Απολογίας συνέχεια…

Στο κλίμα των ημερών όχι των Χριστουγέννων αλλά των εξεγερμένων. Επίλογος στο άρθρο του Παντελή Μπουκάλα από στην «Καθημερινή της Κυριακής»
«Εμείς, οι "μεγάλοι", οι "ώριμοι", μετά το πρώτο ξάφνιασμα και την αρχική υποκριτική εκδήλωση ενδιαφέροντος, κάνουμε ό,τι μπορούμε να τα κρατήσουμε εγκλωβισμένα. Γέμισε πάλι παιδονόμους ο τόπος• με αυστηρότερους ανάμεσά τους εκείνες τις "ψυχές τις μαραγκιασμένες από δημόσιες αμαρτίες" του Σεφέρη που μια βδομάδα πριν παρίσταναν ότι "αφουγκράζονται τα παιδιά».
Ψυχές μαραγκιασμένες η γενιά μας, να συνεχίσουμε και σήμερα την απολογία μήπως και λυτρωθούμε
«Ποια θυσία δεν κάναμε και ξεπουλήθηκε έτσι η γενιά μας;» ραδιοφωνική ατάκα, την άκουσα σε μια μουσική εκπομπή, δεν ξέρω για πια γενιά μιλάει, για τη δική μου όμως αισθάνομαι ότι είναι αδικημένη.
Πέρασαν τα καλύτερα μας χρόνια, σπουδάζοντας, δουλεύοντας, σε μια υποφερτή ελευθερία, που εξελίχτηκε στη σημερινή κοινωνική αφασία. Στην τηλεοπτική ξεφτίλα, στην παγκοσμιοποίηση της αδιαφορίας, στη νέα φτώχεια που έρχεται να μας κατασπαράξει. Όσοι δεν γίναμε γιάπηδες, γερνάμε πικραμένοι και έντρομοι. Γελασμένοι, και παράλληλα γοητευμένοι από ένα θαύμα που δεν καταφέραμε, από ένα όνειρο, που στον ίσκιο του θέλουμε να πεθάνουμε.
Σ’ αυτή τη διαδρομή, τι περιμένουμε να ανθίσει στο τσιμέντο που μας πνίγει; Όλα τα άσχημα θα συνεχίζουν να γίνονται καθώς θα προχωράμε και θα επενδύουμε σε μια ζωή καθωσπρέπει.
Ανακεφαλαιώνω κάθε τόσο γιατί η απάθεια είναι κολλητική. Τα ξαναγράφω για να τα διαβάζω, φωναχτά, για να πετάγομαι εκείνη την κατάλληλη στιγμή που θέλει να με πάρει ο ύπνος.
Ανακεφαλαιώνω γιατί αυτά δεν αφορούν μόνο εμένα, ποιος είπε ότι το προσωπικό δεν είναι και κοινωνικό και το αντίθετο;
Την πλειοψηφία αφορούν, που δεν αποτελείται από πολίτες αλλά από καταναλωτές, και μάλιστα αναλώσιμους.
Εντάξει είναι Κυριακή μετά το μεσημέρι, ώρες λαιμητόμοι, τι θέλετε να γράψω, για εκλογές; Και τι θα αλλάξει… Τα κάναμε σκατά, για την γενιά μου γράφω, και θα γράψω και πάλι κάποια Κυριακή για να μη κοιμηθούμε μια δια παντός.