Σταδιακή επιδείνωση του καιρού

Εκείνο που με  καθηλώνει αυτό το διάστημα  και μου ανακόπτει τον ενθουσιασμό, είναι  η στάση της κοινωνίας.  Είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα απαλλαγούμε από τον θύτη, με τα θύματα όμως;   Πώς να υπάρξουν ανατροπές, όταν το μεγάλο σώμα του κοινωνικού ιστού, παραμένει σταθερό σε νοοτροπίες, παρελθόντων ετών;  Ο,τι λέμε και ό,τι  κάνουμε,  υπαγορεύεται  από μια σκοπιμότητα, κληρονομιά των χρόνων της επίπλαστης  ευμάρειας  και της εικονικής πραγματικότητας που προηγήθηκαν.

Αυτό περιμένουμε τελικά, τη δική μας σωτηρία. Ελπίζουμε ότι εμείς θα επιβιώσουμε και άλλοι θα πεθάνουν. Ζούγκλα. Μπορεί να μας πήραν και  τα σώβρακα, μας έμαθαν όμως να σκεφτόμαστε καπιταλιστικά δηλαδή ατομικά και αυτή είναι η μεγαλύτερη ζημιά. Δεν υπάρχει κοινωνική συνοχή.

«Και πώς να βρεις εφαρμογή σ’ αυτόν τον κόσμο. Το κακό είναι ότι όποιος δεν μπορεί να αφομοιωθεί, να εξομοιωθεί να γίνει φωτοτυπία, τον απομακρύνει, τον αποκόπτει, τον ξερνάει. Όποιος κάνει μια σκέψη παραπάνω, όποιος διαφοροποιεί τον βηματισμό του, βρίσκεται εκτός. Ο κόσμος όταν δεν βουλιάζεις στα νερά του, είναι μια ξένη πόλη».

Εκλογές και πάλι και μάλιστα διπλές, μπορεί  και τριπλές. Καταγράφοντας συμπεριφορές αυτή την περίοδο,  βλέπουμε την σταδιακή επιδείνωση του καιρού. Όλο και χειρότερα…   
 

Ο προεκλογικός χρόνος αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για επιστημονική έρευνα. Απ’  όλα έχει ο μπαξές. Δεν είναι μόνο τα κόμματα, οι υποψήφιοι, οι οπαδοί, τα ΜΜΕ, ολόκληρη η κοινωνία μπαίνει σε μια μάχη ανελέητη που ξεπερνάει σε αγριότητα μάχες τακτικού πολέμου.
Όλα τα μέσα στην υπηρεσία του σκοπού, που δεν έχει να κάνει με την υπεράσπιση της πατρίδας αλλά με την διασφάλιση, στο μεγαλύτερο μέρος των αντιμαχομένων, ταπεινών συμφερόντων.
Κρυφές κάμερες συνομωσίες, παράπλευρα κτυπήματα, αδελφικά μαχαιρώματα, ανίερες συμμαχίες, προδοσίες, δολώματα, εκβιασμοί, ψευτοδιλήμματα, επικοινωνιακές μαλακίες. Όλα αυτά και αλλά πολλά, αποτελούν τα όπλα της παράπλευρης σύγκρουσης, που αποτελεί και την ουσιαστική σύγκρουση.

Μακάρι να μπορούσε η αλλαγή στο τρόπο επικοινωνίας να αλλάξει την πραγματικότητα, μια πραγματικότητα, που δυστυχώς στις μέρες μας παραμένει για τους περισσότερους έλληνες ανυπόφορη.

Μια κόπια, κακέκτυπο, πλημμυρισμένη από παράξενα υβρίδια, η πόλη μας. Θύμα κι αυτή της διαπλοκής. Της διαπλοκής που χρόνο με το χρόνο πιπιλίζοντας την καραμέλα της ανάπτυξης, έγινε εξουσία. Όλα σε ένα. Δεν υπάρχουν πλέον ρόλοι διακριτοί. Και επιχειρηματίας και πολιτικός και καθοδηγητής της κοινής γνώμης. Σε τι να ελπίζουμε;
Ακριβώς αυτό συμβαίνει, αντί οι πολιτικοί να ακολουθούνε τις λαϊκές επιταγές, πάνε πίσω από την τηλεόραση. Πρόκειται για μια απερίγραπτη σύγχυση ρόλων σ’ αυτόν τον άνοστο χυλό τον οποίο κατασκευάζει ακατάπαυστα και δίχως σοβαρές αντιστάσεις το γυάλινο μίξερ.

Έντονα καιρικά φαινόμενα  τις επόμενες μέρες…