Το τέλος του φόβου σηματοδοτεί τη νέα εποχή

Όταν επιστρατεύεται ο φόβος, για να πνίξει κάθε αντίσταση, δεν είναι που δεν έχω τι να γράψω. Είναι που αηδιάζω να ακούω, αυτούς που δε ξέρουν πώς να πεθάνουν, γαντζωμένοι, σε ό,τι τους έχει απομείνει, να σπέρνουν φόβο, με φτηνά επιχειρήματα, επικαλούμενοι τη σωτηρία του Λαού, για να γλιτώσουν το τομάρι τους. Υποκριτές! 

Όσο και αν προσπάθησα δεν κατάφερα να διαχειριστώ το θυμό μου, αυτή την περίοδο. Δεν άντεξα να βλέπω αυτές τις φιγούρες, του παλαιού πολιτικού συστήματος,  που ευθύνονται για την καταστροφή, να μου κουνούν το δάκτυλο. Σε προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις, πριν το σύστημα χάσει τον έλεγχο, κάναμε λόγο για απαξίωση της πολιτικής και των πολιτικών, για τακτικές που δεν συνάδουν με τη δημοκρατική λειτουργία, για μέσα που αγιάζονται από το σκοπό, μέχρι που μας έγιναν συνήθεια. Εκπαιδευτήκαμε στο αίμα και στο ψέμα. Τα λέγαμε, τα γράφαμε, σαν παρατήρηση, σαν υποσημείωση, χωρίς όμως ποτέ να υπολογίσουμε το χρόνο, όταν επιχειρηματολογούσαμε για την καταστροφή. Για να είμαι πιο ακριβής, αυτός ο χρόνος φάνταζε μακρινός και μέχρι τότε ευελπιστούσαμε. Δεν ήταν…

Τα διλήμματα και ο φόβος, ποτέ δεν έλειψαν από τις εκλογικές διαδικασίες στη χώρα μας, επιστρατεύονταν  από τους ισχυρούς,  για να φοβίζουν τους ψηφοφόρους και να οδηγήσουν την επιλογή τους στο παρόν που ζουν,  έστω και αν αυτό είναι τραγικό. 

Σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις που θυμάμαι,  από το 1974 μέχρι και σήμερα,  η επιστράτευση  του φόβου για το αύριο,  αποτελούσε κύριο συστατικό  της προεκλογικής διαδικασίας.  Θα περίμενε κανείς η εξέλιξη να μειώσει το φόβο, απεναντίας, ο  φόβος υπήρξε όχι απλός συντελεστής, αλλά πρωταγωνιστής.  Αν σήμερα μπορούμε να μιλάμε για τέλος εποχής είναι γιατί από τον περασμένο Ιανουάριο καταφέραμε να νικήσουμε το φόβο.  Την περασμένη Κυριακή όχι απλώς νικήσαμε, αλλά διαλύσαμε  κάθε φωνή του παρελθόντος που επιχείρησε να μας τρομοκρατήσει.  Και νικήσαμε  όχι κάτω από απειλές, αλλά από γεγονότα όμως είναι το κλείσιμο των τραπεζών.  Επιτέλους ο φόβος μας στράφηκε απέναντι στους πραγματικούς εχθρούς σ’ αυτούς που προσπάθησαν να μας φοβίσουν:   στο Σημίτη, στο Μητσοτάκη, στο Βενιζέλο, στο Σαμαρά , στον Καραμανλή  στο Γιωργάκη,  σε όλο το σάπιο σύστημα  που κυβέρνησε  και κατάστρεψε την πατρίδα μας υποθηκεύοντας το μέλλον.

 Όλα αυτά τα χρόνια  ύστερα από κάθε εκλογική αναμέτρηση  γυρίζαμε  ηττημένοι, σήμερα μετράμε  νίκες, στον προαιώνιο αγώνα του φωτός και του σκότους.

Στο χέρι μας είναι να ξαναθυμηθούμε τα τραγούδια, να ξεκινήσουμε από εκεί που είχαμε μείνει. Από την αρχή, χωρίς τους κλέφτες και τους ψεύτες στην παρέα. Να ξεκινήσουμε και πάλι την προσπάθεια, έχοντας πάντα κατά νου, ότι δεν είμαστε οι τελευταίοι κάτοικοι αυτής της χώρας. Να ξανατραγουδήσουμε με το μυαλό στους νέους και στο μέλλον.