Δεν έχουμε κάθε φορά την ευκαιρία να περνάμε τόσο δύσκολα

Ζούμε μια ενδιαφέρουσα περίοδο. Πριν τελειώσει, που θα τελειώσει σύντομα,  έχει αξία να αποθεώνουμε την κάθε στιγμή της. Δεν έχουμε κάθε φορά την ευκαιρία, να περνάμε τόσο δύσκολα.  Τα ήσυχα χρόνια μας νανούριζαν και έτσι έφευγαν  δεκαετίες χωρίς να έχουμε κάτι  να ιστορίσουμε. Οι αφηγήσεις, μια ευθεία με τη ρουτίνα της καθημερινότητας  να αποτελεί  κίνδυνο ψυχολογικών διαταραχών,  ενώ σήμερα… Μια καταστροφή και μάλιστα όχι από φυσικά αίτια,  είναι αρκετή για να αποκτήσει ο χρόνος υπόσταση, το κάθε δευτερόλεπτο αξία.  Το έχουμε παρατηρήσει άλλωστε και σε προσωπικές δυσκολίες, δεν περνούν οι ώρες, αργούν οι νύχτες να ξημερώσουν. Το παρακάτω το έγραψα πέρυσι  το Μάη,  όταν υπήρχε ακόμα η τρικομματική κυβέρνηση. Τώρα έχουν μείνει οι δύο βασικοί εταίροι του συστήματος,  που ελπίζω  και αυτοί μέχρι τον Μάη που μας έρχεται, να έχουν πάει στον αγύριστο.

«Βέρος νεοδημοκράτης, ξεχασμένος στο δικομματισμό,  κατά την προσφιλή συνήθεια των χρόνων που προηγήθηκαν, έριχνε τα βάρη για σημερινές πράξεις,  σε στέλεχος  του ΠΑΣΟΚ. «Μα είναι της κυβερνήσεως», του απάντησα… Φαντάζομαι ότι θα είναι από τους λίγους αμετανόητους,  των τριών πλευρών,  που συγκροτούν την   κυβέρνηση «σωτηρίας»  της χώρας και της καταστροφής του Λαού.

Έχει πλάκα όμως,  όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με τέτοια φαινόμενα, που θυμίζουν εκείνα τα ένδοξα χρόνια του ψυχρού πολέμου, μεταξύ  του μπλε και του πράσινου. 

Υπήρχε μια εναλλαγή τότε,  που έσπαζε τη σημερινή ρουτίνα, αυτού του μονόχρωμου μίγματος. Μπλε της δεξιάς της πατρίδας, πράσινο του ΠΑΣΟΚ της ελπίδας,  με λίγες σταγόνες ροζ της αριστεράς της προσκολλήσεως.  Αποτέλεσμα ένα μαύρο και άραχνο.

Όσο καλοπροαίρετος και να είσαι,  δεν μπορεί να μην αντιληφτείς, ότι αυτή η τριάδα τείνει να εξελιχτεί σαν την αγία τριάδα, «ομοούσιος και αχώριστος».  Ελάχιστος χρόνος χρειάστηκε  για να μιλήσουν την ίδια γλώσσα,   για να στηρίξουν τις ίδιες θέσεις,  για να  κατασκευάσουν   από τα ίδια φθαρμένα υλικά  του παρελθόντος, ένα νέο μοντέλο για να κερδίσουν,  όσο περισσότερο χρόνο στην εξουσία.  Και αυτή την αγάπη προς την εξουσία την δείχνουν με κάθε τρόπο, ακόμα και όταν γκρινιάζουν.

Οι περισσότεροι υποστηρικτές αυτού του εγχειρήματος το έχουν αποδεχτεί,  φορώντας το  καινούργιο τους κουστούμι χρώματος μαύρου, οι άλλοι, σαν το φίλο παραπάνω, που ξεχάστηκε στα παλιά,  επιμένουν στα κλασσικά χρώματα και αποτελούν  βεβαίως εξαιρέσεις,  για να επιβιώνουν τον κανόνα.

Μπροστά σ’ αυτά τα αδιέξοδα που έχει δημιουργήσει η κρίση της πολιτικής και η έλλειψη ιδεολογικού προσανατολισμού, διαδραματίζονται γεγονότα, που ολοένα ενισχύουν την θέση, ότι η εξουσία μπορεί να συντηρήσει ακόμα και ερείπια

Όσο  για μας, μείναμε να μετράμε ήττες.  Τώρα που το σκέπτομαι εκείνα τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης αν  είχα διαλέξει πράσινο ή μπλε και δεν με τραβούσε το κόκκινο, για το κόμμα και κίτρινο για την ομάδα, σήμερα  θα ήμουν πρωταγωνιστής.  Για την ώρα  στο περιθώριο και από φέτος και στην Γ΄ Εθνική.

Ευτυχώς διαλέξαμε ωραίες λέξεις και  μ’ αυτές θα συνεχίσουμε. Δρόμος, Ταξίδι,  Αγάπη Χαρά».

Ο πρόλογος, άσκηση επιβίωσης, για να νικήσουμε το χρόνο και να κάνουμε ευκολότερο το πέρασμα του,  αυτές τις δύσκολες μέρες που βιώνουμε.