Μια διαπίστωση έκανα

Δεν είναι στις προθέσεις μου να αναμοχλεύσω πάθη. Μια διαπίστωση έκανα. Η πλειοψηφία των πολιτών,  που ψηφίζει δεξιά, δύσκολα το δηλώνει. Δύσκολα, ταυτίζεται με την λέξη. Τις περισσότερες φορές,  την αντικαθιστά με άλλους όρους, «φιλελεύθερος», «νεοφιλελεύθερος», «νεοδημοκράτης» κ.λ.π. Η λέξη «δεξιός» κολλάει στα δόντια.   Εμποδίζεται από μια  αδιόρατη ντροπή. Σε αντίθεση οι πολίτες  που υποστηρίζουν την αριστερά,  από την περίοδο της μεταπολίτευση και μετά, το δηλώνουν  χωρίς αναστολές,  θεωρώντας ότι αποτελεί τίτλο τιμής. Πριν τη μεταπολίτευση  πολλοί το έκρυβαν,  από φόβο, ποτέ όμως από  ντροπή. Η Αριστερά στη χώρα μας  ταυτίζεται με την δημοκρατία,  σε αντίθεση με την δεξιά  που ταυτίζεται με το φασισμό. Είναι αριστερός δημοκράτης λέμε,  ή δεξιός φασίστας. Τα χρόνια που προηγήθηκαν δικαιολογούν αυτήν τη στάση, δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσω. Η νησίδα  «Λαζαρέτο»,  είναι δίπλα μας

Η παραπάνω αναφορά με αφορμή την υπόθεση «Μπαλτάκου». Καμία έκπληξη.  Ο φασισμός δεν είναι  κάτι που μας πρόεκυψε, έχει διαδρομή. Δεν είναι κάτι καινούργιο για την ελληνική κοινωνία.  Η δεξιά παράταξη και η ιδεολογία  τον γέννησε και ακόμα τον κρατάει  στον κόρφο της.  Σχέσεις αίματος…. μαύρου. 

Δεν είναι ακραία τα παραπάνω. Οι φασίστες συντονίζουν ακόμα και σήμερα  την κυβέρνηση (άλλη δυστυχία για το ΠΑΣΟΚ), οι σχέσεις του Γενικού Γραμματέα της,  με την Χρυσή Αυγή,  αποδεικνύει,  ότι ο φασισμός,  επιβιώνει με τις  πλάτες ενός συστήματος,  που δυστυχώς ακόμα  μας κυβερνάει. Είναι μέρος του, αποτελεί την έκφραση της ακραίας μορφής του.

Εδώ που φτάσαμε είναι αναγκαίο να γυρίσουμε λίγο πίσω  Ε! όχι και σωτήρες αυτοί που διέλυσαν τη χώρα και εσχάτως αντιφασίστες αυτοί  που γέννησαν το φασισμό…

«... ο φασισμός δεν μπορεί να πολεμηθεί παρά σαν καπιταλισμός στην πιο ωμή και καταπιεστική του μορφή, σαν ο πιο θρασύς κι ο πιο δόλιος καπιταλισμός» Μπρεχτ

Από το παρακράτος της Δεξιάς πριν τη μεταπολίτευση,  «οργάνωση Καρφίτσα»,  που δολοφόνησε το Λαμπράκη,  μέχρι τη «Χρυσή Αυγή» σήμερα,  που δολοφόνησε τον Παύλο Φύσσα,  οι φασίστες πάντα έκαναν την εμφάνισή τους. Από 1974 που έπεσε η χούντα των συνταγματαρχών,  μέχρι σήμερα,  αυτό το φασιστικό κομμάτι προσπαθούσε να εκφραστεί,  είτε μέσα από το κόμμα της συντηρητικής παράταξης,  είτε, το πιο ακραίο,   από διάφορους άλλους σχηματισμούς , όπως η ΕΠΕΝ, η «4η Αυγούστου»,  η «Νέα τάξη», «το ΛΑΟΣ»   και εσχάτως η «Χρυσή  Αυγή»,

«Η  φλέβα του φασισμού,  διαπερνούσε υπόγεια ολόκληρη την επικράτεια, από την κεντρική εξουσία,  μέχρι την τελευταία εξουσία  του χωροφύλακα  σε κάθε γωνιά της υπαίθρου.  Όσο το σύστημα άντεχε. Σήμερα στα  τελευταία του,  του ξέφυγε, φούσκωσε έσπασε και πετάχτηκε έξω το μαύρο αίμα.   

 Το τέλος κάθε εποχής δεν παίζεται μόνο στα ανώτερα κλιμάκια παίζεται και στις ψυχές μας. Και είναι ώρες  που μας αναγκάζουν σε εξομολογήσεις. Να βγάλουμε ότι μας βαραίνει, για να μπορέσουμε να δούμε τη νέα εποχή με καθαρά μάτια..