Ήταν μονόδρομος...

Πώς αγάπησα τα Χριστούγεννα ; Να ‘ναι καλά τα βιβλία που με έφεραν όσο πιο κοντά γίνεται στο παραμύθι, γιατί σ’ εκείνες τις μονοψήφιες ηλικίες το ψεύδος του παραμυθιού μπορεί να στηρίξει όλη τη συνέχεια.

Σε γενικές γραμμές τα καταφέραμε. Τα καταφέραμε να μεγαλώσουμε και να πορευτούμε προς της κατεύθυνση της ελευθερίας. Ήταν μονόδρομος, ο αέρα που φυσούσε από μέσα δεν μας έδινε άλλη επιλογή. Μια απλή κίνηση είναι τελικά. “Βγαίνεις από το σύστημα από το παζάρι αλλά είσαι ο εαυτός σου . “Όχι ένας κρίκος στην ατέλειωτη αλυσίδα των εκπολιτισμένων δίποδων θηλαστικών.”
Έχει δίκιο φίλη του ραδιοφώνου. “ Όταν ξυπνήσουν κάποτε τα παραμύθια να ξέρετε πώς ο κόσμος μας θα γίνει πολύ πιο εφιαλτικός. Γιατί θα θελήσουν να πάρουν πίσω τα χρόνια που είχαμε τόσα πρόσωπα φυλακισμένα στην ίδια πάντα ιστορία. Φυλακισμένοι είμαστε κι εμείς σε ό,τι επιλέξαμε ή σε ό,τι επιτρέψαμε να διαλέξουν άλλοι για μας. Το επισκεπτήριό μας είναι πάντα δυο περιστέρια που δεν κάθονται με τίποτα να δέσουμε στα νύχια τους το σημείωμα προς τους απέξω.
Μπορεί οι τηλεοράσεις να απέκτησαν υψηλές αναλύσεις χρωμάτων, η ζωή μας όμως έγινε ασπρόμαυρη. Είναι οι μέρες που περισσεύουν οι ευχές. Δεν ζητήσαμε τον ουρανό με τ’ άστρα, απλά πράγματα ευχόμαστε να ζήσουμε. Την ελευθερία, την ειρήνη και μια ανθρώπινη ζωή. Δυστυχώς λύσαμε τα δύσκολα και κολλήσαμε στα απλά. Τώρα θα μου πείτε, τα δύσκολα τα λύσανε άνθρωποι προσηλωμένοι στην επιστήμη τους και στην κοινωνία, τα απλά τα ανέλαβαν εργολαβικά οι πολιτικοί, κάνοντας κύκλους, γύρω από τον εαυτό τους και το μικρόκοσμο τους. Το αποτέλεσμα; Μια τρύπα στο νερό.
Αυτές τις τελευταίες μέρες του χρόνου ας εξαντλήσουμε όλα τα όρια της ελπίδας, όσο και αν η προσδοκία μας έχει κουράσει. «Ατελείωτο του ήλιου το κυνήγι» λέει ένα τραγούδι και άμα σταματήσεις χάθηκες. Έτσι είναι αγαπητή μου φίλη. «Το σκοτάδι παραμονεύει. Μεταθέτεις συνέχεια τους προορισμούς για να συνεχίζεται το ταξίδι, για να κινείτε η ζωή, να έχει φόρα η καρδιά και καύσιμα το μυαλό. Ατελείωτο του ήλιου το κυνήγι, για όσους σκαλίζουν ακόμα στον πηλό καράβια και χελιδόνια, για εκείνους που τρέχουν αενάως κυνηγημένοι και κυνηγοί ταυτόχρονα.
Εμείς που συνηθίσαμε να ξεκουραζόμαστε στην σκιά ενός Ονείρου, θα συνεχίσουμε. Και αλήθεια σας λέω δεν πρόκειται να νοιώσουμε χειρότερα…»