Τι να πεις…
όταν ο άλλος ερωτά και απαντά, όταν, ενώ ακόμα ψάχνει τον εαυτό του, μπορεί να
γνωρίζει τι κρύβει ο άλλος στη ψυχή του, όταν βαφτίζει με άλλες λέξεις την
πραγματικότητα προσπαθώντας να την αποφύγει, σιωπάς…
Δεν σας κρύβω ότι από τέτοιες καταστάσεις, οδηγούμε σε διαλείμματα, χρήσιμα για την ψυχραιμότερη επεξεργασία της έκφρασης.
Για να ξεμπερδεύω και με τον Οκτώβρη.
Τι το θυμήθηκα… Αυτές τις μέρες τα έχω βάλει με τη μνήμη μου. Με ποια κριτήρια κάνει επιλογές ανάμεσα στις αναμνήσεις. Αναρωτιέμαι γιατί μου έφερε στο προσκήνιο αυτό και όχι κάποιο άλλο.
Οκτώβριος, ένας ανάποδος μήνας. Υπήρξαν στιγμές του, που δεν θα ήθελα να τις θυμάμαι, ευτυχώς που το μυαλό μου τις περισσότερες φορές υπήρξε συνεργάσιμο σ’ αυτήν μου την επιθυμία
Ξεφυλλίζω άλμπουμ παλιών φωτογραφιών, παλιές ατζέντες, δυσδιάκριτες σημειώσεις, προκαλώντας τον Οκτώβρη να μου φέρει ενώπιον μου, το γεμάτο συρτάρι του αρχείου του.
Σεργιανάω σε μέρες εκλογών, από το 1974. Χάνομαι μέσα σε μεγάλες πολιτικές συγκεντρώσεις, δυναμικές διεκδικήσεις. Οι στόχοι δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ. Απογοήτευση. Ύστερα απολογισμός. Διαβάζοντας τις θέσεις της καθοδήγησης, που την ήττα την βάφτιζε νίκη έπαιρνα θάρρος για τη συνέχεια, μια συνέχεια που οδήγησε στα σημερινά αδιέξοδα.
Η σημερινή σκληρή πραγματικότητα βράχος. Οι μνήμες εξασθενημένες ωχριούν μπροστά σε τούτο το χαμόγελο διάρκειας της εξουσίας. Να υποστώ αυτή τη την κατάσταση ή να τη διαμορφώσω; Με ενοχλούσε πολύ η ιδέα ότι μπορώ να πεθάνω εν άγνοια μου.
Δεν σας κρύβω ότι από τέτοιες καταστάσεις, οδηγούμε σε διαλείμματα, χρήσιμα για την ψυχραιμότερη επεξεργασία της έκφρασης.
Για να ξεμπερδεύω και με τον Οκτώβρη.
Τι το θυμήθηκα… Αυτές τις μέρες τα έχω βάλει με τη μνήμη μου. Με ποια κριτήρια κάνει επιλογές ανάμεσα στις αναμνήσεις. Αναρωτιέμαι γιατί μου έφερε στο προσκήνιο αυτό και όχι κάποιο άλλο.
Οκτώβριος, ένας ανάποδος μήνας. Υπήρξαν στιγμές του, που δεν θα ήθελα να τις θυμάμαι, ευτυχώς που το μυαλό μου τις περισσότερες φορές υπήρξε συνεργάσιμο σ’ αυτήν μου την επιθυμία
Ξεφυλλίζω άλμπουμ παλιών φωτογραφιών, παλιές ατζέντες, δυσδιάκριτες σημειώσεις, προκαλώντας τον Οκτώβρη να μου φέρει ενώπιον μου, το γεμάτο συρτάρι του αρχείου του.
Σεργιανάω σε μέρες εκλογών, από το 1974. Χάνομαι μέσα σε μεγάλες πολιτικές συγκεντρώσεις, δυναμικές διεκδικήσεις. Οι στόχοι δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ. Απογοήτευση. Ύστερα απολογισμός. Διαβάζοντας τις θέσεις της καθοδήγησης, που την ήττα την βάφτιζε νίκη έπαιρνα θάρρος για τη συνέχεια, μια συνέχεια που οδήγησε στα σημερινά αδιέξοδα.
Η σημερινή σκληρή πραγματικότητα βράχος. Οι μνήμες εξασθενημένες ωχριούν μπροστά σε τούτο το χαμόγελο διάρκειας της εξουσίας. Να υποστώ αυτή τη την κατάσταση ή να τη διαμορφώσω; Με ενοχλούσε πολύ η ιδέα ότι μπορώ να πεθάνω εν άγνοια μου.
Τι να πεις …Δυστυχώς
τα δόγματα στις μέρες ζουν και βασιλεύουν. Χρόνια της μεγάλης σιγουριάς, και
της μεγάλης αμφισβήτησης, ανάμεσα σε φανατικούς, θύματα της μαζικής
πληροφόρησης και απορούντες που κινδυνεύουν να μπουν στο περιθώριο.
Ο αναγκαίος χρόνος για την δημοσιογραφική έρευνα έχει εξανεμισθεί. Προέχει η ταχύτητα και η ακροαματικότητα. Όταν θα χρειασθεί να ανασκευάσουμε δεν είμαστε υποχρεωμένοι πλέον, ούτε για μια ταπεινή συγγνώμη.
«Η αμφιβολία δεν δολοφόνησε ποτέ, κανένα», γράφει σε ένα χρονογράφημα ο Νίκος Δήμου. «Η πίστης όμως…Πόσες Νύχτες (και μέρες ) του Αγίου Βαρθολομαίου στην ιστορία των ανθρώπων…» Δυστυχώς περισσεύει αυθάδεια της βεβαιότητας..
ΥΓ: Ο Οκτώβρης, διάλειμμα ανάμεσα στην αρχή και το τέλος
Ο αναγκαίος χρόνος για την δημοσιογραφική έρευνα έχει εξανεμισθεί. Προέχει η ταχύτητα και η ακροαματικότητα. Όταν θα χρειασθεί να ανασκευάσουμε δεν είμαστε υποχρεωμένοι πλέον, ούτε για μια ταπεινή συγγνώμη.
«Η αμφιβολία δεν δολοφόνησε ποτέ, κανένα», γράφει σε ένα χρονογράφημα ο Νίκος Δήμου. «Η πίστης όμως…Πόσες Νύχτες (και μέρες ) του Αγίου Βαρθολομαίου στην ιστορία των ανθρώπων…» Δυστυχώς περισσεύει αυθάδεια της βεβαιότητας..
ΥΓ: Ο Οκτώβρης, διάλειμμα ανάμεσα στην αρχή και το τέλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου