Έχω διαπιστώσει, ότι το διαμορφούμενο κλίμα δεν έχει να κάνει με την κοινωνία, αυτή έχει τα δικά της κριτήρια, το κλίμα περιορίζεται σε αυτόν, το στενό κύκλο, που συμμετέχουν στην εκλογική διαδικασία, είτε άμεσα σαν υποψήφιοι, είτε σαν προσκολυόμενοι.
Οι μέθοδοι επικοινωνίας είναι τόσο ξεπερασμένοι, που δεν θα επηρεάσουν ότι στο ελάχιστο το εκλογικό σώμα. Λείπει η φαντασία και ο ερωτισμός απαραίτητα συστατικά για να έρθουν κοντά οι άνθρωποι. Τα γυάλινα μάτια της τηλεόρασης δεν δημιουργούν συναισθήματα, αυτά είναι αποτέλεσμα της προσωπικής επαφής. Αρκεί μια ζεστή ματιά για να καταλάβουμε την αλήθεια. Τα χιλιοειπωμένα λόγια τα συνθήματα - κλισέ και τα ποιηματάκια από την τηλεοπτική σκηνή δεν μας αφήνουν τίποτα.
Έχουμε την ψευδαίσθηση, ότι αποτελούμε το κέντρο του κόσμου. Σκιαμαχούμε διαρκώς αγνοώντας τις αιτίες κάθε φορά που δημιουργούν και οξύνουν τα προβλήματα. Οι τοπικές εκλογές προσλαμβάνουν εθνικό χαρακτήρα και το αποτέλεσμα; Τον κυριότερο παράγοντα για πρόοδο ή στασιμότητα και οπισθοδρόμηση. Τρομάρα μας. Μια τρύπα στη γεωγραφία ( για να θυμηθούμε και το «Διδυμότειχο μπλουζ») είμαστε.
Γι’ αυτό έγραφα χθες σιγά – σιγά και ταπεινά σε μια παλλαϊκή άμυνα να μαζέψουμε τα συντρίμμια μας από τα κτυπήματα της νέας τάξης πραγμάτων και να κτίσουμε με διάθεση προοδευτική τις νέες συνθήκες διαβίωσης στον τόπο που μας ανήκει.
Το κυκλοφοριακό, η πολεοδόμηση, η καθαριότητα, η τουριστική κρίση, η ανεπάρκεια των υποδομών η εγκατάλειψη των μνημείων, η ανεργία, η καταστροφή του περιβάλλοντος, η ακρίβεια και η φτώχεια, δεν είναι της αποκλειστικής μας ευθύνης. Η ευθύνη η δική μας βρίσκεται στην έριδα πάνω απ’ αυτά και στην ανυπαρξία κοινής στρατηγικής για τον περιορισμό τους.
………………………………………………………………………………………….
«Γίναμε παλιοσειρές, άλλη εποχή μας ανέθρεψε, η σημερινή μας φτύνει, μας διαψεύδει μας εκτροχιάζει. Επί της ουσίας δεν είμαστε καν παρόντες. Μια ανάμνηση είμαστε. Και μια ρωγμή. Στον καθρέπτη του χρόνου.»
………………………………………………………………………………………… Η ευθύνη μας, περιορίζεται στην αδυναμία μας να επιτύχουμε την πολυπόθητη κοινωνική συνοχή. Αυτή επί του παρόντος μπορεί να περιορίσει την ισοπέδωση. Και εμείς οι τυχεροί που ζήσαμε τις εμπειρίες μιας άλλης εποχής και ζούμε στο ξέφρενο ρυθμό του σήμερα, μας έμεινε η υπομονή για να αμυνθούμε.
Μερικές φορές η υπερβολή, χρησιμοποιείτε για να τονίσει τη θέση, Δεν υπήρχε από μέρους μου ισοπεδωτική διάθεση για τα κίνητρα των υποψηφίων στις επικείμενες δημοτικές εκλογές.
Προσπαθώ να καταδείξω πως γίνονται κανόνες σε μια κοινωνία, πρακτικές που η ίδια η κοινωνία είχε καταδικάσει. Πως χωρίς την παραμικρή αντίσταση, παραχωρούμε κεκτημένα που με αγώνα και αίμα κατακτήσαμε.
Η επιμονή ορισμένων από εμάς στην νοσταλγία για κείνο που χάθηκε, κάνει την ορφάνια πιο μεγαλοπρεπή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου