Με τρεις μικρές
φράσεις, ο Νίκος Μίλης τα λέει όλα. Το
αντιγράφω από το Corfu Press.
9 του Οκτώβρη 1944, οι Γερμανοί βομβαρδίζουν την Αθήνα τρεις
μέρες πριν την απελευθέρωσή της…
9 του Οκτώβρη 2012 η Μέρκελ έρχεται στην Αθήνα για να
επιθεωρήσει και το κυριότερο να στηρίξει, τους κατοχικούς συνεργάτες της, γιατί
τρίζει επικίνδυνα η καρέκλα τους από την οργή του Λαού…
Κόκκινα χαλιά στην υποδοχή της, κατακόκκινα από τις πληγές
1.500.000 ανέργων αλλά και από το αίμα 3.500 συνανθρώπων μας που έβαλαν τέλος
στη ζωή τους επειδή δεν άντεξαν τα δολοφονικά μέτρα της τρόικας εσωτερικού και
εξωτερικού…
Είναι μέρες τώρα που με έχει κυριεύσει μια ηττοπάθεια. Όχι
δεν έχουμε πόλεμο, κατοχή έχουμε. Τη θέση της κυβέρνησης ανέλαβε το
διευθυντήριο της Ευρώπης. Την Ελλάδα την κυβερνάει η Μέρκελ. Το υπουργικό συμβούλιο λειτουργεί υπό τις
εντολές της . Ακόμα και υπό την τουρκική κατοχή, η χώρα δεν ένοιωσε τέτοια
ταπείνωση. Τόσο συντονισμένη προπαγάνδα, για να νοιώσουμε ένοχοι και να
πληρώνουμε στο διηνεκές, ποτέ δεν είχαμε υποστεί. Αν σε κάτι έφταιξε και φταίει
αυτός ο λαός, που υποφέρει χρόνια κάτω από τη σκληρή λιτότητα που του επέβαλαν,
είναι η εμμονή του να εμπιστεύεται τα δυο μεγάλα κόμματα που εναλλάσσονται στην
εξουσία. Αν πρέπει να νοιώθει τύψεις για την κατάντια της χώρας, είναι ακριβώς
γι’ αυτήν του την επιλογή, μια επιλογή που οδήγησε σταδιακά τη χώρα σε κατοχή
από ξένα οικονομικά κέντρα.
Δεν θα συνεχίσω άλλο, άλλωστε δεν έχει νόημα, κανένας απ’
αυτούς που έχουν πατήσει με τη βαριές τους μπότες την «ανεξαρτησία μας» και την
«ελευθέρια μας», δεν πρόκειται να το ακούσει...
Και επειδή δεν πιστεύω στην άλλη ζωή, αλήθεια μπορεί να μου
πει κανείς, πως ακριβώς είναι η πρώτη;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου