Δεν έχω άλλη υπομονή

Έκλεισα  κάθε μέσο ενημέρωσης . Φτάνει.  Ότι έγραψα, έγραψα  η σταθερή θέση μου υπέρ του ΟΧΙ   δεν είναι σημερινή,   ξεκινάει από παλιά, από τότε που οι σημερινοί υποστηρικτές του ΝΑΙ επέλεξαν το δρόμο των μνημονίων.  «Δεν έχω άλλη υπομονή» για να θυμηθούμε και το κείμενο του Ζοζε Τεχέιρα  «για όποιον δεν αξίζει την υπομονή μου»

 «Η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα». Μας είπαν   και ακολούθησαν το δρόμο της υποταγής για την έξοδο, που στην καλύτερη περίπτωση θα μας οδηγήσει στο ίδιο σημείο. Αν είναι διέξοδος τα επαχθή οικονομικά μέτρα, που όμοια τους, δεν έχουν επιβληθεί ποτέ, σε χώρα του δυτικού κόσμου,  οι απολύσεις, η φτωχοποίηση του λαού, η ανεργία, τότε πράγματι η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα.

Πως λέμε το όνειρο που δεν ακολούθησε το δρόμο των επιθυμιών; - Εφιάλτη! 
Σε συνέχεια της εσωτερικών διεργασιών, χωρίς την εν κατακλείδι, απαραίτητη δικαιολογία. Ποτέ δεν πίστεψα ότι ο ατομισμός αποτελεί διέξοδο. Τον ακολούθησα όμως όπως οι περισσότεροι και τώρα τρέχουμε να προλάβουμε την συλλογική καταστροφή. Ενώ έτρεχα να καλύψω τις ανάγκες μου, κάποιοι προεξόφλησαν τη θυσία που θα έκανα για τα επόμενα χρόνια…Αυτή η αλληλεγγύη στην ανάληψη ευθυνών, φαίνεται πως λειτουργεί κατευναστικά τις ώρες της κρίσης. Όπως οι οριζόντιες απολύσεις,  οι οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων, που ορθά τονίζει η Μαρία Κατσουνάκη σε  παλαιότερο άρθρο της στη Καθημερινή, «βασίζονται στην αδικία της ανωνυμίας, για την οποία όλοι πενθούν, την οποία όλοι αντιμάχονται, υψώνοντας τους τόνους για να θρηνήσουν τα μικρομεσαία θύματά της. Και εδώ όλοι ομονοούν. Πάντα όμως εκ των υστέρων.

«Δεν θα μπορούσε αυτή η διαδρομή να είχε άλλη εξέλιξη. Οι μεγάλες ταχύτητες ξοδεύτηκαν μπρος και πίσω, κυρίως πίσω. Αν σε κάθε σου βήμα στήνεις και μια μάχη  είναι επόμενο να φτάσεις καθυστερημένος». Και που να βρω τη θέση μου,  μέσα σε ένα χώρο που ξέχασε τι υπηρετεί; Που να βρω τη θέση μου, σε ένα χώρο που προσπερνά   με απίθανη ευκολία τον ανθρώπινο πόνο, την απελπισία,  την τιμή, την αξιοπρέπεια, τη  χαμένη ζωή. Και πώς ν’  αλλάξεις το κόσμο όταν έχεις χάσει το κόσμο σου, όταν έχεις χάσει  τη ζωή σου,   Τι κόσμος να μείνει για να αλλάξεις;