Από τον Καποδίστρια στον Καλλικράτη και από τον Καλλικράτη στον Προκρούστη…

Είχα την ελπίδα, ότι η  κρίση εκτός των δεινών, θα έπνιγε και κάποιες συμπεριφορές του σάπιου πολιτικού συστήματος.  Όχι γιατί οι πολιτικοί, θα άλλαζαν στάση, αλλά γιατί απλά δεν θα είχαν λόγο ύπαρξης.  Οι πολίτες πλέον είναι ανώφελο  να στοιβάζονται στα βουλευτικά  γραφεία, για κάποιο ρουσφέτι.  Πώς να εξυπηρετήσει σ’ αυτό το περιβάλλον ο βουλευτής τους ημετέρους;  Το τμήμα ΟΑΕΔ των βουλευτικών  γραφείων, έκλεισε προ πολλού.  Η εργασία έγινε είδος πολυτελείας. Παρ’όλα αυτά,  οι κακές συνήθειες δεν κόβονται.  Οι βουλευτές παλιάς  κοπής,  ακόμα και  μέσα σε περιβάλλον βαθιάς  κρίσης, τελικά κάτι βρίσκουν για να κρατούν ζεστούς τους ψηφοφόρους τους.

Με ταξίδι αστραπή στην Εκλογική του Περιφέρεια, ο συμπολίτης μας Υπουργός Νίκος Δένδιας, έφερε πρώτος τα νέα της κυβερνητικής αποφάσης για τη  διάσπαση του ενιαίου  Δήμου Κέρκυρας σε τρεις  Δήμους. Δεν θα μπω στην ουσία του θέματος, άλλωστε το κλίμα στην κερκυραϊκή κοινωνία, είναι ευνοϊκό σε ένα τέτοιο εγχείρημα. 

Εκείνο που θα πρέπει να μας προβληματίσει είναι ο τρόπος. Χωρίς διαβούλευση με τους αρμοδίους φορείς  και την κοινωνία του νησιού, με μια προχειρότητα άνευ  προηγούμενου,  «αποφασίζομεν και διατάσσομεν». Αν  αληθεύουν και οι φήμες  για το χωροταξικό (σύμφωνα με το χάρτη που είδε το φως της δημοσιότητας),  για άλλη μια φορά, θα βρεθούμε  στο ίδιο έργο θεατές.  Από τον Καποδίστρια, στο Καλλικράτη και τώρα στον Προκρούστη.

Να επανέλθουμε όμως στον τρόπο. Δεν υπήρχε αρμόδιος Υπουργός για την σχετική ανακοίνωση;  Αν δεν κάνω λάθος αρμοδιότητα του Υπουργού Εσωτερικών είναι το θέμα και όχι αυτού της Προστασίας του Πολίτη.   

Το 2011 ο καβγάς ήταν για τα φράγματα, που σημαίνει δεν έχει καμία σχέση με τα φράγματα,  σήμερα για την διάσπαση του δήμου, που και αυτό δεν έχει σχέση  με τις πραγματικές ανάγκες,  εντάσσεται όμως στη λογική της επικοινωνίας. Το έργο το έχουμε παρακολουθήσει τα τελευταία χρόνια πολλές φορές και σε κεντρικό και σε τοπικό επίπεδο.
Θα περίμενε κανείς από τους κυβερνητικούς  βουλευτές για  ζωτικής σημασίας  θέματα για το νησί, να ενώσουν και όχι να διχάσουν. Δυστυχώς για άλλη μια φορά η επικοινωνία προηγείται της ουσίας. Έτσι παρατηρούμε το φαινόμενο, οι βουλευτές να γίνονται κομμάτι αυτής της άθλιας επικοινωνιακής διαδικασίας, που εγκαινιάστηκε επιτυχώς τη δεκαετία του 90’ και έγινε σήμερα καθεστώς. Μιας διαδικασίας που προσφέρει αρνητικές υπηρεσίες στην ενημέρωση και υπολείπεται της ουσίας.
Οι Βουλευτές πλέον δεν περιορίζονται στον θεσμικό τους ρόλο. Δεν αρκούνται στην ενημέρωση των πολιτών, για ζητήματα που αφορούν τις δικές τους δραστηριότητες, (επερωτήσεις, απαντήσεις αρμόδιων υπουργείων κ.λ.π), γίνονται οι ίδιοι μεταφορείς ειδήσεων επί παντός επιστητού.
Τα βουλευτικά γραφεία δεν είναι το κέντρο του κόσμου. Δεν είναι πρακτορεία ειδήσεων. Δεν είναι Μέσα Ενημέρωσης. Υπάρχουν αρμόδιοι για κάθε θέμα, που έχουν θεσμικό ρόλο και γνωρίζουν καλύτερα τα πράγματα.

Σε μια κοινωνία που θέλει να πάει μπροστά, «το κατόπιν ενεργειών μου»,   δεν έχει θέση, αποτελεί μια άσεμνη φράση,  αντίθετη με την συλλογική προσπάθεια και την  ηθική.