες εφαρμογές κάτι να γίνει.
…………………………………………………………………………………………Η καταστροφή επικυρωμένη από το χρόνο αποκτά ιδιαίτερη αξία. Χρειάζεται χρόνος τελικά για να αποκτήσουν τα γεγονότα κάποια αξία. Όταν μετά από χρόνια θα παρακολουθούμε την σημερινή πραγματικότητα, σε κάποια ταινία - δεν θα είναι επιστημονικής φαντασίας - ίσως τότε αντιληφθούμε το μέγεθος της καταστροφής.
…………………………………………………………………………………………..
Μήπως ο χρόνος περνάει πιο γρήγορα τώρα που μεγαλώνουμε;. Νοιώθω τη ζωή να μου ξεφεύγει από τα χέρια. Ένα τρενάκι που τρέχει στο κάμπο χωρίς μηχανοδηγό. Κοιμάσαι χειμώνα και όταν ξυπνάς έχει φθάσει άνοιξη. Ώσπου να γίνει πανσέληνος έχουμε χάσιμο φεγγαριού. Οι άνθρωποι δεν κάνει να σκέφτονται, ούτε που ονειρεύεται κανείς σήμερα, είναι λέει χάσιμο χρόνου. Άκοσμα και ο έρωτος στα χρέη τους μπαίνει, και τον αποκαλούν δημόσιες σχέσεις.
…………………………………………………………………………………………..
Μήπως ο χρόνος τρέχει, ανάλογα με την ταχύτητα της εξέλιξης; Στο τέλος θα μας μείνουν οι συσκευές. Προχθές δεν είχαμε Χριστούγεννα; Πάλι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου