Να το θυμηθείτε … που δεν θα το θυμηθείτε…

«Οι δύο μεγάλες παρατάξεις, μέσα από το όψιμο μασκάρεμα τους, όχι μόνο δεν θυμίζουν τις αρχές τους, αλλά πείθουν και τον εκ γενετής ηλίθιο, ότι αποτελούν ένα κόμμα όπου απλός οι σφετεριστές του θρόνου διαφωνούν για τον θρόνο, όχι για την ακολουθητέα πολιτική. Παρά την εκκωφαντική του κοινοτοπία, το επιχείρημα ισχύει: η πολιτική της χώρας πλέον ασκείτε με έξωθεν υπαγόρευση και ο καβγάς των δυο μεγάλων κομμάτων αφορά τη θεσιθηρία και το κυνήγι των θησαυρών που αναμένονται. Τίποτα άλλο. Δεν υπάρχει κάτι που έπραξε η κυβέρνηση - σωστό ή λάθος - και δεν θα το έπραττε η αντιπολίτευση αν κρατούσε τα ηνία της χώρας»
Προ δεκαετίας απόσπασμα από άρθρο του Κωστή Παπαγιώργη. Πόσο μυαλό πια χρειάζεται. Πόσο χρόνια αμνησίας πρέπει να περάσουν.
Αυτήν την περίοδο την προεκλογική εκτός από τις σχεδόν πάντοτε ανεκπλήρωτες ελπίδες που μας προσφέρει, με κάποιο μαγικό τρόπο μας αφαιρεί εξ ολοκλήρου και την μνήμη. Πως αλλιώς να εξήγησης τη συμπεριφοράς της πλειοψηφίας του εκλογικού σώματος; Ξέχασε την αγανάκτηση που την οδήγησε στην απόρριψη του 2004 και 2007 του ΠΑΣΟΚ; Τι νέο προέκυψε που το ετοιμάζει και πάλι για την εξουσία; Άλλαξε σε τίποτα το ΠΑΣΟΚ από το 2004 ως σήμερα; Αναγνώρισε τα λάθη του; Καθάρισε το ζοφερό παρελθόν του; Αντίστοιχα θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς και για την Νέα Δημοκρατία. Και να το θυμηθείτε, που δεν θα το θυμηθείτε, σε λιγότερο από τέσσερα χρόνια θα έχουμε το ίδιο σκηνικό απ’ την ανάποδη.
Με τα παραπάνω δεν αναφέρομαι στο σύνολο του εκλογικού σώματος, αναφέρομαι στην μετακινούμενη μάζα, όπως ορθά υποστηρίζει ο Χρήστος Γιανναράς, σε άρθρο στην «Καθημερινή της Κυριακής»

«Υπάρχει βέβαια πάντοτε εκείνο το τμήμα του εκλογικού σώματος (στην Ελλάδα απελπιστικά μεγάλο), που ψηφίζει χωρίς σκέψη, χωρίς κρίση με τον πρωτογονισμό η την ψυχανωμαλία του οπαδού, είναι το δυσφόρητο βαρίδι που κρατάει τη χώρα στην υπανάπτυξη, στην συνεχώς επιτεινόμενη υποβάθμιση της ποιότητας …
«…Δεν είναι τυχαίο που η προεκλογική αντιμαχία περιορίζεται προγραμματικά και ασφυκτικά στα προβλήματα της οικονομίας. Με την απαράλλαχτα κοινή πολιτική τους στην εκπαίδευση και στο πεδίο των ΜΜΕ, ΠΑΣΟΚ και Ν. Δ, έχουν κατορθώσει να είναι πια κυρίαρχος στην Ελλάδα ο «μονοδιάστατος άνθρωπος» του ιστορικού υλισμού, στην πιο χυδαία, καταναλωτικά βουλιμική εκδοχή του. Έτσι ο ελλαδίτης σήμερα ψηφίζει με αντανακλαστικά τζογαδόρου σκοπεύοντας την «καλή» και η κυβέρνηση κυβερνάει όχι με κάποιο πρόγραμμα η με στόχους κοινωνικούς, αλλά πειθαρχώντας σε εβδομαδιαίες δημοσκοπήσεις που απηχούν τη βουλιμία μαζών σε προχωρημένη εξηλιθίωση».
Το ξέρω ότι σ’ αυτή την περίοδο της απόλυτης λήθης, όλα τα παραπάνω είναι άνευ αποτελέσματος, θα χρειαστούν όμως για αργότερα, να το θυμηθείτε.. που δεν θα το θυμηθείτε…