Κείμενο του 2008, λίγο πριν την κρίση, «πώς να διαβάσεις
παραμύθια στα παιδιά», ο τίτλος. Είναι αλήθεια ότι περιμέναμε τα χειρότερα,
αυτά που σε κάποια χρόνια θα μπορούν να διαβαστούν στα παιδιά σαν
παραμύθια.
«Ήρθαν και πάλι τα Χριστούγεννα, σε μια φωτιά, σ' ένα τζάκι, όπου μαζί με
τις φλόγες χορεύουν και τα παραμύθια του παλιού καιρού».
Οι κλασικές Χριστουγεννιάτικες ιστορίες του Ντίκενς, του Άντερσεν και άλλων, έχουν θρέψει τα όνειρα και τους στοχασμούς εκατομμυρίων αναγνωστών σε ολόκληρο τον κόσμο. Tα Χριστούγεννα διασώζονται στη λογοτεχνία ως λαμπρή φαντασμαγορία, ως γιορτή μαγείας και θάμβους, ψυχικής αιθρίας και ασυννέφιαστης ευδοκίας. H κλασική χριστουγεννιάτικη λογοτεχνία έχει αναμφίβολα συμβάλει στη συντήρηση του μύθου της μεγάλης γιορτής και στη διαιώνιση του μαγικού σκηνικού της «άγιας νύχτας». Η μαγεία όμως αδυνατεί να αναδειχτεί όταν οι πρωταγωνιστές των γεγονότων είναι μικρά παιδιά, πώς να τους διαβάσεις παραμύθια…
Χριστούγεννα και πάλι. Είναι ο χρόνος που οδηγεί στους απολογισμούς, κάτι σαν χαιρετισμός αυτού που φεύγει σ’ αυτόν που έρχεται. Το δράμα είναι ότι θα συνεχίσουμε το κυνήγι μαγισσών, αγνοώντας επιδεικτικά τις αποτυχίες του παρελθόντος
Οι κλασικές Χριστουγεννιάτικες ιστορίες του Ντίκενς, του Άντερσεν και άλλων, έχουν θρέψει τα όνειρα και τους στοχασμούς εκατομμυρίων αναγνωστών σε ολόκληρο τον κόσμο. Tα Χριστούγεννα διασώζονται στη λογοτεχνία ως λαμπρή φαντασμαγορία, ως γιορτή μαγείας και θάμβους, ψυχικής αιθρίας και ασυννέφιαστης ευδοκίας. H κλασική χριστουγεννιάτικη λογοτεχνία έχει αναμφίβολα συμβάλει στη συντήρηση του μύθου της μεγάλης γιορτής και στη διαιώνιση του μαγικού σκηνικού της «άγιας νύχτας». Η μαγεία όμως αδυνατεί να αναδειχτεί όταν οι πρωταγωνιστές των γεγονότων είναι μικρά παιδιά, πώς να τους διαβάσεις παραμύθια…
Χριστούγεννα και πάλι. Είναι ο χρόνος που οδηγεί στους απολογισμούς, κάτι σαν χαιρετισμός αυτού που φεύγει σ’ αυτόν που έρχεται. Το δράμα είναι ότι θα συνεχίσουμε το κυνήγι μαγισσών, αγνοώντας επιδεικτικά τις αποτυχίες του παρελθόντος
Η μεγάλη ευχή να αποκαταστήσουμε ότι σχεδόν έχουμε χάσει: την ανθρώπινη
αξιοπρέπεια. Παρά τα ανυπέρβλητα εμπόδια, υποχρέωση και καθήκον για όλους εμάς
τους πολίτες είναι με αποφασιστικότητα να ορίσουμε την πραγματική αλήθεια της
ζωής μας και της κοινωνίας μας. Αυτό πρέπει να ενσωματώσουμε στο πολιτικό μας όραμα
αν θέλουμε να ελπίζουμε σε καλλίτερα χρόνια.
Και επειδή οι ευχές συνήθως δεν πραγματοποιούνται όταν περικλείουν όρους γενικούς, ας περιοριστούμε στον εαυτό μας. Ίσως αυτό και μόνο αρκεί, στη πορεία για την αναζήτηση της αλήθειας θα νοιώσουμε καλλίτεροι, χρήσιμοι, για την κοινωνία.
Η καταστροφή επικυρωμένη από το χρόνο αποκτά ιδιαίτερη αξία. Χρειάζεται χρόνος τελικά για να αποκτήσουν τα γεγονότα κάποια αξία. Όταν μετά από χρόνια θα παρακολουθούμε την σημερινή πραγματικότητα, σε κάποια ταινία - δεν θα είναι επιστημονικής φαντασίας - ίσως τότε αντιληφθούμε το μέγεθος της καταστροφής.
Χριστούγεννα και πάλι… Ευχή να τα περάσουμε στους δρόμους, γιατί μόνο εκεί τελικά, μπορούμε να βρούμε την χαμένη αξιοπρέπεια.»
Και επειδή οι ευχές συνήθως δεν πραγματοποιούνται όταν περικλείουν όρους γενικούς, ας περιοριστούμε στον εαυτό μας. Ίσως αυτό και μόνο αρκεί, στη πορεία για την αναζήτηση της αλήθειας θα νοιώσουμε καλλίτεροι, χρήσιμοι, για την κοινωνία.
Η καταστροφή επικυρωμένη από το χρόνο αποκτά ιδιαίτερη αξία. Χρειάζεται χρόνος τελικά για να αποκτήσουν τα γεγονότα κάποια αξία. Όταν μετά από χρόνια θα παρακολουθούμε την σημερινή πραγματικότητα, σε κάποια ταινία - δεν θα είναι επιστημονικής φαντασίας - ίσως τότε αντιληφθούμε το μέγεθος της καταστροφής.
Χριστούγεννα και πάλι… Ευχή να τα περάσουμε στους δρόμους, γιατί μόνο εκεί τελικά, μπορούμε να βρούμε την χαμένη αξιοπρέπεια.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου