Δεν ήταν ο Ανδρέας ψεύτης, δεν είναι και ο Αλέξης

Το άρθρο του πρωθυπουργού για τον Ανδρέα Παπανδρέου στην εφημερίδα Documento επί τη επετείω της ιδρύσεως του ΠΑΣΟΚ, ξεπερνάει κάθε φαντασία.35 ημερών ήταν ο Αλέξης Τσίπρας, όταν γεννήθηκε το ΠΑΣΟΚ 3/9/1974  και επτά χρονών με κοντά παντελονάκια, το 1981 όταν για πρώτη φορά έγινε κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Ανδρέα Παπανδρέου.Θα μου πείτε δημοκρατία έχουμε και ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφράζει την άποψή του για αυτά που έχει διαβάσει ή του έχουν μεταφέρει.

Να εκφράσει μια άποψη στο περιθώριο μιας συνέντευξης, να ανατρέξει σε ιστορικά παραδείγματα κατά την διάρκεια μιας πολιτικής ομιλίας, όχι να γράψει πρωτοσέλιδο άρθρο ο πρωθυπουργός της χώρας ανήμερα της επετείου της ιδρύσεως ενός άλλου κόμματος, που μπορεί να έχει συρρικνωθεί, αλλά ακόμα βρίσκεται στη Βουλή. Είναι ανφέρ.

Η αγωνία του πρωθυπουργού να αποδείξει ότι ο Ανδρέας δεν ήταν ψεύτης, φαίνεται, ότι πηγάζει μέσα από τα δικά  του υπαρξιακά προβλήματα. Δεν ήταν ο Ανδρέας, δεν είναι και ο Αλέξης.

Θα σταθούμε στο τελευταίο σημείο του άρθρου του κ. Τσίπρα γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος, όπου «με υπερηφάνεια» – όπως δηλώνει – κάνει δεκτή την κατηγορία ότι ο ίδιος και το κόμμα του «έχει ξαναπιάσει το νήμα» των στόχων της «εθνικής ανεξαρτησίας», της «κοινωνικής δικαιοσύνης» και της «δημοκρατίας» που – κατά τον κ. Τσίπρα – εκπροσωπούσε το ΠΑΣΟΚ των πρώτων χρόνων κόντρα σε «κατεστημένο», σε «επικυρίαρχους», σε «διαπλοκή» και «επιτροπεία».

Αφού αυτά εκπροσωπούσε το ΠΑΣΟΚ της 3ης Σεπτέμβρη – κατά τον κ. Τσίπρα – τότε και εμείς (λέει ο κ. Τσίπρας) είμαστε περήφανοι να μας θεωρούν συνέχεια εκείνου του ΠΑΣΟΚ. Μάλιστα…

Για το τι εκπροσωπούσε το ΠΑΣΟΚ από τα γεννοφάσκια του και άρα για τους βαθύτερους λόγους της «υπερηφάνειας» του κ. Τσίπρα θα δανειστούμε τα λόγια κάποιου υπεράνω υποψίας ότι μπορεί να διακατέχεται από εμπάθεια προς τον Ανδρέα Παπανδρέου. Θα δανειστούμε τα λόγια του ίδιου του Ανδρέα Παπανδρέου!

Ορίστε:

«Είναι απόλυτα δυνατό μια κομματική ηγεσία να ανήκει κατά κάποιο τρόπο στο κατεστημένο, ακόμα κι αν το κόμμα υποστηρίζει ριζοσπαστικές αλλαγές, αλλά με την προϋπόθεση ότι είναι φανερό πως το κόμμα δεν έχει πρόθεση να εφαρμόσει το πρόγραμμά του όταν βρεθεί στην εξουσία».

Δεν υπάρχει ίσως καλύτερη περιγραφή για το ρόλο που έπαιξε το ΠΑΣΟΚ (ή μήπως και ο ΣΥΡΙΖΑ;) στο πολιτικό σύστημα της χώρας, από τη μέρα της ίδρυσής του, στις 3 Σεπτέμβρη του 1974.

Το άρθρο του Αλέξη Τσίπρα είναι προφανές ότι αποτελεί μέρος της επικοινωνιακής πολιτικής της κυβέρνησης, προκειμένου να εισπράξει ό,τι έχει μείνει από το κομμάτι της κεντροαριστεράς, που προσπαθεί να ανασυνταχθεί. Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι είναι θεμιτό στην πολιτική ένας πολιτικός χώρος να προσπαθεί να προσεγγίσει τον άλλον. Ο τρόπος που διάλεξε ο Πρωθυπουργός όμως είναι αθέμιτος έχει ξεπεράσει τα όρια και αποτελεί πρόκληση για τους αντιπάλους αλλά και για όλους εκείνους του 4% που αλλιώς είχαν ονειρευτεί την αλλαγή. Δεν ταιριάζει στην κουλτούρα της αριστεράς.

"Aν προλάβει πια να υπάρξει πρωθυπουργός με παρατεταμένη θητεία”, γράφει ο Χρήστος Γιανναράς “θα είναι κάποιος που ΘA MIΛAEI AΛΛH ΓΛΩΣΣA: Γλώσσα αντισυμβατική, σεμνής παραδοχής λαθών και ανεπάρκειας, αλλά και γλώσσα κοινωνικού μεταρρυθμιστή, ρηξικέλευθου καινοτόμου, ψυχωμένου οραματιστή.

H παντοδαπή αποτυχία, διάλυση και εξευτελισμός του μεταπρατικού μας κράτους βεβαιώνουν ότι μόνο με «επανίδρυση» του πολιτειακού σχήματος θα συνεχίσουν να υπάρχουν Έλληνες. Tον ηγέτη θα επιβάλουν, αυτονόητα και καθολικά, οι πολύ πρώτες κινήσεις του στη σκακιέρα. Aν έχει προλάβει”.