Οι διαδικτυακές παρέες, είναι παρέες μιας χρήσης

Παρακολουθώ από απόσταση ασφαλείας, όλα αυτά τα κωμικοτραγικά που διαδραματίζονται στον μαγικό κόσμο του διαδικτύου. Απόσταση ικανή, που να αποκλείει τον κίνδυνο του εθισμού. Κάποιοι δεν έχουν αντιληφθεί ό,τι FB είναι ακόμα ένα μέσο επικοινωνίας... δεν μπορεί να φτιάξει και καφέ. Οι διαδικτυακές παρέες, που δημιουργούνται, με αφορμή κάποιο γενικότερο πρόβλημα, που απασχολεί την κοινωνία, είναι παρέες μιας χρήσης. Και είναι φυσικό, η συνάντηση έγινε ύστερα από ραντεβού στα τυφλά, θυμίζουν τις “νύφες” του Βούλγαρη, σαν τα συνοικέσια με φωτογραφία. Πως να αντέξει ένας τέτοιος γάμος στον χρόνο; Η διαδραστικότητα που αναπτύσσεται, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή και η συσπείρωση που ακολουθεί απέναντι στο πρόβλημα, είναι αυτό που πρέπει να κρατήσουμε, μέχρι εκεί όμως, η όποια συνέχεια ακυρώνει τον αγώνα. Όταν καταφέρουμε να εκμηδενίσουμε την αδιάβατη απόσταση του διαδικτύου και καθίσουμε στο ίδιο τραπέζι, τότε όλα αποκτούν το φυσικό τους χρώμα και είναι αυτό το χρώμα, που βλέπουν τα μάτια μας στα μάτια των άλλων. Εγώ γι' αυτό επιμένω στις αληθινές παρέες, στις παρέες που συνδέονται συναισθηματικά και σκέφτονται και λειτουργούν συλλογικά. Οι διαδικτυακές παρέες αποτελούν μέρος της εικονικής πραγματικότητας, όταν επικοινωνούν δεν κοιτάζονται στα μάτια. Τα παραπάνω μια διαπίστωση. Τα κωμικοτραγικά παρακάτω. Γράφτηκαν σε παλαιότερο κείμενο που αποδεικνύει ότι η κατάσταση χειροτερεύει. Θα συμφωνήσω ότι είμαστε σε ένα άγουρο στάδιο, όσον αφορά τη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, μέχρι όμως που να ωριμάσουμε, καλό είναι να κάνουμε μερικές επισημάνσεις, ώστε σε κάποια χρόνια να θεωρείται τουλάχιστον ντροπή να κοινοποιούμε συγχαρητήρια τηλεγραφήματα στη μάνα μας που μας έκανε όμορφους. Αν δεν υπήρχε η ευκολία των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, που ο καθένας ό,τι θυμάται χαίρεται, θα μειώνονταν οι κίνδυνοι σοβαρών ατοπημάτων, όχι μόνο στην πολιτική ζωή, αλλά και στην καθημερινότητά μας. Θα μιλούσαμε λιγότερο και θα σκεπτόμαστε περισσότερο.

Ανέξοδες ηλεκτρονικές μαλακίες, στον μαγικό κόσμο του διαδικτύου, μας αδειάζουν το κεφάλι. Όπως και να το κάνουμε κάποτε υπήρχε ένα κόστος, που μας ανάγκαζε να επιλέγουμε με ιδιαίτερη προσοχή, αυτά που θα έβλεπαν το φως της δημοσιότητας. Ήταν ακριβό το χαρτί και το μελάνι. Στην εικόνα τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο σοβαρά. Μπορεί να έχει εξαλειφθεί ο κίνδυνος να καεί το φιλμ, η υπερέκθεση όμως… εκθέτει πολλούς επίδοξους επιδειξίες. Όχι δεν έχω τίποτα με την τεχνολογία, απεναντίας, η κακή χρήση με βρίσκει απέναντι.Φυσικά και δεν διαφωνούμε με το δικαίωμα του καθενός να εκφράζει τη γνώμη του. Διαφωνούμε με την επιπολαιότητα, την προχειρότητα και την βιασύνη, να γράψεις κάτι για να υποστηρίξεις ένα μοντέλο επικοινωνίας, που στην ουσία βιάζει την ίδια σου την γνώμη. Αν ψάξεις λίγο πιο βαθιά μπορεί και να διαφωνήσεις ή και να αρνηθείς την υπογραφή σου. Το αποτέλεσμα ενός βιασμού, δεν μπορεί να είναι η γνώμη σου…