Αναζητώντας το χαμένο χρόνο

Τα ψέματα τελείωσαν μαζί με τον Αύγουστο. Και επειδή από σήμερα τα πράγματα θα αρχίσουν να σοβαρεύουν, καλό είναι να τα βάλουμε στη θέση τους. Θα συνεχίσουμε απαντώντας με σιωπή, σε όλα αυτά που περίμενα, και με υπομονή μεγάλη. Ολοταχώς στην γλυκιά μελαγχολία του Σεπτέμβρη.

Μπορεί να μη φάνηκε η απουσία, στην πραγματικότητα όμως, απείχα αυτό το διάστημα, ο Αύγουστος τελικά επιβεβαίωσε φέτος το τίτλο του, στην παλιά ελληνική ταινία «Ο ζεστός μήνας Αύγουστος» και μου έδωσε την ευκαιρία να ορίσω το χρόνο με τις κλιματικές συνθήκες, όταν δροσίσει η επιστροφή.
Ο θυμός μου έγινε αέρας και καπνός, αλλιώς θα είχε αποτυπωθεί σ’ αυτήν εδώ τη στήλη. Δεν ωφελεί να γράφω θυμωμένος. Εκ των υστέρων μετανιώνω.
Έχει ενδιαφέρον αυτό το διάστημα της απουσίας, να είσαι νηφάλιος και να παρατηρείς συμπεριφορές. Για την εξουσία τη δόξα και το χρήμα, εκτός από τα μέσα που επιστρατεύονται, βγαίνουν και οι ψυχές στη φόρα. Αποκαλύπτονται. Πέφτουν οι μάσκες και κανείς πλέον δεν μπορεί να κρυφτεί.Όχι δεν είναι όλα μαύρα, δεν είναι όλα γκρίζα, είναι και φωτεινά, χρωματιστά, ελπιδοφόρα. Το βλέπεις στις συσπάσεις των προσώπων, το ακούς στα λόγια των νέων ανθρώπων που ενδιαφέρονται γι’ αυτό το τόπο, αλλά και σ’ αυτούς που αν και κουρασμένοι συνεχίζουν την πορεία για την εκπλήρωση του χρέους. Και τους άλλους βλέπεις, που για προσωπικές φιλοδοξίες, οικονομικά οφέλη, μικροσυμφέροντα, και περισσή δόση βλακείας, δεν διστάζουν να βγάζουν στη φόρα ότι κακό κρύβουν μέσα τους.

Πως γίνεται έτσι κανείς; Φονιάς του καλύτερου εαυτού του.


Για να δεις την εικόνα στην πραγματική της διάσταση, χρειάζονται και τα διαλείμματα, ανάσες δηλαδή, για την επόμενη επιστροφή. "Μα εμείς πάντα θα επιστρέφουμε στο έγκλημα της αγάπης που διαπράττουμε όλα αυτά τα χρόνια. Όχι για να σβήσουμε τα ίχνη, αλλά για να τα επαληθεύσουμε, να τα κάνουμε πιο βαθιά, να βεβαιώνουν την ύπαρξη μας, σε μια άλλη στιγμή του χρόνου".