Αυτή η δεξιά που μας «κυβερνάει», εντός εισαγωγικών, είναι η χειρότερη δεξιά, που
έχουμε ζήσει. Τα έχει όλα, από εμπάθεια μέχρι βλακεία. Και μόνο
η εικόνα του Πρωθυπουργού, στο χθεσινό του 'διάγγελμα' για την μείωση του Φ.Π.Α
στην εστίαση, αναδεικνύει την κρισιμότητα της κατάστασης. Η υποτέλεια, στο μεγαλείο
της.
Ούτε ποδήλατο με τρεις ρόδες δεν μπορούν
να οδηγήσουν, όχι να βγάλουν τη χώρα από την στενωπό και να την οδηγήσουν στην ευημερία.
Αυτή η δεξιά λοιπόν υπό
τον κ. Σαμαρά και τον κ. Βενιζέλο, τα έχει όλα, ένα επικίνδυνο
κράμα, αποτελούμενο από όλα τα κακά που χαρακτήριζαν τις δεξιές παρατάξεις που μας
κυβερνούν για δεκαετίες. Παρακολουθώντας χθες στη βουλή τους εκπροσώπους της συγκυβέρνησης,
η οργή μου γρήγορα μετατράπηκε σε αηδία. Ψέμα, υποκρισία, μίσος, βλακεία, σκοπιμότητα,
συμβιβασμοί μπαμπεσιές και ότι φανταστεί ο νους σας, που ξεφτιλίζει την ανθρώπινη
υπόσταση. Δεν είναι άνθρωποι αυτοί.
Εμείς οι άνθρωποι, αγαπάμε και μισούμε, τσακωνόμαστε και σε
κάποιες περιπτώσεις ανεξέλεγκτες τραβάμε και μαχαίρι. Πεθαίνουμε αμίλητοι με
αδέλφια συγγενείς και φίλους για μια παρεξήγηση πολλές φορές.
Εμείς οι άνθρωποι χρησιμοποιούμε τις λέξεις για να ορίσουμε αυτό που
αισθανόμαστε και βοηθάμε, όσο μπορούμε να βοηθήσουμε, γιατί το έχουμε ανάγκη,
χωρίς ανταπόδοση.
Εμείς οι άνθρωποι γελάμε και κλαίμε, ομολογούμε τις αδυναμίες μας, τσαλακώνουμε τον εγωισμό μας, πράττουμε σωστά η λάθος, λύνουμε την γραβάτα και την πετάμε όταν μας σφίγγει. Βάζουμε χρώματα στη ζωή μας. Ζούμε.
Αυτοί δεν έχουν ανθρώπινη συμπεριφορά. Μόνιμο χαμόγελο βρέξει χιονίσει. Φωνάζουν χωρίς να νευριάζουν, ατσαλάκωτοι, δεν τσακώνονται και αυτό αν συμβεί, το έχει επιλέξει ο σκηνοθέτης. Δεν αγαπάνε δεν μισούνε. Οι λέξεις που βγαίνουν από το στόμα τους, δεν βγάζουν συναίσθημα, αλλά σκοπό. Υπηρετούν ένα μεγάλο ψέμα και το κάνουν συνειδητά. Ένα βαθύ γκρι τους σκεπάζει και τα χρώματα δεν τους πλησιάζουν.
Εμείς οι άνθρωποι γελάμε και κλαίμε, ομολογούμε τις αδυναμίες μας, τσαλακώνουμε τον εγωισμό μας, πράττουμε σωστά η λάθος, λύνουμε την γραβάτα και την πετάμε όταν μας σφίγγει. Βάζουμε χρώματα στη ζωή μας. Ζούμε.
Αυτοί δεν έχουν ανθρώπινη συμπεριφορά. Μόνιμο χαμόγελο βρέξει χιονίσει. Φωνάζουν χωρίς να νευριάζουν, ατσαλάκωτοι, δεν τσακώνονται και αυτό αν συμβεί, το έχει επιλέξει ο σκηνοθέτης. Δεν αγαπάνε δεν μισούνε. Οι λέξεις που βγαίνουν από το στόμα τους, δεν βγάζουν συναίσθημα, αλλά σκοπό. Υπηρετούν ένα μεγάλο ψέμα και το κάνουν συνειδητά. Ένα βαθύ γκρι τους σκεπάζει και τα χρώματα δεν τους πλησιάζουν.
Απέναντι σ’ αυτούς λοιπόν πρέπει να αμυνθούμε, Πολύ Πολλοί και να επιτεθούμε.
Τον επόμενο χρόνο πρέπει να αποτελούν ένα θλιβερό παρελθόν.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου