Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου 2014

Πώς ν’ αλλάξεις τον κόσμο, όταν έχεις χάσει τον κόσμο σου;



Ακόμα δεν έχω βρει την «θέση μου»  στην  πολιτική. Τη θέση μου,  όχι  την καρέκλα Τη θέση  απέναντι στην καρέκλα.  Όχι δεν είμαι εραστής της πολιτικής, τι έρωτα να κάνεις με κάτι που σε ξενερώνει.  Με κάτι που σε έχει αναγκάσει,  το περισσότερο  χρόνο της ύπαρξης σου,  να τρέχεις σε ξέφωτα για λίγο καθαρό αέρα;  Ξεκινάω  ιχνηλατώντας, σπρώχνοντας με τα χέρια μου το σκοτάδι,  στην προσπάθεια να ανακαλύψω το χρόνο εκείνον τον ελάχιστο, της  επιστροφής στον τόπο του εγκλήματος. Φαντάζομαι… βουτιές τριάντα δευτερολέπτων -  τόσο αντέχω -  είναι αυτές οι επισκέψεις, σ’ αυτό το μαγνητικό πεδίο,   που  με τραβάει σχεδόν  πάντα,   για μια τζούρα,  από την περήφανη απουσία μου. Πολλές βουτιές όμως…
Λέτε κάπου εκεί ανάμεσα να βρίσκεται η θέση μου;  Κάπου εκεί ανάμεσα να έχω στήσει τη ζωή μου; Κάπου εκεί ανάμεσα,  σε μια λεπτή γραμμή που δεν χωράει καμία καρέκλα, ίσα  ίσα τα πόδια μου,  στυλωμένα  από  πείσμα και  υπομονή. Και όταν κάνει το πρώτο βήμα, το άλλο περιμένει απέξω, έτοιμο να πατήσει γερά  για να δώσει το τέμπο στη μεταβολή.  


Δεν θα μπορούσε αυτή η διαδρομή να είχε άλλη εξέλιξη. Οι μεγάλες ταχύτητες ξοδεύτηκαν μπρος και πίσω, κυρίως πίσω. Αν σε κάθε σου βήμα στήνεις και μια μάχη  είναι επόμενο να φτάσεις καθυστερημένος. Όταν  σανίδωνα το γκάζι για να προσπεράσω,   ήταν για   να βρεθώ,   όσο πιο γρήγορα μπορούσα εκεί που με περίμενε ο κόσμος μου.  Εκεί που μπορούσα να αναπνεύσω.
Και που να βρω τη θέση μου,  μέσα σε ένα χώρο που ξέχασε τι υπηρετεί; Που να βρω τη θέση μου, σε ένα χώρο που προσπερνά   με απίθανη ευκολία τον ανθρώπινο πόνο, την απελπισία,  την τιμή, την αξιοπρέπεια, τη  χαμένη ζωή.
Που να σταθώ όταν συνέχεια χρειάζεται να ζω με ένα σπαθί στο χέρι; Προτιμώ να φυγομαχώ, παρά να ξοδευτώ σε διάλογο που γίνεται σε γλώσσα άγνωστη. Είναι σπατάλη χρόνου να προσπαθείς να αλλάξεις το κόσμο χαμένος στην μετάφραση.  Και πώς ν’  αλλάξεις το κόσμο όταν έχεις χάσει το κόσμο σου, όταν έχεις χάσει  τη ζωή σου,  όταν έχεις χάσει τον έρωτα με την γυναίκα της ζωής σου. Τι κόσμος να μείνει για να αλλάξεις;
 «Δεν έχω άλλη υπομονή» για να θυμηθούμε και το κείμενο του Ζοζε Τεχέιρα   «για όποιον δεν αξίζει την υπομονή μου»

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Αν ο Τσε είχε ασκήσει εξουσία τίποτα δεν θα ήταν σήμερα...

Έχω αναρωτηθεί πολλές φορές, τι είναι αυτό που μεταμορφώνει τους ανθρώπους - προς το χειρότερο φυσικά - όταν αποκτήσουν εξουσία; Δεν πρόκειτ...