Για ποια δημοκρατία μιλάμε

Το ζούμε τώρα, τώρα που λαός, για πρώτη φορά από την μεταπολίτευση και μετά, με κάποιο μαγικό τρόπο, ξέφυγε από την προδιαγεγραμμένη πορεία, αυτή του προβάτου επί σφαγής, και τράβηξε αριστερά. Πάραυτα τα κόμματα που εξουσίαζαν μέχρι χθες τη χώρα, τα ΜΜΕ που τα υπηρετούν και άλλες δημοκρατικές δυνάμεις ανέλαβαν εργολαβικά να τον επαναφέρουν στον ίσιο δρόμο. Και όλα αυτά στο όνομα της δημοκρατίας.
Για ποια δημοκρατία μιλάμε; Γι’ αυτήν που δεν υπάρχει; Η «υπαρκτή δημοκρατία είναι περίπου σαν τον υπαρκτό σοσιαλισμό. Ανύπαρκτη.
Ο ιταλός συγγραφέας Λουτσιάνο Κάνφορα, σε ένα δοκίμιο με τίτλο «κριτική της δημοκρατικής ρητορείας» υποστηρίζει ότι στις ΗΠΑ, «οι εκλογές αποτελούν μασκαραλίκι, το οποίο βασίζεται στο απλό τέχνασμα ότι η πλειοψηφία δεν αφορά των αριθμό των πολιτών που έχουν εκλογικό πιστοποιητικό (μιας και οι περισσότεροι δεν πάνε να ψηφίσουν), αλλά των ψηφισάντων, άρα ο νικητής δεν αντιπροσωπεύει την πλειοψηφία του πληθυσμού, αλλά μια μειοψηφία των πολιτών.

Τηρουμένων των αναλογιών και των μεγεθών, τόσο στην πάλαι ποτέ Σοβιετική Ένωση, όσο και στις ΗΠΑ ο εξουσιαστικός μηχανισμός ανήκε ή ανήκει σε μια πολιτικοοικονομικοστρατιωτική κάστα. Η δύναμη δεν μπορεί να ανήκει στην πλειοψηφία, να είναι λαϊκή. Αυτό ποτέ δεν συνέβη, ούτε καν στην άμεση αθηναϊκή δημοκρατία. οι μέσοι πολίτες είναι αναρμόδιοι όχι να ψηφίζουν, αλλά να διαχειρίζονται την εξουσία που αναδύεται από την κάλπη. Κατά συνέπεια ο Μπλαιρ δεν ξάφνιασε κανένα όταν μεταβίβασε την εξουσία για την λήψη των κρίσιμων αποφάσεων στους νομισματικούς εμπειρογνώμονες. Το παγκόσμιο σύστημα έχει πλέον ανάγκη υπερεθνικούς οργανισμούς που δεν λογοδοτούν στον Λαό, όπως είναι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ή το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Το δόγμα της ιστορικώς θριαμβεύτριας δημοκρατίας, γελοιοποιείτε από την φράση «όποιος κατέχει τηλεοπτικά κανάλια κερδίζει τις εκλογές».
Τα παραπάνω για μεταφορά στη χώρα μας, που την έχουν παραδώσει στο Δ.Ν.Τ.
Όσο για το άλλο δόγμα, ότι «η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα», μάλλον ισχύει γι’ αυτούς που επιλέγουν τις «εξόδους», και σίγουρα δεν είναι ο Λαός…
«Παρά τα επιφαινόμενα, ο σκληρός σκελετός των δημοκρατιών αποτελείται από το υλικό των έξυπνων και αδιόρατων ολιγαρχιών».
Αυτά που διαδραματίζονται σήμερα στην Ελλάδα – ακόμα δεν έχει τελειώσει η σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, με προοπτική τον σχηματισμό κυβέρνησης προσωπικοτήτων - επιβεβαιώνουν, απόλυτα τα παραπάνω. «ο σκληρός σκελετός των δημοκρατιών αποτελείται από το υλικό των έξυπνων και αδιόρατων ολιγαρχιών»