Η κατ' επίφαση “Ρωσική Εβδομάδα”

Πρέπει κάποιος να το γράψει: η ρωσική εβδομάδα που διοργανώνεται στο νησί μας για 16 συναπτά έτη, δεν είναι ούτε ρωσική, ούτε εβδομάδα. Δεν είναι ρωσική, γιατί δεν μεταφέρει ούτε σκόνη από τον πολιτισμό αυτής της μεγάλης χώρας , ούτε εβδομάδα, αφού το πρόγραμμα περιορίζεται σε ένα κουτσό διήμερο. Θα μπορούσε να είναι μια εκδήλωση προς τιμήν του ναυάρχου Ουσακώφ, που εσχάτως έγινε “άγιος” από τους Ρώσους και μέχρι εκεί.

Η διοργάνωση μιας ρωσικής εβδομάδας, όπως και μιας ιταλικής, μιας αγγλικής, μιας γαλλικής, είναι καλοδεχούμενη. Η μεταφορά πολιτισμού απ΄ αυτές τις μεγάλες χώρες, που έχουν και ιστορικούς δεσμούς με την Κέρκυρα, πρέπει να επιδιώκεται. Άλλο όμως αυτό και άλλο οι φτωχές επαναλήψεις κάθε χρόνο, που δεν προσφέρουν τίποτα. Ακόμα και το πολεμικό πλοίο που επισκέφτηκε φέτος το νησί μας, ήταν το ίδιο με το περυσινό.

Το παρακάτω με μια αύρα Ρωσίας, και πέστε μου, έχει καμία σχέση αυτό με την κατ΄ επίφαση ρωσική εβδομάδα στην Κέρκυρα;

Πριν εφτά χρόνια είχα πάει στην Αγία Πετρούπολη. Ούτε ο Στάλιν, ούτε ο Γιέλτσιν, ούτε ο Πούτιν. Κανείς δεν μπορεί να σημαδέψει τις λευκές της νύκτες. «Την πλατεία των Δεκεμβριστών την είχα σε καρτ ποστάλ. Τη λεωφόρο Νέβσκι ούτε που ήλπιζα να τη διαβώ. Ο ναός της Αναστάσεως μου άρεσε ακριβώς για τον υπότιτλο: «Σωτηρίας το αίμα». Αλλά Αγία Πετρούπολη σήμαινε πάνω απ' όλα Ντοστογιέφσκι και Πούσκιν, ήταν οι εκκλησιές, οι γέφυρες, οι φτωχοί, το πάθος, η ποίηση, η σαλότης και η παραφορά. 'Ήταν εκείνη η καθοριστική μονομαχία, η Άννα Καρένινα ήταν, το τρένο, ο έρως κι ο θάνατος, κι ένα φαινόμενο που δεν συμβαίνει αλλού πουθενά: λευκές νύχτες!
Επαληθεύει η ζωή, ως φαίνεται, τα πιο βαθιά σου όνειρα. Κι εκεί που ούτε το σκέφτεσαι, ξαφνικά λες και ανοίγουν οι ουρανοί.
Αγία Πετρούπολη, η επινοημένη πόλη του Πέτρου, το απόλυτο παραμύθι. ακολουθώντας δυο δρόμους, βιώνοντας τα δυο πρόσωπα της Ρωσίας. Του Πούσκιν τον αριστοκρατικά παράφορα ερωτικό και θανατερό και του Ντοστογιέφσκι, τον ταπεινό μετά πάθους και πίστης, που καθαγιάζει μέσα στον χρόνο τον τόσο ιδιαίτερο ρωσικό Λαό.
Επέστρεψα. Όλα όσα πίστευα παραμύθια ήταν αλήθεια και ήταν εκεί. Αλλά μετά γύρισα κι έγιναν πάλι παραμύθια…»

Πως νοείται ρωσική εβδομάδα χωρίς τον Ντοστογιέφσκι, τον Πούσκιν τον Τσέχοφ, τον Γκόρκι. Χωρίς τον Τσαΐκόφσκι τον Ραχμάνινοφ το Σοστακόβιτς. Ρωσική εβδομάδα χωρίς μια ταινία του Ταρκόφσκι, ένα χορό από τα περίφημα μπαλέτα Μπολσόι, ενα τεράστιο αφιέρωμα στον Μέγιστο Βλαδίμηρο Μαγιακόφσκι.

Μια υπόνοια, μια σκιά, ένα αεράκι αυτής της Ρωσίας θέλουμε να μας μεταφερθεί στο νησί μας. Μια ρωσική εβδομάδα που θα αντιπροσωπεύει την Ρωσία και όχι παρελάσεις μαυροφορουσών μέχρι αστραγάλου, που περιφέρουν εικόνες “αγίων”. Πάμε πίσω έτσι. Αυτό που γίνεται προσβάλει και την Ρωσία και την Κέρκυρα. Στην ρωσική εβδομάδα θέλουμε να ζήσουμε κουλτούρα Ρωσίας και όχι αυτές τις κιτς θρησκευτικές εκδηλώσεις, που σε καμία περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν μια χώρα που έκανε την οκτωβριανή επανάσταση, άλλαξε τον ρου της ιστορίας   και μάτωσε στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο με 20 εκατομμύρια νεκρούς για να μην περάσει ο φασισμός.