Λόγω ιδιότητας θα έπρεπε να ήμουν πιο ανεκτικός. Πως όμως; Μπορεί η τεχνολογία να έχει απογειωθεί, τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης να σκίζουν στο επικοινωνιακό πεδίο, η μεθοδολογία όμως εκεί, ίδια και απαράλλαχτη, μείναμε για να επαναλαμβάνουμε όλα αυτά που θέλαμε να αλλάξουμε. Παρακολουθώντας κανείς την φτηνή πολιτική αντιπαράθεση στις μέρες μας, παρατηρεί ένα αλισβερίσι αλληλοκατηγοριών σε μια προσπάθεια να ακυρωθεί το παρόν, να αμφισβητήσουν προθέσεις, να θαμπώσουν την εικόνα, να βγάλουν στο φως, ό,τι αρνητικό υπάρχει και ό,τι μπορεί να φανταστούν.
Τίποτα θετικό.
Μια ανάρτηση στο fb και από κάτω ποτάμι η χολή. Δεν είναι μόνο ιδεολογικό, είναι αισθητικό το θέμα. Ο σκοπός είναι κάτι τόσο θεωρητικό, που δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι για κανέναν.
Δεν αλλάζουμε τελικά, μόνο εκείνες τις φωτογραφίες από τις σοκολάτες καταφέραμε ν’ αλλάξουμε αγαπημένη μου φίλη του ραδιοφώνου. Για να πω την αλήθεια εγώ ποτέ δεν κατάφερα να ολοκληρώσω τη συλλογή…
Πώς να πάει όμως μπροστά το καράβι με ναύτες χωρίς βιογραφικά, χωρίς ταυτότητα. Θα βουλιάξει.
“Δεν αλλάζουν οι άνθρωποι, κουβαλούν την ιστορία τους και την ιστορία των προγονών τους. Σε ανύποπτο χρόνο, τα ξεβράζει η ιστορία και τότε τρέχουμε να μαζέψουμε θύελλες.
Θυμάστε όταν είμαστε πιτσιρίκια, που φτιάχναμε διάφορες χαζές συλλογές με χαρτάκια τα οποία βρίσκαμε στις σοκολάτες και μετά συγκρίναμε τη δική μας συλλογή με του άλλου παιδιού, κι άμα εκείνο είχε κάποιο χαρτάκι που θέλαμε, το ρωτούσαμε; – Αλλάζουμε; Δεν αλλάζουμε τελικά, μόνο εκείνες τις φωτογραφίες από τις σοκολάτες καταφέραμε ν’ αλλάξουμε. Δεν αλλάζουμε και ας πήγαμε κόντρα στις ροές και ας φεύγαμε πάντα προς την θάλασσα κι ας ξέραμε πως το γλυκό νερό σκοτώνεται στην πρώτη του επαφή με την αλμύρα. Εδώ μείναμε για να επαναλαμβάνουμε όλα αυτά που θέλαμε να αλλάξουμε”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου