Ό,τι προηγήθηκε, δεν υπήρξε ποτέ

Τα εκλογικά διλήμματα ποτέ δεν με άγγιξαν. Τα προηγούμενα χρόνια η αλήθεια είναι πως δεν με αφορούσαν, αφού ποτέ δεν σκέφτηκα να ψηφίσω τα κόμματα που εναλλάσσονταν στην εξουσία. Και σήμερα όμως, που η πρώτη αριστερή κυβέρνηση διέψευσε τις προσδοκίες και μου στέρησε τον ενθουσιασμό, ούτε για μια στιγμή δεν μπήκα στην λογική των διλημμάτων. Η αριστερά είναι συλλογική υπόθεση, η επιτυχία ή αποτυχία, αφορά όλους και τον καθένα ξεχωριστά.. Η θλίψη, που εξέφρασα στα προηγούμενα κείμενα ήταν γιατί δεν τα καταφέραμε. Εμείς δεν τα καταφέραμε.

Μέχρι εδώ όμως... Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο. Τα είπαμε, τα ξαναείπαμε Τέρμα. Η παραδοχή, ότι αυτοί που δημιούργησαν την κρίση, που είναι μέρος του προβλήματος, δεν μπορούν να δώσουν τη λύση, εκτιμώ ότι είναι σαφής.
Τα περί σχηματισμού κυβέρνησης, όλοι μαζί για να σώσουμε την κατεστραμμένη χώρα είναι, «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε».
Θα πρέπει λοιπόν να λακτίσουμε αλύπητα το παρελθόν, που εξέθρεψε όλα αυτά νοσηρά φαινόμενα που σήμερα γίνονται πρωτοσέλιδα, για να λάβουμε δικαίωμα εισόδου στη νέα εποχή.
Ο Λαός τραβάει αριστερά, απαιτεί από την αριστερά να πρωτοστατήσει, να προχωρήσει μπροστά χωρίς αυτούς που τον οδήγησαν στην καταστροφή. Οι απανταχού εξελίξεις πλέον, όλη η οικουμένη βρίσκεται κάτω από τα παράθυρα μας και δεν αφήνουν περιθώρια για παρεξηγήσεις. Ο,τι λιμνάζει σέπεται κατά συνέπεια και η κοινωνία πρέπει να αλλάξει ταχύτητα και νοοτροπία. Να τρέξει με γερά πνευμόνια και ποδιά ακούραστα, με νέους ανθρώπους που δεν τους επιβαρύνει το παρελθόν.

Αυτοί που κυβέρνησαν. Αυτοί που κατέστρεψαν, σήμερα χωρίς αιδώ μιλούν για καταστροφή. Ό,τι προηγήθηκε, δεν υπήρξε ποτέ. Τα ίδια φθαρμένα πρόσωπα αναβαπτίζονται, ανακηρύσσονται σωτήρες, κλέβουν λέξεις και συνθήματα, κινδυνολογούν, μέχρι θανάτου, και με περίσσιο θράσος προσπαθούν να πείσουν το εκλογικό σώμα, ότι για όλα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Κάτι σαν Λήσταρχος Νταβέλης, φαντάζει στα μάτια ανυποψίαστου τηλεθεατή, ο Αλέξης Τσίπρας. Ορυμαγδός επιθέσεων από το ξεπερασμένο σύστημα, εναντίον ενός νέου πολιτικού, που δε πρόφτασε να κυβερνήσει.
Φταίει, η αριστερά γιατί μπήκε ανάμεσα από το δίπολο του διαβόλου, που για 40 χρόνια, δεν είναι λίγα, εδραίωσε ένα σύστημα, χρησιμοποιώντας, τις παροχές το ρουσφέτι, τα εκβιαστικά διλήμματα, την κινδυνολογία, τους εκβιασμούς.
Φταίει η αριστερά , που δε ξέρει να κυβερνήσει, που δεν έχει εκπαιδευτεί σε τέτοιες μεθόδους και δεν μπορεί να τα καταφέρει.
Πράγματι,, τόση καταστροφή αν δεν έχεις εκπαιδευτεί, όπως τα πρώην κόμματα του δικομματισμού, πώς να την κάνεις.