Αν δεν υπήρχε χρόνος…

Αν δεν υπήρχε ο χρόνος, πολλά απ’ αυτά που κατά καιρούς έχω γράψει, θα τα είχα αποκηρύξει. Υπάρχει όμως ο χρόνος; Σύμφωνα με την ερμηνεία του όρου, χρόνος εννοείται «η ακαθόριστη κίνηση της ύπαρξης και των γεγονότων στο παρελθόν, το παρόν, και το μέλλον, θεωρούμενη ως σύνολο».
Ωστόσο φαίνεται να υπάρχουν στιγμές, που ο χρόνος περνά πιο αργά ή πιο γρήγορα.
Περιμένοντας κάτι καρφώνοντας το βλέμμα στο ρολόι, αισθανόμαστε ο χρόνος να κυλά αργά.
Όταν είμαστε σε ερωτικό ραντεβού μας κάνει εντύπωση στο τέλος «πώς πέρασε η ώρα τόσο γρήγορα»
Όταν κερδίζει η ομάδα μας και αγωνιούμε πότε θα σφυρίξει ο διαιτητής, τα δευτερόλεπτα μοιάζουν ώρες, αντίθετα όταν χάνουμε το ρολόι τρέχει τρελά.
Παιδιά, οι διακοπές μας τα καλοκαίρια ήταν μεγάλες, ενώ στη μέση ηλικία ο χρόνος των διακοπών μας φαίνεται ελάχιστος.
Κάποιος που εκτελεί ελεύθερη πτώση τριών δευτερολέπτων, νιώθει πως έπεφτε για διπλάσιο σχεδόν χρόνο και η πτώση από μοτοσικλέτα περιγράφεται ως κινηματογραφική από τον αναβάτη σε περίπτωση ατυχήματος.
Ο χρόνος φαίνεται να καταγράφεται στην ανθρώπινη συνείδηση σε μονάδες μνήμης.

«Το αίνιγμα του χρόνου είναι εν μέρει το αίνιγμα της έναρξης, γιατί εκεί βρίσκεται η βάση του παρελθόντος. Η έναρξη είναι το παρελθόν. Ωστόσο, καθημερινά γίνεται μια νέα έναρξη μέσα στην περιοδική κίνηση της ημέρας. Βάσει της σύλληψης του Γκίνγκελ, το σύνολο όλων αυτών των επαναλαμβανόμενων ενάρξεων το αποκαλούμε χρόνο. Ζούμε στο χρόνο και καθημερινά βιώνουμε τη νέα έναρξη σε κάθε έργο που αναλαμβάνουμε να εκπληρώσουμε. Εκείνο που λείπει κατά την άποψή του είναι το γεγονός ότι η ανθρωπότητα δεν κατανοεί τη μαγεία της νέας έναρξης, δηλαδή την αέναη μετάβαση από το παρελθόν στο παρόν».

«Τι είναι, λοιπόν, ο χρόνος; Αν δε με ρωτά κανείς, γνωρίζω. Αν, όμως,, θέλω να το εξηγήσω σε κάποιον που με ρωτά, δε γνωρίζω. Αλλά σε κάθε περίπτωση τολμώ να πω πως τούτο γνωρίζω Αν τίποτε δεν τελείωνε, δε θα υπήρχε παρελθόν. Αν τίποτε δεν πλησίαζε, δε θα υπήρχε μέλλον. Αν τίποτε δεν υπήρχε, δε θα υπήρχε και παρόν. Όμως, πώς είναι δυνατόν να υπάρχει το παρελθόν και το μέλλον, αφού τo παρελθόν πέρασε και το μέλλον δεν έχει έρθει ακόμη; Από την άλλη, αν το παρόν ήταν πάντα παρόν και δεν κυλούσε, το παρελθόν δε θα ήταν χρόνος αλλά αιωνιότητα αλλά, αν ήταν το παρόν μόνο χρόνος, γιατί κυλά στο παρελθόν, πώς μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει; Υπάρχει, μόνον γιατί κάποια στιγμή θα πάψει να υπάρχει. To μόνο, λοιπόν, που μπορούμε να βεβαιώσουμε είναι ότι ο χρόνος οδηγεί στη μη-ύπαρξη. -Άγιος Αυγουστίνος».

Όλα τα παραπάνω, αποσπάσματα από επιστημονικούς και φιλοσοφικούς προβληματισμούς, στην δεδομένη χρονική στιγμή, δεν είναι τίποτα άλλο από ασκήσεις άμυνας ενόψει των γενεθλίων που πλησιάζουν. Ασκήσεις μνήμης για να μπορούμε να πούμε τι ωραία που μεγαλώνουμε και ο χρόνος με μια καλή προσπάθεια να μπορεί να καθυστερήσει.