Τι να περιμένεις

Σχετικά με το κείμενο του Σαββάτου, ο «ναυτίλος» σχολίασε στην ηλεκτρονική μου σελίδα:
«Για τον Λαζόπουλο (σύμπτωμα της τηλεοπτικής μας κουλτούρας) θα σου αναφέρω έναν αφορισμό που διάβασα τελευταία στο βιβλίο του Σ.Γ.Λετς (Αχτένιστες Σκέψεις): Όταν δεν υπάρχει τίποτα για γέλιο, εμφανίζονται οι σατυρικοί.
Θα συμφωνήσω μαζί του, μόνο που στην περίπτωση μας τα πράγματα είναι πιο σοβαρά. Δεν περιμένουμε πλέον τους σατυρικούς για να γελάσουμε. Τους βάζουμε μπροστά για να πουν αυτά που καταπίνουμε. Τους βάζουμε μπροστά για να βγάλουν την αγανάκτηση μας, να εκφράσουν την οργή μας, να στήσουν οδοφράγματα, να συγκρουστούν, και στο τέλος να γίνουν και αυτοί με την σειρά τους, ένα μέρος του τηλεοπτικού χυλού, γιατί το μέσο δεν αστειεύεται, όλα τα σφάζει όλα τα μαχαιρώνει.
Τι κάνουμε εμείς, μετά το τέλος της εκπομπής; Σηκωνόμαστε από τον καναπέ και πάμε στο κρεβάτι μας για ύπνο, ικανοποιούμενοι ότι επιτελέσαμε το καθήκον μας στο ακέραιο…
…………………………………………………………………………………………..
Αλλά τι να πει κανείς για μια ολόκληρη, νόμιμα και πρόσφατα εκλεγείσα κυβέρνηση, που περιμένει στη τηλεόραση για να προχωρήσει στις επόμενες κινήσεις σε ό,τι αφορά την καταγγελθείσα εμπλοκή του βουλευτή της κ. Κουκοδήμου σε σοβαρή υπόθεση οικονομικής διαμεσολάβησης. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός περιμένει ένα τηλεδημοσιογράφο για να διαπιστώσει αν υπάρχουν ευθύνες στον συγκεκριμένο βουλευτή. Τι να περιμένεις λοιπόν από μια κοινωνία, πνιγμένη στα προβλήματα, όταν ολόκληρη η κυβέρνηση είναι όμηρος της τηλεοπτικής εξουσίας και πορεύεται και πολιτεύεται με τους κανόνες που υπαγορεύει η εξουσία αυτή;.
…………………………………………………………………………………………..Τι να περιμένεις;