Χάρτινος και πάλι ο Σεπτέμβρης

Το έχω σε κακό μπαίνει ο Σεπτέμβρης και εγώ να γράφω για μαύρα. Δυστυχώς όμως,  πράγματα που θα έπρεπε  να έχουν περάσει στην ιστορία, βγήκαν από εκείνο το «χρονοντούλαπο», που μας έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου   και φτου απ’ την αρχή.

Για τον Σεπτέμβρη, που και  φέτος θα είναι χάρτινος.   Για το Σεπτέμβρη που και εφέτος θα έχει μετακομίσεις μεταφορικά και κυριολεκτικά. Όσες μετακομίσεις  έκανα στη ζωή μου πάντα Σεπτέμβρη τις έκανα. Από τις φοιτητικές μέχρι τις σημερινές των ρήξεων και των κατεδαφίσεων.

Πολλές μετακομίσεις σ’ αυτή τη ζωή. Κάθε μετακόμιση και απώλεια για να μειώνεται το φορτίο. Κάθε μετακόμιση και ξεμπέρδεμα, τα βιβλία, οι φωτογραφίες, τα παλιά ενθύμια, τα CD, τα σώβρακα και οι γραβάτες, όλα στο τραπέζι της διαλογής, με τις αναμνήσεις να συννεφιάζουν το τοπίο.
Στο μεταίχμιο αυτής της εποχής σε εκείνο ακριβώς το σημείο που σε ξεγελάει, ανασύρω απ’ τα συρτάρια της μνήμης μου όλες εκείνες τις πράξεις που μου δίνουν το δικαίωμα να καταδικάσω τον εαυτό μου. Η ρομαντική εφηβεία μου ξεσηκώνεται και αρχίζει τις διαδηλώσεις. Το μεγάλο πλακάτ μου θυμίζει εκείνα που ήθελα να υπηρετήσω. Που είναι όμως η ποιότητα ζωής; Συντρίφτηκε στην καθημερινότητα.

Χάρτινος και εφέτες ο Σεπτέμβρης.  «Όταν η αναφορά στην αριστερά θα πάψει να είναι παρελθόν»,  όπως έγραφα χθες, «τότε κάτι θα έχει αλλάξει»,   για την ώρα ο ορίζοντας δεν φαίνεται, είναι καλυμμένος από χρέη, από αδιέξοδα, από φήμες. Είναι καλυμμένος από το φόβο της πτώχευσης και από την ήττα του βολέματος, από τηλεοπτικά σκουπίδια, από πλήρη εξάρτηση ανώνυμων κέντρων που έχουν βάλει στο χέρι τους Λαούς του κόσμου. Ο ορίζοντας είναι το ταβάνι του σπιτιού μας, η οθόνη της τηλεόρασης, ή ίδια μας η παλάμη, που μας κρύβει τα μάτια.
Το εξαντλήσαμε το θέμα ότι άλλο παραπάνω  ειπωθεί, δεν αποτελεί απλώς περίσσευμα, αλλά εμπόδιο στην υλοποίηση.
Τέρμα οι αριστερές ιστορίες. Ο ορίζοντας μόνο με καινούργιους ιστορίες, που δεν αναφέρονται στο παρελθόν, καθαρίζει.

Πως λέμε το όνειρο που δεν ακολούθησε το δρόμο των επιθυμιών;  Εφιάλτη!