“Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς σκουπίδια. Το πρόβλημα αυτό ήταν μια κάποια λύσις.”
Ας μεταφερθούμε στο τέλος του παραμυθιού, εκεί που η καλή νεράιδα, με το μαγικό ραβδάκι της, εξαφανίζει όλα αυτά τα αχρείαστα, “που δίνουν νόημα στη ζωή μας” και ας προβληματισθούμε με την παραπάνω παράφραση των αποφθεγματικών στίχων του Καβάφη. Βεβαίως ο ποιητής στο κλείσιμο του ποιήματος “Περιμένοντας τους βαρβάρους”, εκφράζει επιγραμματικά την απογοήτευση των πολιτών για την ανυπαρξία των βαρβάρων και για τη διάψευση της προσδοκίας τους, ότι θα μπορούσαν να ξεφύγουν από την κατάσταση πλήξης και παρακμής που είχαν περιέλθει.
Ας έρθουμε στα δικά μας. Ολόκληρη η τοπική κοινωνία κινείται στον αστερισμών των σκουπιδιών. Φανταστείτε το παραμύθι να ήταν αληθινό και ως δια μαγείας τα σκουπίδια να είχαν εξαφανιστεί. Τότε θα βρισκόμαστε και μείς χωρίς «βαρβάρους» με την απογοήτευση παρούσα και την πλήξη να κυριαρχεί απ’ άκρη σ’ άκρη στο όμορφο νησί μας. Ευτυχώς αυτό δεν θα συμβεί, γιατί η καλή νεράιδα είναι καλή και θα μας αφήσει με τα σκουπίδια μας, για να μην περιέλθουμε σε πλήξη, για να μπορεί η ζωή μας να έχει κάποιο νόημα.
Τα σκουπίδια, είναι δικά μας, δεν μας τα έστειλε κανένας θεός και ούτε προήρθαν από λοιμούς, σεισμούς καταποντισμούς. Είναι ότι περίσσευσε στο τραπέζι μας, προστάτευσαν και μετέφεραν με ασφάλεια τα αναγκαία αγαθά που μπήκαν σπίτι μας. Πριν γίνουν άχρηστα ήταν χρήσιμα. Την ίδια προσοχή, φροντίδα και σεβασμό, που απολάμβαναν πριν γίνουν σκουπίδια, θα πρέπει να έχουν και μετά, που περνούν στην αχρηστία.
Δυστυχώς δεν το κάναμε και τώρα παίρνουν την εκδίκηση τους.
Πίσω από το πρόβλημα κρύβονται πολλά. Κρύβεται η άρνηση μιας κοινωνίας, να το κοιτάξει στα μάτια. Η στάση της να ακολουθήσει τους φυσικούς κανόνες και να συμβάλει στην αλληλεγγύη των γενεών.
Κρύβεται η άρνηση των παρατάξεων της τοπικής αυτοδιοίκησης να συνεργαστούν άδολα και ουσιαστικά, ότι έχει γίνει μέχρι σήμερα είναι προσχηματικό, αφού το πολιτικό κόστος υπερβαίνει τις όποιες καλές προθέσεις.
Το πολιτικό όφελος, μπορεί να είναι ανομολόγητο, αποτελεί όμως σταθερή επιδίωξη και μέρος της κάθε στρατηγικής.
Κρύβεται η άρνηση των φορέων του νησιού να ασχοληθούν ενεργά με το πρόβλημα. Κρύβεται η κεντρική εξουσία που μπροστά στο πρόβλημα νίπτει τα χείρας της. Κρύβονται οι αρμόδιοι φορείς, που επιβάλλουν τους νόμους. Κρύβονται επίσης φασιστικές ομάδες, που μέσα στα σκουπίδια βρίσκουν πρόσφορο έδαφος για να δράσουν. Κρύβονται τοπικιστικές ηλίθιες λογικές, που δράττονται της ευκαιρίας για «επαναστατική γυμναστική». Κρύβονται μικροσυμφέροντα αλλά και μεγάλα, άλλωστε μπορεί τα σκουπίδια για όλους εμάς να είναι άχρηστα, για κάποιους και αυτό σε μεγαλύτερη κλίμακα, είναι χρυσός.
Τα θέλουμε τα σκουπίδια για να κρυφτούμε… Τα θέλουμε όπως οι πολίτες τους βαρβάρους, εκείνης της φανταστικής πολιτείας του Καβάφη.
Είμαστε όλοι υπεύθυνοι. Η μικροπολιτική και η αντιπαράθεση, που εκδηλώνεται, κάθε που οξύνεται το πρόβλημα, μόνο δεινά επιφέρουν.
“Για τα σκουπίδια μόνο πληθυντικό μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε, σε διαφορετική περίπτωση, θα γίνουμε ένα με αυτά” έγραφα σε ένα παλαιότερο κείμενο.
Τα σκουπίδια, μας γυρίζουν πίσω, ακυρώνουν την εκρηκτική πρόοδο της επιστήμης, που τρέχει με χίλια, επισκιάζουν τον πολιτισμό και υποθάλπουν την όποια προσπάθεια αλληλεγγύης για τις γενιές που έρχονται Αν δε μπορούμε να διαχειριστούμε τα απορρίμματά μας, δε μπορούμε να διαχειριστούμε τίποτα. Η ήττα δεν είναι μόνο της Αυτοδιοίκησης, η ήττα είναι ολόκληρης της κοινωνίας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου