Μετεκλογικά βλέπουμε…

Το ξέρω, δεν σας έλειψα. Άλλωστε, αυτές τις μέρες, η απουσία περνάει απαρατήρητη. Οι μέρες σας είναι γεμάτες φασαρία του τίποτα. Τα σημαντικά έπονται. Ο σκληρός χειμώνας του ’11 θα ξεκινήσει από τα μέσα Νοέμβριου του ’10 και θα συνεχιστεί άνοιξη και καλοκαίρι.
Σε ένα εξαιρετικό άρθρο του στην καθημερινή ο Νίκος Ξυδάκης, μεταξύ άλλων αναφέρει: «…Ένας ιστορικός αποτόλμησε μια σύγκριση: Ο χειμώνας του 2011, υπό όρους, θα μείνει στις μνήμες των χορτάτων Ελλήνων του 21ου αιώνα, σαν τον σκληρό χειμώνα του ’41, του κατοχικού λιμού. Δεν θα δούμε λιμό, βέβαια. Κινδυνεύουμε να δούμε όμως πάλι το ξεχασμένο και απωθημένο φάσμα της φτώχειας, αυτό που είχε παρέλθει οριστικά από την αυτοσυνείδηση των μεσαίων στρωμάτων, κατά τις δεκαετίες της μεταπολίτευσης.
Το κοινωνικό συμβόλαιο της μεταπολίτευσης, άλλωστε, στηρίχθηκε σε αυτή τη συνομολογία: ποτέ πια φτώχεια, ποτέ πια διχαστικές διακρίσεις, πολιτικές ή ταξικές.
Τώρα, η απειλή της φτώχειας επιστρέφει, συνοδευμένη από υπόδηλες απειλές κοινωνικών αποκλεισμών και νέων ταξικών διαφορισμών. Αμφισβητείται το κοινωνικό συμβόλαιο μιας 35ετίας. Τα απειλούμενα πλήθη το αισθάνονται• ίσως δεν το συνειδητοποιούν, δεν το αναλύουν, αλλά το αισθάνονται σε κάθε πόρο του δέρματός τους: η απειλή είναι υλική, βιοτική, δεν απειλούνται αορίστως πολιτικά οικουμενικά δικαιώματα. Εξ ου και οι όποιες αντιδράσεις θα είναι αντιδράσεις προς υπεράσπιση των υλικών θεμελίων του βίου, και θα είναι αντιδράσεις εν τω βάθει, υπαρξιακά, πολιτικές. Δηλαδή, απρόβλεπτες, πέραν του παρόντος εννοιολογικού πλαισίου με το οποίο αντιλαμβανόμαστε το πολιτικό παιχνίδι…»
Για την ώρα, ας χαρούμε τις προεκλογικές μέρες, όπως ξέρουμε να τις χαιρόμαστε, μετεκλογικά βλέπουμε... στο σκοτάδι;
…………………………………………………………………………………………..
Να χαρούμε παρέα με τους εντιμότατους, που συνεχίζουν απτόητοι. Αυτή τη φορά αν η πλακά τους, επικυρωθεί, θα τους γράψει η ιστορία… το τελευταίο σχόλιο από τον ανώνυμο εντιμότατο που επιμένει να υποδαυλίζει την κατάσταση.
«Η ομάδα κατεβαίνει ξανά σε πλήρη σύνθεση με τα γνωστά της αστέρια να φιγουράρουν στην πρώτη γραμμή αλλά και με φερέλπιδες νέους. Μην σε ανησυχεί το γεγονός, ότι είναι 4 χρόνια μεγαλύτεροι. Αν έχεις προσέξει, που είμαι σίγουρος ότι έχεις, η Μίλαν και η Τσέλσι επί Αντσελότι τα πήραν όλα. Ο προπονητής κάνει τη διαφορά. Με εντιμότατα φιλικούς χαιρετισμούς»
Ο προπονητής σίγουρα κάνει τη διαφορά, μόνο που η Μίλαν και Τσελσι, είχαν παικταράδες, όχι ρεμάλια, που βρίσκονται εκτός τόπου και κυρίως εκτός χρόνου... Ας ζήσουμε για την ώρα τις στιγμές και ας αφήσουμε τον χειμώνα να περιμένει…