άμυνα

Για την αμνησία έγραφα χθες, που επισκέπτεται αυτές τις μέρες το μεγάλο τμήμα του εκλογικού σώματος και δίνει την δυνατότητα στο δικομματισμό για ακόμα μια φόρα να θριαμβεύσει. Τελικά οι εκλογές είναι η χαρά του δικομματισμού. Είναι τόση ισχυρή η επιρροή του, στο εκλογικό σώμα που ακόμα και πρόσωπα, αποδιοπομπαίοι τράγοι του παρελθόντος, που συντάσσονται σήμερα μαζί του, έρχονται στην επιφάνεια, αναβαπτισμένοι άσπιλοι και αμόλυντοι. Ποιος θυμάται τώρα το βίο και την πολιτεία του κάθε υποψηφίου; Όλοι μαζί ενωμένοι για την νίκη που θα μας δώσει την εξουσία.
Τι κάνουμε εμείς, που η λήθη δεν κατάφερε να μας νικήσει; ΑΜΥΝΑ! Για να κρατήσουμε την προσωπική μας αξιοπρέπεια, για να διασώσουμε την εντιμότητα και την ανθρωπιά μας.
Δυστυχώς γι’ άλλη μια φορά εμείς θα πανηγυρίσουμε μετά, τότε που επανέρχεται η μνήμη, και ο δικομματισμός, όμως έχει υπολογίσει, θα αρχίσει να μέτρα ανώδυνες ήττες.
Ποιος είπε ότι το κοινωνικό δεν είναι προσωπικό και ανάποδα; Τι περιμένουμε ν’ ανθίσει σε τσιμεντένιους τοίχους; Όλα τα άσχημα θα συνεχίσουν να γίνονται, την ίδια ώρα που εμείς θα επενδύουμε στις άυλες μετοχές της αξιοπρέπειας και της ευγενούς ζωής. Το ξέρω δεν ανακαλύπτω την Αμερική, αλλά αισθάνομαι πως αν δεν ανακεφαλαιώνουμε σε τακτά χρονικά διαστήματα, θα μας πάρει και θα μας σηκώσει η Όσια απάθεια. Τι άλλο περιμένουμε να μας συμβεί; Εργαζόμενοι, που κοντεύουν να συνταξιοδοτηθούν απολύονται. Τι άλλο περιμένουμε για να βγούμε στους δρόμους απέναντι σε ένα άδικο κράτος, που σφίγγει ακόμα περισσότερο το σκοινί στην ήδη απαγχονισμένη περιφέρεια; Σε ένα κράτος που εξαντλεί όλη την αυστηρότητα του στους αδύνατους και όλη την παθητικότητα του στους δυνατούς. Σε ένα κράτος που έχει το δικαίωμα να χρωστά και απειλεί με κάθε μέσο όσους δεν μπορούν να πληρώσουν το χαράτσι.


Η σημερινή εικόνα δεν μας δίνει την παραμικρή ελπίδα για πορεία προς τα εμπρός. Η ιστορία εξουθενωμένη από όλα αυτά τα άλματα που σημειώθηκαν κατά τις δύο προηγούμενες χιλιετίες, αρχίζει να κινείτε ταχύτατα, με βήματα προς τα πίσω.
Άμυνα είναι το κεντρικό σύνθημα. Να σταματήσουμε έστω και για λίγο αυτήν την οπισθοδρόμηση.
Λίγο καθαρό αέρα χρειαζόμαστε για να πάρουμε βαθιές ανάσες. Λίγο ραδιόφωνο τα βράδια να μας βάζει ερωτηματικά για να ονειρευτούμε.
………………………………………………………………………………………….
«Στα όνειρα μου οι άνθρωποι είναι αρτιμελείς, φορούν ωραία ρούχα, χαμογελάνε. Τα παιδιά μεγαλώνουν με ασφάλεια. Οι ενήλικοι οδεύουν προς την δύση τους με αξιοπρέπεια. Όταν ξυπνάω δεν υπάρχει τίποτα. Σπασμένα αγάλματα, παραμορφωμένοι έρωτες, πλάσματα – φωτοτυπίες που περιμένουν στη σειρά, τη σειρά τους. Για τι; Για που; Κανείς δεν ξέρει. Όλα κινούνται μηχανικά, φαγητό. δουλεία σεξ, φαξ, e-mail, SMS, MMS, ύπνος, ύπνος, ύπνος.
Το κινητό σου βγάζει φωτογραφίες; Το δικό μου βγάζει κραυγές. Τι μπέρδεμα! Γιατί νομίζω ότι ξυπνάω όταν κοιμάμαι;»